Αρχικά είναι εκείνο το γαμώτο της εξεταστικής. Πέντε, έξι, εφτά ώρες διαβάσματος πάνω από ένα βιβλίο πάντα με τη σκέψη: ”Ε για να πάρω το πτυχίο! - Και να το πάρω τι; Δουλειά;”. Και συνεχίζεις το διάβασμα ξεφυσώντας..

Είναι και εκείνο το “γαμώτο” που αρχίζεις και χρησιμοποιείς τις λέξεις “ φασίστες”, “Χρυσή Αυγή” κλπ καθημερινά. Και είναι “γαμώτο” γιατί έχουν γίνει βάναυση καθημερινότητα αυτές οι λέξεις.

Είναι εκείνο το “γαμώτο” που οι άστεγοι στους δρόμους και τα πρεζάκια αυξάνονται σαν μανιτάρια. Και είναι “γαμώτο” γιατι ξέρεις ποιοι φταίνε γι'αυτό και πώς καταστρέφουν έτσι απλά ζωές.

Είναι εκείνο το “γαμώτο” που μετά από κάθε πορεία μπαίνεις στο site της αστυνομίας να δεις αν στις φωτογραφίες των συλληφθέντων είναι κάποιος γνωστός σου. Και φαντάσου μετά τι “γαμώτο” που είναι, όταν θα δεις κάποιον γνωστό σου.

Είναι εκείνο το “γαμώτο” που άλλοι γνωστοί σου και φίλοι είναι μακρυά. Μπορεί να είναι στη Θεσσαλονίκη, μπορεί και στις Βρυξέλλες. Αλλά είναι “γαμώτο” να τους υπόσχεσαι κάθε φορά πως θα πας να τους δεις και από μέσα σου ξέρεις πως λες ψέμματα, γιατί το εισιτήριο κοστίζει όσο και το ρεύμα του μήνα. Στην καλύτερη! Γι'αυτό τους βλέπεις με pixel στην οθόνη του υπολογιστή, έτσι ώστε να μη φαίνονται και τα δάκρυα.

Είναι εκείνο το πιο μεγάλο “γαμώτο” που πια δεν έχεις όνειρα για το πως θα είναι η ζωή σου, γιατί πάντα καταλήγεις να λες πως αυτά είναι μαλακίες.

Είναι εκείνο το “γαμώτο” που όσο “ ανεξάρτητα” και αν είναι μακρυά από τους γονείς, άλλο τόσο άσχημα είναι μακρυά από το σπίτι και μακρυά από το κάπως πιο γεμάτο ψυγείο και μια ζεστή αγκαλιά.

Είναι εκείνο το “γαμώτο” που στις παραλίες που πας για μπάνιο τα καλοκαίρια βρίσκεις τώρα τρύπια σωσίβια, σκισμένα χαρτιά και βρεγμένα παιδικά παπούτσια.

Τέλος είναι και το άλλο το “γαμώτο”. Πως με τόσα “γαμώτο” και μαυρίλα, άντε μετά να πιάσεις χαλαρή κουβέντα με έναν όμορφο τύπο σε ένα μπαρ, -που τι μπαρ και μαλακίες;- σε κάποια πορεία θα τον γνωρίσεις στην καλύτερη κάπου ανάμεσα σε καδρόνια, μπάτσους και καπνούς. Γιατί μέσα σε όλα αυτά, είναι πάντα και το “γαμώτο” του έρωτα.

Και να δεις και πόσα ακόμα είναι...

Αλλά επειδή έχω όλα αυτά τα “γαμώτο”, ξέρω πως είναι ώρα να τα γυρίζω πίσω σε αυτούς που μου τα δώσανε χαρτζιλίκι. Και σκεφτείτε πως αυτά τα “γαμώτο” δεν είναι μόνο τα δικά μου, αλλά τα μοιράζεται μια ολόκληρη γενιά και τώρα που θα σας τα γυρίσουμε πίσω θα τρέχετε και δε θα φτάνετε!

Πίσω και σας φάγαμε... γαμώτο!