"Η συλλήβδην αυστηροποίηση του μηχανισμού απόδοσης αδειών ή της υφ’ όρον απόλυσης συγκρούεται με θεμελιώδεις κανόνες της ποινικής δικαιοσύνης που επιβάλλουν την εξατομίκευση της κάθε περίπτωσης και όχι την απόδοση συλλογικής ευθύνης" σημειώνει σε ανακοίνωση της.

"Έτσι, είναι προφανές ότι παράνομες συμπεριφορές ενός προσώπου (βλ. μη επιστροφή από άδεια του Χ. Ξηρού) δεν μπορούν να αθροίζονται συλλογικά και να έχουν ως συνέπεια άλλοι συγκεκριμένοι κρατούμενοι να στερούνται των δικαιωμάτων τους (βλ. την άρνηση χορήγησης άδειας σπουδών στον Κωστάρη που ήδη είναι σπουδαστής και στον Ρωμανό που πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις). Έτσι, η επιβάρυνση εξαιτίας της συμπεριφοράς τρίτων καθιστά τους επιβαρυνόμενους εργαλεία για άσκηση πολιτικής και τους αποστερεί από το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Από την άλλη, στην περίπτωση της Β. Σταμάτη (η οποία φέρεται να παραμένει υπό ψυχιατρική παρακολούθηση, με ανήλικο τέκνο, του οποίου αμφότεροι οι γονείς είναι έγκλειστοι), η εξάντληση κάθε αυστηρότητας της δικαστικής κρίσης στο αίτημα για αποφυλάκιση παραπέμπει σε φυσική εξόντωσή της, πράγμα ανεπίτρεπτο σε μια δικαιοκρατούμενη κοινωνία. Και τούτο, ανεξάρτητα από την όποια φόρτιση έχουν οι συγκεκριμένες υποθέσεις για την κοινή γνώμη!

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει ότι η αδικαιολόγητη, χωρίς εξατομικευμένη αιτιολογία, άρνηση χορήγησης άδειας, ισοδυναμεί με δυσανάλογη και εντέλει παράνομη επιβολή πειθαρχικών μέτρων. Συνακόλουθα, η επίκληση γενικών και αόριστων λόγων «επικινδυνότητας», που έχουν ως μοναδικό υπόβαθρο τη βαρύτητα της κατηγορίας και απολήγουν σε σοβαρό περιορισμό των δικαιωμάτων των κρατουμένων, δεν συμβαδίζει ούτε με τους κανόνες του ποινικοδικαιικού μας συστήματος, ούτε βεβαίως με τις επιταγές μιας ορθολογικής σωφρονιστικής πολιτικής. Η αδιαφορία για την ειδική πρόληψη- επανένταξη (με άδειες, εκπαίδευση κλπ) ευνοεί την υποτροπή, δηλαδή  αυξάνει την εγκληματικότητα. Εξάλλου, η ενοχή και η ποινή επιφέρουν, ήδη από μόνες τους, ηθική και κοινωνική απαξίωση. Ο εγκλεισμός, μάλιστα σε συνθήκες απάνθρωπες και εξευτελιστικές, όπως είναι κατά κανόνα οι συνθήκες στη χώρας μας, επιτείνουν την απαξίωση αυτή. Οι δικαστικές αρχές βρίσκονται ενώπιον ενός πραγματικού και δύσκολου διλήμματος, ειδικά όταν μπορεί να συσχετιστεί και με απώλεια ζωής: Εν τέλει, θέλουμε σωφρονισμό ή εκδίκηση;" καταλήγει η ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.