to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Εκλογικές εκπλήξεις συνέβαιναν και στα χρόνια των (μη) δημοσκοπήσεων

Η κάλπη πάντα ξέρει


(O Χάρι Τρούμαν μόλις έχει κερδίσει τις εκλογές, αλλά η Chicago Tribune είχε στείλει τον αντίπαλο στον Λευκό Οίκο)

Τα τελευταία χρόνια οι δημοσκοπήσεις σκοντάφτουν όλο και συχνότερα στην προσπάθεια να βρουν ποιος θα κερδίσει τις εκλογές.  Η περίπτωση των εκλογών στις ΗΠΑ και η νίκη του Τραμπ -έστω και αν η Χίλαρι Κλίντον κέρδισε στη λαϊκή ψήφο- έφεραν το θέμα στην επικαιρότητα. Όμως οι εκπλήξεις και οι εκλογικές «βόμβες» δεν είναι κάτι καινούργιο.

Το National Geographic και όχι μόνο, θυμίζει μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου άλλοι έραβαν το κοστούμι και άλλοι μετακόμιζαν σε προεδρικά ή πρωθυπουργικά μέγαρα. Άλλοτε, έφταιγε η ταύτιση ψηφοφόρων με τις ελίτ της εποχής, άλλοτε το εκλογικό σύστημα, άλλοτε η κούραση πολεμικών αναμετρήσεων.

To 1848 η Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία έκανε προεδρικές εκλογές. Οι ελίτ της εποχής είχαν βάλει τα χρήματά τους στον στρατηγό Λουί Καβενιάκ, θεωρώντας δεδομένο ότι θα κερδίσει τον Λουδοβίκο Ναπολέων Βοναπάρτη, ανιψιό του Ναπολέοντα Ι.

Τελικά τις εκλογές κέρδισε ο ανιψιός, ο οποίος συνδύαζε λαϊκισμό, νόμο, τάξη και ολίγον χάρισμα λόγω ενδόξου... θείου. 

Ο Ναπολέων ήταν ο πρώτος και τελευταίος πρόεδρος της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας, απλά γιατί ο ίδιος την κατήργησε το 1852 και αυτοανακηρύχθηκε σε αυτοκράτορα: Nαπολέων Γ’ μέχρι το 1870.

Τον Νοέμβριο του 1920 ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και οι συμπολίτες του πήγαν στις κάλπες για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο του 1920 η υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ένας θρίαμβος για την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό προσωπικά.

Ο Εθνικός Διχασμός ήταν όμως ακόμα δυνατός: η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου στη Γαλλία και η δολοφονία -λίγες μέρες αργότερα του αντιβενιζελικού Ίωνα Δραγούμη, το επιβεβαίωνε.

Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός προκήρυξε εκλογές τις οποίες λογικά θα έπρεπε να κερδίσει. Και τις κέρδισε σε επίπεδο λαϊκής ψήφου: το Κόμμα των Φιλελευθέρων πήρε 375.803 ψήφους (50,31%) και η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» 368.678 ψήφους (49,35%). 

Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν βγήκε καν βουλευτής. Το εκλογικό σύστημα χάρισε περισσότερες έδρες στην Αντιπολίτευση και πρωθυπουργός έγινε ο Δ.Ράλλης.

Το 1936 ο Ρούσβελτ έγινε και πάλι πρόεδρος των ΗΠΑ. Για κάποιο λόγο το αμερικανικό έντυπο Literary Digest είχε προεξοφλήσει τη νίκη του Ρεπουμπλικάνου Αλφ Λάντον. 

Για ποιο λόγο; Όπως αναφέρει το National Geographic, έκανε έρευνα με τηλεφωνικές κυρίως ερωτήσεις σε όλες τις ΗΠΑ, αλλά τηλέφωνα εκείνα τα χρόνια είχαν κυρίως οι πλέον εύποροι που λογικά θα ψήφιζαν Ρεπουμπλικάνους. O Λάντον πήρε 36,5% και μόλις 8 εκλέκτορες. Ο Ρούσβελτ πήρε 60,8% και 523 εκλέκτορες.

Το καλοκαίρι του 1945 ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ουίνστον Τσόρτσιλ ήταν μεταξύ των θριαμβευτών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Για πολλούς ήταν σχεδόν σίγουρος και ο θρίαμβός του στην κάλπη. Οι Βρετανοί είχαν όμως άλλη άποψη: Oι Εργατικοί του Κλέμεντ Άτλη πέτυχαν σαρωτική νίκη, αφήνοντας τους Συντηρητικούς πολύ πίσω. Ο Τσόρτσιλ επανήλθε το 1950.

Μια ακόμα άβολη στιγμή ήταν οι προεδρικές εκλογές του 1948 στις ΗΠΑ με τη χαρακτηριστική φωτογραφία του χαμογελαστού νικητή Χάρι Τρούμαν να κρατά την εφημερίδα Chicago Tribune που μόλις είχε στείλει στον Λευκό Οίκο τον ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του Τόμας Ντιούι. 

Ο Τρούμαν κέρδισε με 49,6% της ψήφου, έναντι 45,1% για τον Ντιούι.

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)