Εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, ούτε βήμα πίσω. Το μήνυμα μου το έστειλε με το αίτημα να το δημοσιεύσω, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ. Ένας κομμουνιστής που το κεφάλι του κομμουνιστή πατέρα του κρεμάστηκε κάποτε στην πλατεία της πόλης του, γραμματέας νομαρχιακής του κόμματος για πολλά χρόνια και μέχρι σήμερα πιστός στο ΚΚΕ. Με τον οποίο είχαμε τις αντιδικτατορικές νεανικές μας περιπέτειες. Και αργότερα, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, είχαμε τις τριβές μας, χωρίς φυσικά αγριάδες και χαρακτηρισμούς.

Αυτά από τον -και για τον- σύντροφο Κώστα. Και δεν πρόκειται να αναλύσω τη στάση του. Μπορώ όμως να πω ότι υπάρχουν αυτές τις μέρες σε πολύ κόσμο πολλές απορίες, πολλή πίκρα, και πολύς θυμός ακόμα, για τη θέση του ΚΚΕ. Για το επαναστατικό άκυρο σε μια στιγμή που έχουν πέσει πάνω στην εργατική τάξη και την πατρίδα όλα τα μαύρα κοράκια. Σε μια στιγμή που ο καθένας έχει δικαίωμα να θεωρεί το όχι μισό ή ρεβιζιονιστικό. Αλλά δεν έχει δικαίωμα να μη βλέπει πού θα μας πάει το ναι αν επικρατήσει.

Εδώ πια δεν μιλάμε για ιδεολογικές διαφορές. Μιλάμε για ζούληγμα, στρίμωγμα, στραγγαλισμό της λογικής. Διότι πώς να χωνέψει ο άνθρωπος, κομμουνιστής ή όχι, ότι ο Σόιμπλε είναι το ίδιο με τον Τσίπρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα διευθυντήρια; Το τελεσίγραφο της ταπείνωσης με τις όντως συμβιβαστικές προτάσεις της κυβέρνησης; Και ότι δεν έχει συνεπώς καμιά διαφορά το όχι από τοναι; Και επαναστατικό καθήκον είναι να ρίξει ο κομμουνιστής τρίτο ψηφοδέλτιο, με τη θέση του κόμματος, αδιαφορώντας αν θα είναι άκυρο;

Και πώς να χωνέψει ο άνθρωπος, κομμουνιστής ή όχι, την επαναλαμβανόμενη παρότρυνση: Ο λαός να μην τρομοκρατηθεί ούτε από τον εκβιασμό της Ε.Ε., ούτε από τον εκβιασμό της συγκυβέρνησης; Ή την καταγγελία της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί έκλεισε τις τράπεζες κι έτσι φορτώνει νέα βάρη στον λαό; Ή τη δήλωση Κουτσούμπα να μην τολμήσει κανείς να αθροίσει το δικό τους καθαρό όχι με το ακάθαρτο των υπολοίπων; Και τη συνακόλουθη περιφρόνηση της πολιτικής αριθμητικής, που προσθέτει στο ναι ό,τι αφαιρείται από το όχι;

Απαντήσεις την Κυριακή. Διότι υπάρχει και η λενινιστική άποψη: Όσο χειρότερα φέρεσαι στη λογική, τόσο χειρότερα θα σ' το ανταποδώσει.