Όπως εξήγησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η εικαστικός, Κλεοπάτρα Χαρίτου επί έναν χρόνο περπάτησε στις πιάτσες των χρηστών στους δρόμους της Αθήνας, μίλησε μαζί τους, είδε από κοντά τον εφιάλτη της εξάρτησης, της φτώχειας, της πορνείας, της πείνας, του θανάτου. «Ήταν δύσκολο εγχείρημα, αλλά εμπειρία ζωής» λέει χαρακτηριστικά.
Σε αυτές τις 10 στάσεις υπάρχουν φωτογραφίες που απεικονίζουν μόνο τα χέρια των χρηστών κι όχι τα πρόσωπα, διότι «όλη η χρήση γίνεται στα χέρια. Όλη την φθορά υφίσταται το σώμα, τα χέρια είναι τα εργαλεία που οδηγούν σε αυτόν τον εθισμό». Η έκθεση χωρίζεται σε ενότητες. Οι τέσσερις στάσεις- σταθμοί είναι αφιερωμένοι στις ομάδες και στις κατηγορίες τοξικοεξαρτώμενων, όπως για παράδειγμα οι άστεγοι, οι τρανσέξουαλ, οι εκδιδόμενες. «Η καθεμία από αυτές τις ομάδες βέβαια έχει και τα δικά της προβλήματα, πέραν της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Με άλλο τρόπο παρουσιάζονται οι άστεγοι χρήστες, όπου οι φωτογραφίες συνοδεύονται με ένα αντικείμενο, όπως χρησιμοποιημένα στρώματα που συμβολίζουν ότι είναι άστεγοι. Ή για τις τρανσέξουαλ που είναι κοινωνικά αποκλεισμένες, χωρίς νόμιμες άδειες τις περισσότερες φορές, έχει τοποθετηθεί μια συρταριέρα με ανοιχτά, άδεια συρτάρια που παραπέμπουν στην γραφειοκρατία. Οι υπόλοιπες έξι στάσεις έχουν θέμα την δουλειά, τις υπηρεσίες και την λειτουργία του ΚΕΘΕΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ».
Όπως υπογραμμίζει «η φιλοσοφία πίσω από το στήσιμο της έκθεσης στον δρόμο, είναι ότι δεν μπορώ να πάρω τους ανθρώπους που ζούνε στο δρόμο και να τους κλείσω στους τέσσερις τοίχους ενός μουσείου. Τις φθορές που μπορεί να υποστούν αυτοί οι άνθρωποι θα τις υποστεί και η έκθεση, είτε θα βρέξει είτε θα την πατήσει κάποιος και θα πέσει πάνω τους».
Η κ. Χαρίτου προσκαλεί τους περαστικούς που θα περιηγηθούν στην έκθεση «να σταθούν και να δούνε αυτούς που καθημερινά προσπερνάμε. Ας σκεφτούμε τον ρόλο της κοινωνίας και της πολιτείας απέναντι στους πιο ευάλωτους, σε μια δύσκολη εποχή».
Ο υπεύθυνος προγράμματος του ΚΕΘΕΑ ΕΞΕΛΙΞΙΣ, Μιχάλης Μυλωνάς επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι «η ιδέα προέκυψε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων λειτουργίας μας. Εμείς κάθε βράδυ βγαίνουμε στους δρόμους της Αθήνας και προσπαθούμε να υποστηρίξουμε τους εξαρτημένους ανθρώπους ανάλογα το αίτημα του καθένα, καθώς είναι περιθωριοποιημένοι και ξεκομμένοι από οποιαδήποτε υπηρεσία» και προσθέτει ότι στόχος αυτής της έκθεσης είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου, «ώστε να σκεφτούν ότι είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους μας, ενώ στοχεύουμε στο να επικοινωνήσουμε την δουλειά μας ελπίζοντας να αποτελέσει έναν μοχλό για να αλλάξουν κάποιες συμπεριφορές».
Την έκθεση θα ανοίξει η ομάδα κρουστών που θα προσπαθήσει να ανεβάσει την διάθεση με ρυθμικούς ήχους «που συμβολίζουν την ελπίδα, την ανάγκη για ζωή. Είναι ο χτύπος της καρδιάς της πόλης, δεν εγκαταλείπουμε, πρέπει να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους που αιωρούνται κάθε μέρα πάνω από το κενό χωρίς δίκτυ ασφαλείας, ανοίγοντας την καρδιά μας και δίνοντάς τους ζωή και ελπίδα», καταλήγει η κ. Χαρίτου.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
