"Η συνθήκη κοινωνικής καταστροφής που έχει επιβάλει η μνημονιακή πολιτική τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχει φέρει με νέους όρους το ερώτημα της κοινωνικής αλληλεγγύης στο προσκήνιο. Η εξαθλίωση, η ανεργία και η περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού μαζί με τη διάλυση των κρατικών υπηρεσιών και λειτουργιών καθιστούν το ερώτημα εξαιρετικά καίριο. Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύσσεται ένα σύνολο από σημαντικές πρωτοβουλίες (κοινωνικά ιατρεία, φροντιστήρια, παντοπωλεία, εργατικές λέσχες, κοινωνικά

κέντρα, δίκτυα διανομής τροφίμων χωρίς μεσάζοντες κ.λπ.), ενώ παράλληλα εξελίσσεται και ένας άτυπος <<διάλογος>> για όλες αυτές τις μορφές: Η αλληλεγγύη αποτελεί κάποιου είδους φιλανθρωπία; Θα έπρεπε ίσως να στρέψουμε όλη μας τη δύναμη στην προσπάθεια να αναλάβει το κράτος την ευθύνη; Ποιος ο ρόλος των σωματείων και του εργατικού κινήματος; Έχει η αλληλεγγύη μας κοινωνικά κριτήρια; Και παραπέρα: Έχει πρακτικό νόημα η λειτουργία ενός κοινωνικού ιατρείου από τη στιγμή που δεν διαθέτει τεχνολογική υποδομή ή δεν μπορεί να γράψει φάρμακα; Μήπως τα δωρεάν μαθήματα επιτείνουν την ανεργία των καθηγητών; Και τελικά, πώς μπορεί η κοινωνική αλληλεγγύη να συμβάλει στο ξεπέρασμα της κρίσης αλλά και στην οικοδόμηση μιας σύγχρονης αριστερής, κοινωνικής και πολιτικής, ηγεμονίας;" αναφέρουν οι διοργανωτές.

 

 

Την συζήτηση θα ανοίξουν οι Μιχάλης Δικαιάκος, ψυχίατρος, Κοινωνικό Ιατρείο Βόλου,  Γιώργος Λιερός, συγγραφέας, δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου, Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν, οικονομολόγος, επιστημονικός σύμβουλος ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και Αλέξανδρος Παπασπυρίδης, πρώην δημοτικός σύμβουλος Ν. Σμύρνης, Εργατική Λέσχη Ν. Σμύρνης.