Ένας κουμπαράς που γέμιζε με δεκάρες, εικοσάρες και πενηνταράκια στην καλύτερη περίπτωση. Στόχος η εξοικονόμηση χρημάτων για την αγορά ποδηλάτου με υπερυψωμένο τιμόνι που «σάρωνε» την εποχή εκείνη στους δρόμους και τις αλάνες της Νέας Ιωνίας. Ο διευθυντής του σχολείου μου είχε σφίξει με θέρμη το χέρι και είχε διαβάσει με στόμφο το κείμενο για τις αξίες της αποταμίευσης και είχε πλέξει το εγκώμιο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που για δεκαετίες και από γενιά σε γενιά είχε ταυτιστεί στην συνείδηση των Ελλήνων ως ο κύριος φορέας της καταθετικής εξοικονόμησης. Θυμάμαι ήταν ένα κόκκινο μεταλλικό κουτί συνοδευόμενο από ένα μικρό μαγικό κλειδί. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν τότε γενικός διευθυντής του ΤΤ, μιας και το όνομά του δεν έπαιζε κανέναν ρόλο στην πολυπόθητη αγορά του ποδηλάτου που με περίμενε αστραφτερό στην βιτρίνα. Και τα πενηνταράκι έπεφταν τακτικά σχισμή του μεταλλικού κουμπαρά μιας και στο πλαίσιο της παιδικής μου μικροοικονομίας για την «επένδυση» του ποδηλάτου δεν υπήρχε η προοπτική της δανειοδότησης παρά μόνο της αποταμίευσης. Για την προσωπική μου επιχείρηση η μόνη πηγή εσόδων ήταν η αποταμίευση μέρους από το καθημερινό χαρτζιλίκι. Η λέξη δάνειο απλά δεν υπήρχε ή μάλλον εγώ δεν την είχα τότε ανακαλύψει. Την ανακάλυψα πολλά χρόνια μετά μαζί με τις βασικές αρχές του «μαφιόζικου καπιταλισμού».

Σύμφωνα με τις αρχές αυτές σε πρώτη φάση χρησιμοποιείς χρήματα του δημοσίου και τόνους επενδύσεων για να δημιουργήσεις μια «φούσκα» κεφαλαίου. Στην δεύτερη φάση κατευθύνεις γιγαντιαία ποσά σε μπόνους και αποζημιώσεις για τον εαυτό σου και τους φίλους σου ενώ παράλληλα διοχετεύεις τα «απαραίτητα» στο πολιτικό παρασκήνιο. Το τρίτο και τελευταίο στάδιο του «μαφιόζικου καπιταλισμού» συμπίπτει με το σκάσιμο της φούσκας όταν και παίρνεις μια τεράστια χρηματική εγγύηση από την κυβέρνηση για να καλύψεις όλες σου τις απώλειες. Και όλα αυτά θα καλυφθούν τελικά από το περιεχόμενο των μεταλλικών κουμπαράδων του ΤΤ και του κάθε ΤΤ. Απλό; Πολύ απλό. Τουλάχιστον πρόλαβα και πήρα το ποδήλατο με το υπερυψωμένο τιμόνι και δεν πρόλαβε να μου φάει τα πενηνταράκια κάποιος επενδυτής στις Μαλδίβες.