Κάποιοι δείχνουν να μην το βάζουν κάτω. Δεν πτοούνται από τίποτα και συνεχίζουν το φτηνό παιχνίδι της παραπληροφόρησης. Την προηγούμενη εβδομάδα επιστράτευσαν γηραιές κυρίες από το Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής για να μας πείσουν για το δράμα των ηλικιωμένων γυναικών στα ΑΤΜ της ντροπής, όπως τα χαρακτήριζαν. Τις ίδιες μέρες, κουβάλησαν κι έναν βουρκωμένο σεισμοπαθή από τη γειτονική Τουρκία για να μας πείσουν για την άγρια πείνα που καταδίκασε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τιμημένα γηρατειά αυτού του τόπου. Τι κι αν τους πήρε ο κόσμος χαμπάρι και τους φιλοδώρησε με τις λεμονόκουπες που τους άξιζαν; Τι κι αν η αξιοπιστία τους έκανε limit down; Χαμπάρι δεν πήραν και δεν ίδρωσε καν το αυτί τους. Και σήμερα συνεχίζουν ακάθεκτοι το βιολί τους. Ένα βιολί που παίζει τη μελωδία της παγκοσμιοποίησης μεταφέροντας εικόνες από κάθε σημείο του πλανήτη στην ελληνική πραγματικότητα, αρκεί να εξυπηρετούν και να υπηρετούν τις κατασκευασμένες «ειδήσεις» που πρέπει να περάσουν στην κοινή γνώμη.

Μετά τις εισαγωγές από τη Νότιο Αφρική και την Τουρκία, ήταν η Κύπρος που είχε την τιμητική της μετά το δημοψήφισμα της Κυριακής. Για τις ανάγκες των «ρεπορτάζ» υπήρξε αθρόα εισαγωγή φωτογραφικών ντοκουμέντων από το κυπριακό 2013 ώστε να τεκμηριωθούν με ντοκουμέντα η «έλλειψη τροφίμων» και τα «άδεια ράφια» των ελληνικών σούπερ μάρκετ. Πλημμύρισαν οι ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών από φωτογραφίες made in Cyprus, στο πλαίσιο προφανώς της πατροπαράδοτης συγγένειας των δύο αδελφών λαών που συμμερίζονται ο ένας το δράμα του άλλου. Τα άδεια ράφια της Κύπρου το 2013, θα πει κανείς, είναι κάτι πιο κοντινό από την φωτογραφία ενός άδειου γιαπωνέζικου σούπερ μάρκετ που επιστράτευσε προ καιρού η μονταζιέρα του Ποταμιού στο τρομολαγνικό ντεμπούτο της. Απ' ό,τι φαίνεται, η δημοσιογραφική τιμή ορισμένων έχει χρεοκοπήσει προ πολλού και την παραμικρή σημασία δεν δίνουν ούτε καν για τη διατήρηση έστω και των ελάχιστων προσχημάτων. Είναι τέτοια η στρατευμένη εμμονή τους στην κατασκευή μιας τρομακτικής πραγματικότητας όπου σύντομα θα ξεκινήσουν και φωτογραφικές εισαγωγές από την αγαπημένη τους Αργεντινή, η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για την παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Εν αναμονή λοιπόν...