to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Εν τόπω συνειδήσεως

Γνωρίζοντας ότι η μοναδική ηγεμονία της Αριστεράς υπήρξε πνευματική και ιδεολογική έχουν αποφασίσει να διαλύσουν κάθε τι που μπορεί να προαγάγει την κριτική σκέψη των νέων. Κάθε αμφισβήτηση είναι εχθρός του συστήματος της παθητικής παραδοχής. Στόχος τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ό,τι άλλο μπορεί να αντιδράσει σκεπτόμενο


Από εθνική συνείδηση, με φούντες·
από χριστιανική, να φάν’ κι οι κότες·
από ταξική;

Ένα απροσδιόριστο και ευρύτατο “εμείς η μεσαία τάξη” πλανάται πάνω από τη χώρα. Ένα βαθύ χασμουρητό παράδοσης.

Η μόνη ταξική συνείδηση που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα είναι αυτή της ανώτερης οικονομικής τάξης. Υπάρχει οργάνωση, σύμπνοια, παλεύει διαρκώς για τα συμφέροντά της, εκπληρώνει τους στόχους της χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, υπερασπίζεται με πάθος τα κεκτημένα της, με λίγα λόγια ανθεί και δένει εις βάρος των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.

Η ελληνική δήθεν μεσαία τάξη σηκώνει στους ώμους της την ελληνική μπουρζουαζία: Δουλεύει γι’ αυτήν, φορολογείται γι’ αυτήν και προσεύχεται γι’ αυτήν. Οι εγχώριοι ηγεμόνες με χυδαιότητα και σαν πραματευτάδες διαλαλούν την ελληνική παράδοση για να εισπράξουν μία άλλου είδους παράδοση - αυτή των ηττημένων που σηκώνουν τα χέρια.

Γνωρίζοντας ότι η μοναδική ηγεμονία της Αριστεράς υπήρξε πνευματική και ιδεολογική έχουν αποφασίσει να διαλύσουν κάθε τι που μπορεί να προαγάγει την κριτική σκέψη των νέων. Κάθε αμφισβήτηση είναι εχθρός του συστήματος της παθητικής παραδοχής. Στόχος τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ό,τι άλλο μπορεί να αντιδράσει σκεπτόμενο.

Έτσι αποφάσισαν να τελειώνουν όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με την αριστερά γενικότερα. Και η αλήθεια είναι ότι κατά ένα μέρος το έχουν πετύχει. Αν σκεφτεί κανείς ότι η τοπική διανόηση κοιμάται ή, πιο σωστά, κλείνει τα μάτια και κάνει πως κοιμάται, αφού ένα μεγάλο τμήμα της αποτελεί μέρος του ίδιου ταξικού συστήματος και με τη σιωπή του ξεπληρώνει τις υποχρεώσεις της προβολής και της καθιέρωσής του. Τους πληβείους διανοούμενους δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους.

Το παιχνίδι είναι καλά στημένο. Η χωρίς ταξική συνείδηση κοινωνία έχει παραδοθεί στα δεσμά της. Γερά δεμένοι από τους καρπούς και τους αστραγάλους, τα χέρια δεν διεκδικούν, τα πόδια δεν τρέχουν. Ακίνητοι παρακολουθούν εκστασιασμένοι την κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξέλιξη εκείνων που θεωρούν τους εργαζόμενους χρήσιμους μόνο όσο βρίσκονται σε ταξικό λήθαργο. Χωρίς δυνατότητα να πλησιάσουν τη λάμψη και τον πλούτο των ηγεμόνων τους, όλο και πιο συχνά πλέον αντιγράφουν και μιμούνται από αυτούς ό,τι πιο χυδαίο και ποταπό.

Τα αιτήματα που γέμιζαν τις πλατείες με διαμαρτυρίες υπάρχουν, οι πλατείες όμως έμειναν άδειες. Το σχέδιο είναι να γεμίσουν από παράδοση.

Όμως, η λέξη “παράδοση” στη γλώσσα μας θέλει προσοχή· έχει πολλές έννοιες.

* Η Τζώρτζια Ρασβίτσου είναι συμβολαιογράφος

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)