to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Εμείς το στολίσαμε από τώρα!

Ο Μαρξ έγραφε στον πρόλογο του «Κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου»: «Η κριτική της θρησκείας είναι η αρχή κάθε κριτικής».


Αυτό το είχα καταλάβει μερικά χρόνια πριν καν διαβάσω το οτιδήποτε από τον Μαρξ.

Ήμουν 14-15 χρονών όταν ο αδελφός μου (6 χρόνια μεγαλύτερος) μάζευε τα βδομαδιάτικα τεύχη του δωδεκάτομου έργου των Will & Ariel Durant Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού. Κυκλοφορούσαν κάθε βδομάδα σε πολυσέλιδα τεύχη, τα μάζευε ο αδελφός μου και στο τέλος κάθε τόμου, τα παράδιδε και του δίνανε δεμένο τον τόμο. Ο αδελφός μου ποτέ του δεν διάβασε ούτε μια σελίδα. Αντίθετα, εγώ τα ρουφούσα κυριολεκτικά, κάθε σελίδα τους, κάθε τεύχος, κάθε τόμο. Από τότε έγινα βιβλιοφάγος. Αλλά υπήρξε μια ακόμα συνέπεια, κατά πολύ μεγαλύτερη. Ο αδελφός μου χωρίς να το θέλει, όπως στο φαινόμενο της πεταλούδας, είχε πυροδοτήσει μια διαδικασία με κατακλυσμικές συνέπιες για τη ζωή μου.

Ο τρίτος τόμος αφορούσε τη Ρώμη. Κάπου στα μισά υπήρχε ένα μεγάλο κεφάλαιο αφιερωμένο στην εμφάνιση του Χριστιανισμού. Και σε αυτό έπαθα ζημιά μεγάλη! Μέχρι τότε ήμουν θρησκευόμενος -πολύ! Ολόκληρη η οικογένειά μου, και οι συγγενείς μου, ήταν πολύ, μα πολύ θεοσεβούμενοι. Όλα θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος. Στον τρίτο τόμο λοιπόν μαθαίνω για πρώτη φορά κάτι που με συντάραξε:

Η ίδια η ιστορικότητα του Ιησού Χριστού αμφισβητείται από ένα μεγάλο μέρος των ιστορικών! Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πρόκειται για μυθικό πρόσωπο, κατασκευασμένο μέσω θρησκευτικών κειμένων -κυρίως των ευαγγελίων- όλων γραμμένων δεκαετίες από το θάνατο του υποτιθέμενου Ιησού Χριστού.

Ο δεκατετράχρονος εαυτός μου έπαθε σοκ! Από κει και πέρα άρχισα να διαβάζω σαν μανιακός. Μεγάλο μέρος των διαβασμάτων μου ήταν για την ιστορία των θρησκειών -όλων των θρησκειών που υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Η κριτική της θρησκείας, πήρε μπάλα τα πάντα. Την οικογένεια, την πατρίδα, την κρατούσα ηθική, τον πολιτισμό και τις αξίες του. Η  κριτική της θρησκείας ήταν πράγματι για μένα η αρχή κάθε κριτικής.

Από τότε, ιδιαίτερα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου αλλά και αρκετά χρόνια μετά, δεν υπήρξε καμιά θρησκευτική χριστιανική επέτειος που να μην την χλεύαζα, σνόμπαρα κάθε εορταστική χριστιανική οικογενειακή μάζωξη. Και φυσικά, ούτε λόγος για χριστουγεννιάτικα δένδρα και στολισμούς.

Γύρισε ο καιρός και λούστηκα αυτά που έφτυνα (που λένε).

Για την κόρη μου τα χριστουγεννιάτικα δένδρα είναι απλά ένα παιχνίδι. Για την Ισαβέλλα λοιπόν άρχισα εδώ και δυο χρόνια να στολίζω χριστουγεννιάτικα δένδρα. Μαζί με την Ισαβέλλα τα στολίζουμε.

Στο τέλος-τέλος ένα παραμύθι είναι η θρησκεία -κάθε θρησκεία (αν ξεχάσεις τις αιματηρές κτηνωδίες και την αγυρτεία των διαχειριστών της). Παραμύθι, όπως οι ζωές μας, αν εξαιρέσουμε φυσικά την αλητεία, τη μικροψυχία, τη δουλικότητα και την έλλειψη νοήματος που τη συνοδεύουν.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)