Τρεις βδο­μά­δες πριν στα­μα­τή­σει τις ερ­γα­σίες της η βου­λή, έ­νας κα­ται­γι­σμός νο­μο­σχε­δίων και έ­να τσου­νά­μι τρο­πο­λο­γιών έ­δει­ξε ό­τι κυ­βέρ­νη­ση και τρόι­κα α­νη­συ­χού­σαν σο­βα­ρά για πι­θα­νές α­να­τρο­πές του πο­λι­τι­κού το­πίου με­τά τις 25 Μαΐου.
Οι κυ­βερ­νη­τι­κοί ε­ταί­ροι έ­χα­ναν την ψυ­χραι­μία τους. Έπρε­πε να προ­λά­βουν να ε­κτε­λέ­σου­ν ό­σα εί­χαν υ­πο­σχε­θεί. Να νο­μο­θε­τή­σουν τα συμ­βό­λαια που εί­χαν συ­νά­ψει υ­πό­γεια με τους δα­νει­στές και τους έλ­λη­νες κε­φα­λαιο­κρά­τες σε τρεις με­γά­λους το­μείς: α)    Στην α­δειο­δό­τη­ση και τον έ­λεγ­χο των ι­διω­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σεων και των ε­πεν­δυ­τών, β) Στην παι­δεία, γ) Στο πε­ρι­βάλ­λον.

Απε­λευ­θέ­ρω­ση ε­πι­χει­ρή­σεων α­πό το δη­μό­σιο έ­λεγ­χο

Με τον εύη­χο τίτ­λο «α­πλού­στευ­ση της α­δειο­δό­τη­σης για την ά­σκη­ση οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας» ψη­φί­στη­κε η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας του ε­πεν­δυ­τή α­πό κά­θε έ­λεγ­χο του δη­μο­σίου. Οι ε­πεν­δυ­τές ό­μως τώ­ρα, ό­πως και στο πα­ρελ­θόν, έρ­χο­νται μό­νο ό­ταν τους δί­νου­με ζε­στό κρα­τι­κό χρή­μα. Μή­πως, τε­λι­κά, έ­χου­με αυ­τό το ζε­στό κρα­τι­κό χρή­μα για να έρ­θουν ό­λοι αυ­τοί οι «α­πε­λευ­θε­ρω­τές- ε­πεν­δυ­τές»; Και αν πράγ­μα­τι έ­χου­με, δεν θα α­σκεί κα­νέ­να έ­λεγ­χο σε αυ­τούς το δη­μό­σιο;
Οι ε­πεν­δυ­τές προ­σβλέ­πουν στα φι­λέ­τα του ΤΑΙ­ΠΕ­Δ, πα­ρά­δειγ­μα το Ελλη­νι­κό με και μο­να­δι­κή υ­πο­ψη­φιό­τη­τα, στον αι­για­λό, σε του­ρι­στι­κά α­κί­νη­τα, σε πα­ρα­λίες, λι­μά­νια, α­ε­ρο­με­τα­φο­ρές, logistics… Εκεί θα βγά­λουν το «πο­λύ χρή­μα».
Για να διευ­κο­λύ­νου­με τη δρα­στη­ριό­τη­τα αυ­τή, με το άρ­θρο 18, ι­δρύου­με ορ­γα­νω­μέ­νους υ­πο­δο­χείς δρα­στη­ριο­τή­των (ΟΥΔ). Πρό­κει­ται για ζώ­νες ι­διω­τι­κής ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας μέ­σα στις πό­λεις, στα ό­ριά τους εί­τε έ­ξω α­πό αυ­τές. Για να το πού­με πιο α­πλά, πρό­κει­ται για λι­μά­νια, δά­ση, αρ­χαιο­λο­γι­κούς χώ­ρους, πε­ριο­χές logistics κ.ο.κ. Στή­νο­νται και κα­θο­ρί­ζο­νται α­πό ι­διω­τι­κές ε­ται­ρείες ι­διω­τι­κού συμ­φέ­ρο­ντος και ε­λέγ­χο­νται α­πό αυ­τές και ό­χι α­πό το κρά­τος.
Γι’ αυ­τούς τους λό­γους, ο κ. Μη­τσο­τά­κης «ε­ξοι­κο­νό­μη­σε», «ε­ξυ­γία­νε» και διέ­λυ­σε τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό, ώ­στε να μην μπο­ρεί πλέ­ον αυ­τός ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός να ε­πι­τε­λέ­σει κα­νέ­να ρό­λο και να κρι­θεί α­πα­ραί­τη­το να δο­θεί σε ε­ται­ρείες ο πλή­ρης έ­λεγ­χος ό­λων των ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κών δρά­σεων, ό­λων των οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των. Το κρά­τος α­πλά θα ε­λέγ­χει τους ι­διω­τι­κούς ε­λε­γκτές.
Το ν.σ. αυ­τό εί­ναι μια με­γά­λη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη το­μή στη δη­μό­σια διοί­κη­ση για τρεις λό­γους:
α. α­πο­σύ­ρε­ται η δη­μό­σια διοί­κη­ση α­πό τον έ­λεγ­χο και την α­δειο­δό­τη­ση των ε­πι­χει­ρή­σεων και εκ­χω­ρεί­ται αυ­τό το δι­καίω­μα στο ι­διω­τι­κό ε­θνι­κό ή πο­λυε­θνι­κό κε­φά­λαιο (στις ε­ται­ρείες).
β. α­να­τρέ­πε­ται η ι­σχύου­σα δι­καια­κή φι­λο­σο­φία μας, που ό­ρι­ζε ό­τι το «ε­πι­χει­ρείν» α­σκεί­ται με ό­ρους δη­μο­σίου συμ­φέ­ρο­ντος και ει­σά­γε­ται η αγ­γλο­σα­ξω­νι­κού τύ­που δι­καια­κή λο­γι­κή, ό­που τα πρό­τυ­πα λει­τουρ­γίας και η α­δειο­δό­τη­ση προ­η­γού­νται -δη­λα­δή ι­σχύουν για πέ­ντε χρό­νια- και αλ­λά­ζουν ή α­να­θεω­ρού­νται μό­νο αν βρε­θούν ό­τι θί­γουν το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον.
γ. Ο νό­μος αυ­τός α­νοί­γει διά­πλα­τα τις πόρ­τες προς ε­πί­δο­ξους και­ρο­σκό­πους-ε­πεν­δυ­τές. Επει­δή εί­ναι ε­ντε­λώς προ­φα­νές ό­τι κα­τά τη λο­γι­κή της κυ­βέρ­νη­σης η α­νά­πτυ­ξη θα έλ­θει με ε­πεν­δύ­σεις που θα κα­τα­φτά­σουν μό­νο αν οι ε­πεν­δυ­τές εί­ναι α­χα­λί­νω­τα α­πε­λευ­θε­ρω­μέ­νοι α­πό ε­λέγ­χους

Η προϊού­σα θε­σμι­κή ι­διω­τι­κο­ποίη­ση της εκ­παί­δευ­σης

Για την Παι­δεία, η θε­σμι­κή ι­διω­τι­κο­ποίη­ση ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε με το νο­μο­σχέ­διο για τις λαϊκές α­γο­ρές. Εκεί εί­χε ει­σα­χθεί με μια τρο­πο­λο­γία «σκού­πα» 150 σε­λί­δων του υ­πουρ­γού Παι­δείας η α­σύ­στο­λη πρι­μο­δό­τη­ση του ι­διω­τι­κού κε­φα­λαίου στο χώ­ρο της εκ­παί­δευ­σης.
Την ι­διω­τι­κο­ποίη­ση της εκ­παί­δευ­σης δεν τόλ­μη­σε η κυ­βέρ­νη­ση να την κά­νει μια και έ­ξω, για­τί α­κό­μα και οι δι­κοί της βου­λευ­τές δεν θα το ά­ντε­χαν. Χρη­σι­μο­ποίη­σε τη με­θο­δο­λο­γία των ε­πάλ­λη­λων διο­λι­σθή­σεω­ν. Για την πε­ρί­πτω­ση των ι­διω­τι­κών κο­λε­γίων τα βή­μα­τα εί­ναι τα ε­ξής:
Πρώ­το βή­μα: ν.4093/2012, (δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο). Τα κο­λέ­για ο­δη­γούν σε με­τα­πτυ­χια­κούς τίτ­λους μη ι­σο­δύ­να­μους με αυ­τούς των Α­ΕΙ.
Δεύ­τε­ρο βή­μα: ν.4111/2013 τρο­πο­ποιεί τον προ­η­γού­με­νο νό­μο και τα πτυ­χία των κο­λε­γίων μπο­ρούν να α­να­γνω­ρι­στούν ως ε­παγ­γελ­μα­τι­κά ι­σο­δύ­να­μα των δη­μο­σίων πα­νε­πι­στη­μίων.
Τρί­το βή­μα: το άρ­θρο 6 της «τρο­πο­λο­γίας-σκού­πα». Ανα­γνω­ρί­ζει τα πτυ­χία αυ­τών των «μα­γα­ζιών» ως α­κα­δη­μαϊκά ι­σό­τι­μα των ελ­λη­νι­κών πα­νε­πι­στη­μίων, ε­φό­σον εί­ναι πα­νε­πι­στή­μια διε­θνών ορ­γα­νι­σμών. Ρω­τή­σα­με τον υ­πουρ­γό αν αυ­τό σή­μαι­νε ό­τι: Ιδιω­τι­κό κο­λέ­γιο που ε­δρεύει στην πε­ριο­χή του Σου­νίου, πρώην ΜΚΟ, που με­τε­τρά­πη σε διε­θνή ορ­γα­νι­σμό με την ο­νο­μα­σία «Academy of European Public Law», δια­φη­μί­ζει τις σπου­δές του με τον ή­λιο και τη θά­λασ­σα του Σου­νίου μπο­ρεί να δί­νει ι­σό­τι­μο πτυ­χίο προς τα ελ­λη­νι­κά πα­νε­πι­στή­μια;

Απά­ντη­ση δεν πή­ρα­με

Επει­δή, ό­μως, η πε­ρί­πτω­ση ι­διω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μίων προ­σκρούει στο άρ­θρο 16 του Συ­ντάγ­μα­τος, ο ί­διος ο πρω­θυ­πουρ­γός με τους πομ­φό­λυ­γες πε­ρί Συ­νταγ­μα­τι­κής Ανα­θεώ­ρη­σης ξε­κα­θά­ρι­σε ό­τι το άρ­θρο 16 θα κα­ταρ­γη­θεί.
Αντί­στοι­χες διο­λι­σθή­σεις γί­νο­νται με τα ι­διω­τι­κά σχο­λεία. Πρώ­τη διο­λί­σθη­ση, ν.4093/2012, (το δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο): Κα­τάρ­γη­ση δε­κά­δων νό­μων για την α­δειο­δό­τη­ση και τη λει­τουρ­γία ι­διω­τι­κών σχο­λείων. Δεύ­τε­ρη διο­λί­σθη­ση, με ΚΥΑ: Από­λυ­τη ε­ξου­σία σχο­λαρ­χών για τις α­πο­λύ­σεις ι­διω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών. Τρί­το διο­λί­σθη­ση, τρο­πο­λο­γία -σκού­πα: α­πε­λευ­θέ­ρω­ση των ι­διω­τι­κών σχο­λείων α­πό κά­θε έ­λεγ­χο του Δη­μο­σίου.
Οι διευ­θυ­ντές εκ­παί­δευ­σης δεν ε­λέγ­χουν πια τί­πο­τα, ού­τε το προ­σω­πι­κό ού­τε το πρό­γραμ­μα ού­τε τη λει­τουρ­γία των ι­διω­τι­κών σχο­λείων και πα­ράλ­λη­λα α­πε­λευ­θε­ρώ­νε­ται η χρή­ση των χώ­ρων των σχο­λείων αυ­τών με­τά το ω­ρά­ριο λει­τουρ­γίας.

Το πε­ρι­βάλ­λον ως μη δη­μό­σιο α­γα­θό

Ο α­γώ­νας να αρ­θεί η προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος ως δη­μό­σιου α­γα­θού έ­χει προϊστο­ρία βέ­βαια απ’ την κυ­βέρ­νη­ση του Γιώρ­γου Πα­παν­δρέ­ου που δεν κα­τά­φε­ρε τό­τε την α­να­θεώ­ρη­ση του άρ­θρου 24. Τον τε­λευ­ταίο και­ρό ό­μως ε­πα­νέρ­χε­ται, α­φού έ­χει γί­νει κα­τα­νο­η­τό ό­τι ε­δώ εί­ναι «η κό­τα με τα χρυ­σά αυ­γά» για τους ε­πεν­δυ­τές.
Με τρία ν.σ. που δεν πρό­λα­βαν να ψη­φι­στούν, προ­τεί­νο­νται ρυθ­μί­σεις για τον αι­για­λό, την πα­ρα­λία κα­θ’ υ­πα­γό­ρευ­ση των λό­μπι των με­γά­λων του­ρι­στι­κών ε­πι­χει­ρή­σεων, και κα­τα­λύε­ται η αρ­χή της δι­καια­κής μας πα­ρά­δο­σης α­πό σύ­στα­σης του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, που έ­θε­τε ε­κτός συ­ναλ­λα­γής το «κοι­νό­χρη­στο κτή­μα» κα­τ’ ε­πι­τα­γή των άρ­θρων 5 και 24 του Συ­ντάγ­μα­τος.
Πιο εί­ναι στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση το «κοι­νό­χρη­στο κτή­μα»; Ο αι­για­λός, οι ό­χθες των λι­μνών και πο­τα­μιών, η πα­ρά­λια και οι πα­ρό­χθιες ζώ­νες.
Με τα ν.σ. αυ­τά δια­χω­ρί­ζε­ται η πα­ρα­λία α­πό τον αι­για­λό, η ο­ποία πα­ρα­λία δη­μιουρ­γεί­ται πλέ­ον ύ­στε­ρα α­πό πρό­τα­ση και πά­ντα με δια­δι­κα­σίες εξ­πρές α­πό ι­διώ­τες. Δη­λα­δή, τα ό­μο­ρα ξε­νο­δο­χεία του αι­για­λού, αν έ­χουν προσ­δο­κία κέρ­δους, προ­κα­τα­λαμ­βά­νουν τη χά­ρα­ξη της πα­ρα­λίας.
Πα­ράλ­λη­λα, ε­πι­τρέ­πει ρη­τά την ε­πι­χω­μά­τω­ση θα­λάσ­σιου χώ­ρου για την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση ε­πι­χει­ρή­σεω­ν που α­σκούν σε ό­μο­ρη με τον αι­για­λό έ­κτα­ση του­ρι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Για κά­θε κλί­νη που δια­θέ­τει η ό­μο­ρη του­ρι­στι­κή μο­νά­δα, μπο­ρούν να ε­πι­χω­μα­τω­θούν μέ­χρι πέ­ντε τε­τρα­γω­νι­κά θα­λάσ­σιου χώ­ρου. Δη­λα­δή, για χί­λιες κλί­νες ε­πι­χω­μα­τώ­νεις πέ­ντε στρέμ­μα­τα! Ωσαν­νά στον α­πε­λευ­θε­ρω­τή – ε­πεν­δυ­τή!
Όμως ξαφ­νι­κά, και ε­νώ εκ­κρε­μεί η δια­βού­λευ­ση, ει­σά­γε­ται με το άρ­θρο 172, στο νό­μο για τις τρά­πε­ζες, δυ­να­τό­τη­τα ι­διω­τι­κο­ποίη­σης δη­μο­σίου κτή­μα­τος. Διό­τι ξε­νο­δο­χείο που δεν εί­ναι ό­μο­ρο με τον αι­για­λό, για­τί πα­ρεμ­βαί­νει δη­μό­σιο κτή­μα, γί­νε­ται ό­μο­ρο ε­φό­σον νοι­κιά­σει­χω­ρίς δια­γω­νι­σμό το δη­μό­σιο κτή­μα.
Και για να μην έ­χει κα­νείς αμ­φι­βο­λία, ο πρω­θυ­πουρ­γός πε­ριέ­λα­βε τα άρ­θρα 5 και 24 στις συ­νταγ­μα­τι­κές α­να­θεω­ρή­σεις!
Όμως κά­ποιος λο­γα­ριά­ζει χω­ρίς τον πραγ­μα­τι­κό ξε­νο­δό­χο, που θα μι­λή­σει στις 25 Μαΐου.
Και ε­πει­δή η συ­ζή­τη­ση στη Βου­λή αυ­τές τις μέ­ρες έ­γι­νε μέ­σα σε φορ­τι­σμέ­νο προ­ε­κλο­γι­κό κλί­μα, ας θυ­μη­θού­με τι­μώ­ντας τον α­νυ­πο­χώ­ρη­το α­γώ­να τους, το σύν­θη­μα που φω­νά­ζουν οι κα­θα­ρί­στριες, που α­πο­λύο­νται στις 18 Μαΐου, τη μέ­ρα των δη­μο­τι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών, και το φω­νά­ζουν 8 μή­νες τώ­ρα «Λαέ μην τους φο­βη­θείς-Ήρθε η ώ­ρα της α­να­τρο­πής». Η Βου­λή κλεί­νει για 15 μέ­ρες. Όταν ξα­να­νοί­ξει, τί­πο­τε πια δεν θα εί­ναι το ί­διο.