Σήμερα, 8 Αυγούστου, ένα φάντασμα πλανιέται από το πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου. Ένα φάντασμα που ακολουθεί σαν σκιά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ένα φάντασμα που, σύμφωνα με μαρτυρίες δεκάδων τηλεθεατών, εμφανίστηκε μια στιγμή και στην τηλεόραση, ακριβώς πίσω από τον πρωθυπουργό την ώρα που αυτός απήγγειλε για μια ακόμη φορά τη συνήθη απολογία του και τις συνήθεις υποσχέσεις για καλύτερη διαγωγή στο εξής.
Το φάντασμα, σύμφωνα με πληροφορίες, κρατά ένα μαγνητόφωνο στο χέρι, το οποίο κραδαίνει κάθε τόσο προς τη μεριά του Έλληνα πρωθυπουργού. Σε αντίδραση εκείνος κλείνει τα μάτια και τα αφτιά του, σε μια προσπάθεια να μη βλέπει και να μην ακούει.
Αρκετά άκουσε και αρκετά θα ακούσει ακόμη, άλλωστε, παρακολουθώντας τα τηλέφωνα ποιος ξέρει πόσων πολιτών, πόσων δημοσιογράφων και πόσων πολιτικών. Κι όλα αυτά χάριν της πατρίδας που την εποφθαλμιούν οι εχθροί, όπως διαβεβαίωσε με καμάρι, σαν καλός πατριώτης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν σαν σήμερα, 8 Αυγούστου 1974, όταν ο 37ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ρίτσαρντ Νίξον, υπέβαλε την παραίτησή του κάτω από το βάρος του σκανδάλου κατάχρησης εξουσίας που έμεινε γνωστό με το όνομα Watergate. Η παραίτηση αυτή δεν έγινε αμέσως μόλις «έσκασε» το σκάνδαλο, το 1972. Και δεν συνέβη ούτε αυτοβούλως, ούτε όμως και για λόγους πολιτικής ευαισθησίας.
Η παραίτηση Νίξον συνέβη δυο χρόνια μετά την πρώτη αποκάλυψη των παράνομων δραστηριοτήτων του. Και μάλιστα δυο χρόνια που χαρακτηρίστηκαν από την εργώδη προσπάθεια του τότε προέδρου των ΗΠΑ και των ανθρώπων του να συγκαλύψουν το μέγα σκάνδαλο.
Γνώριζε καλά, όπως καλά το γνωρίζει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως φάνηκε από το τηλεοπτικό του διάγγελμα, ότι όσο βρίσκεται στην εξουσία, το ελεγχόμενο από αυτόν σύστημα θα λειτουργεί υπέρ του και θα τον καλύπτει.
«Ουαί τοις ηττημένοις»…
Η προσπάθεια του Αμερικανού προέδρου όμως να συγκαλύψει το μέγα σκάνδαλο ενώ ο ίδιος ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ και έλεγχε το κράτος, απέβη τελικά άκαρπη.
Όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα γίνονταν χειρότερα για τον Νίξον. Νέες αποκαλύψεις έβγαιναν στην επιφάνεια και προστίθενταν στις αρχικές για τη δράση του προέδρου. Νέες αποκαλύψεις όμως έρχονταν και έριχναν φως και στις μυστικές προσπάθειες που κατέβαλλε ο Νίξον για να συγκαλύψει το σκάνδαλο.
Οι οποίες το ανατροφοδοτούσαν και επιδείνωναν τη δυσχερή κατάσταση στην οποία ο Αμερικανός πρόεδρος είχε περιέλθει.
Η αποκάλυψη ότι ο πρόεδρος, εκτός των άλλων, μαγνητοφωνούσε τους συνομιλητές του, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήταν το μοιραίο λάθος που έγειρε την πλάστιγγα σε βάρος του Νίξον.
Η είδηση ενεργοποίησε τη δικαιοσύνη, που υποχρέωσε τον Νίξον να καταθέσει τις μαγνητοταινίες. Οι οποίες με τη σειρά τους αποκάλυψαν τις έκνομες και καταχρηστικές προσπάθειες του Νίξον να χρησιμοποιήσει τους αρμούς της εξουσίας για να συγκαλύψει το σκάνδαλο.
Η άρνησή του, παρ' όλα αυτά, να παραδεχθεί την αλήθεια οδήγησε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Καθώς οι ΗΠΑ βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωπες με μια τόσο μεγάλη συνταγματική κρίση.
Στο τέλος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, καθώς αντιμετώπιζε πλέον την ποινή της καθαίρεσης από το Κογκρέσο.
Για το σκάνδαλο κατάχρησης εξουσίας Watergate παραπέμφθηκαν σε δίκη 69 άτομα, οι περισσότεροι στενοί συνεργάτες του Νίξον και κορυφαίοι αξιωματούχοι της προεδρίας. Από αυτούς οι 48 κρίθηκαν ένοχοι.
Ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέραλντ Φορντ, που αντικατέστησε τον Νίξον στην προεδρία των ΗΠΑ, τον απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες που τον βάραιναν κατά τη διάρκεια της αμαρτωλής θητείας του, 1969-1974.
Ο Ρίτσαρντ Νίξον πέθανε 20 χρόνια μετά ανυπόληπτος και στιγματισμένος, ενώ το σκάνδαλο Watergate έμελλε να μείνει στην ιστορία και να δώσει το όνομά του στο εξής σε κάθε σκάνδαλο κατάχρησης εξουσίας από πλευράς αλαζονικών και αυταρχικών ηγετών που χρησιμοποιούν παράνομες και παρακρατικές μεθόδους για να επιβιώσουν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθεί σήμερα, 48 χρόνια μετά, τον δρόμο που χάραξε ο Νίξον. «Δεν ήξερα, αν γνώριζα το σκάνδαλο δεν θα είχε συμβεί και ό,τι έκανα το έκανα για το καλό της πατρίδας». Η επίκληση της πατρίδας, άλλωστε, είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας κάθε απεγνωσμένου.
Όπως και η συσκότιση της αλήθειας για μια σειρά από στοιχεία που έχουν αποκαλυφθεί και βαραίνουν το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Όπως το κακόβουλο λογισμικό Predator που η Google παραδέχτηκε ότι αγοράστηκε από ελληνική εταιρεία στο όνομα κρατικών υπηρεσιών, οι μυστικές σχέσεις του παραιτηθέντα ανιψιού και γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού με αυτή την εταιρεία που το χρησιμοποιεί, καθώς και οι πληροφορίες που το ευρωκοινοβούλιο έδωσε στον Ανδρουλάκη, που επιβεβαιώνουν ότι το κινητό του είχε προσβληθεί από το κακόβουλο λογισμικό Predator.
Όλα αυτά για τα οποία δεν είπε κουβέντα ο πρωθυπουργός, δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτό που αποκάλεσε «νόμιμες επισυνδέσεις».
Εκτός των συνήθων δικαιολογιών και της γνωστής τακτικής της συσκότισης των δεδομένων και της συγκάλυψης των σκανδάλων, ο δρόμος που χάραξε ο Νίξον επιβάλλει και την πομπώδη ανακοίνωση, από τον συλληφθέντα με «τη γίδα στην πλάτη», σειράς μέτρων και ενεργειών για τη διαλεύκανση του σκανδάλου και για τη θωράκιση των θεσμών. Από ένα κρατικό σύστημα όμως που έχει αλωθεί απολύτως από το αυταρχικό καθεστώς που ο ίδιος ο ηγέτης έχει επιβάλει.
Θα πείσει άραγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κανέναν για την αθωότητα και για τις αγαθές του προθέσεις;
Θα πείσει δηλαδή ότι είναι ένας καλοκάγαθος, εύπιστος και επικίνδυνα αφελής πρωθυπουργός που… κοιμόταν όρθιος ενώ οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών γίνονταν κάτω από τη μύτη του;
Κι ακόμη, ένα καθεστώς που ομολογημένα παρακολουθούσε τα τηλέφωνα και συγκέντρωνε λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή πολιτικών του αντιπάλων, θα πείσει κανέναν ότι τη δυνατότητά του αυτή να συλλέγει πληροφορίες για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, την εξάντλησε στην παρακολούθηση μόνο του ευρωβουλευτή και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη;
Πόσους ακόμη από εμάς παρακολουθούσαν μέχρι σήμερα και πόσους ακόμη πιθανόν και να συνεχίζουν να παρακολουθούν στο εξής, στο καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας στο οποίο βυθίζει την εξουσία η επίκληση πατριωτικών κινήτρων πίσω από παρακρατικές ενέργειες;
Τους πολίτες δεν είναι βέβαιο ότι θα τους πείσει. Παρόλο που φαίνεται να τους υποτιμά τόσο, ώστε να πιστεύει ότι καταπίνουν ό,τι τους προσφέρει.
Το φάντασμα πάντως που κυκλοφορεί στο Μέγαρο Μαξίμου κι έχει γίνει σκιά του, δεν φαίνεται να το έπεισε. Γι’ αυτό και σήμερα, 48 χρόνια μετά την παραίτηση του Νίξον από την προεδρία των ΗΠΑ, το φάντασμα του Αμερικανού προέδρου είναι εκεί, κραδαίνοντας το μοιραίο μαγνητόφωνο στο οποίο ο εκπέσας Αμερικανός πρόεδρος κατέγραφε συνομιλίες.
Για να θυμίζει την κατάληξη που έχουν οι αλαζόνες και αυταρχικοί ηγέτες που, θολωμένοι από την εξουσία, υποτιμούν τους πολίτες και τους θεσμούς της δημοκρατίας που οι πολίτες τους έχουν εμπιστευθεί.
Νομίζοντας ότι για πάντα θα είναι πανίσχυροι…
