Αντιθέτως, τείνω προς την εκτίμηση ότι είπε αυτά που πιστεύει για το ΠΑΣΟΚ ο μέσος ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας. Μία μέρα μετά επανέλαβε τα ίδια ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ. Πάνος Καμμένος, γέννημα-θρέμμα κι αυτός της Νέας Δημοκρατίας. Την ενόχλησή του για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγ. Βενιζέλου έχει εκφράσει αρκετές φορές με την αρθρογραφία του ο Φ. Κρανιδιώτης, εγκαλώντας τους πολίτες που δεν έδωσαν άνετη πλειοψηφία στον Αντ. Σαμαρά, ώστε να μην υποχρεωθεί να συμπορευθεί με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο γενικός γραμματέας της ΓΣΣΕ, επικεφαλής της ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα και στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Γ. Κιουτσούκης, αφού επιτέθηκε στον υπουργό Οικονομικών (για να μην ξεχνιόμαστε, από το ΠΑΣΟΚ προέρχεται ο κ. Στουρνάρας), επανέφερε στο προσκήνιο τη φιλολογία περί κατασκευασμένων στοιχείων από την κυβέρνηση Σημίτη προκειμένου η χώρα να μπει στην ΟΝΕ. Πρόκειται για τη γνωστή θεωρία Καραμανλή – Αλογοσκούφη που διατυπώθηκε αμέσως μετά τη νίκη της Ν.Δ. το 2004 και την οποία χρησιμοποίησαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, με την έναρξη της κρίσης, για να στηρίξουν τις γνωστές απόψεις σχετικά με τους διεφθαρμένους και πονηρούς Ελληνες που ξεγέλασαν τα όργανα της Ε.Ε. και κατάφεραν να ενταχθούν στο ευρώ, χωρίς να το αξίζουν.

Το στελεχικό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας, η κομματική βάση και ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων της παράταξης δεν μπορούν να χωνέψουν τη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι σώζουν (;) τη χώρα παρέα με ένα κόμμα που: Με την αλόγιστη οικονομική πολιτική του, τη δεκαετία του 1980, προκάλεσε την εκτόξευση του δημόσιου χρέους. Εστησε το φαύλο πελατειακό «πράσινο» σύστημα. Ευθύνεται για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Διέλυσε τον χώρο της Παιδείας. Επέτρεψε στις συνδικαλιστικές συντεχνίες να γίνουν κράτος εν κράτει. Οργάνωσε τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου εις βάρος των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων, μέσω του Χρηματιστηρίου. Είχε επικεφαλής έναν δημαγωγό ολκής (Α. Παπανδρέου) και αργότερα τον αρχιερέα της διαπλοκής (Κ. Σημίτης). Εβγαλε από τις τάξεις του μερικούς από τους πιο εξωνημένους πολιτικούς παράγοντες (Κουτσόγιωργας, Τσοχατζόπουλος). Εσκασε στα χέρια του η βόμβα της χρεοκοπίας την περίοδο που η αμέριμνη ηγεσία του φαντασιωνόταν πως «λεφτά υπάρχουν». Εμπλεξε την Ελλάδα στην περιπέτεια των μνημονίων, από την οποία δεν θα βγούμε ούτε σε είκοσι χρόνια.

Στο ίδιο κλίμα δυσανεξίας όμως ζουν τα στελέχη και ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας τον αρχηγό τους και τον αρχηγό της «τρισκατάρατης Δεξιάς» να συνεργάζονται άψογα. Αναρωτιούνται οι άνθρωποι: Εμείς δεν λέγαμε ότι η Δεξιά είναι η καταστροφή της χώρας; Εμείς δεν αγωνιστήκαμε κατά του «αρχιτέκτονα της αποστασίας»; Εμείς δεν ξεσηκώσαμε τον κόσμο όταν έσυραν τον ιδρυτή μας στο Ειδικό Δικαστήριο; Εμείς δεν κατηγορούσαμε τη Ν.Δ. ότι δυσφημεί τη χώρα στο εξωτερικό, όταν αμφισβητούσε ότι μπήκαμε με το σπαθί μας στην ΟΝΕ; Εμείς δεν αποκαλούσαμε τον Καραμανλή «Κωστάκη» και «πρωθυπουργό της συμφοράς»; Εμείς δεν κυνηγήσαμε τον Αλογοσκούφη για τις μοιραίες επιλογές του στην οικονομική πολιτική; Εμείς δεν δώσαμε μάχη για να αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα των τοξικών ομολόγων, των κουμπάρων, του Βατοπεδίου; Εμείς δεν καταγγέλλαμε τον Αντ. Σαμαρά επειδή, ως κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, μας διαβεβαίωνε ότι η οικονομία είναι ισχυρή και δεν διατρέχει κίνδυνο;

Με αυτά διαπαιδαγωγήθηκαν επί χρόνια τα στελέχη, τα μέλη και οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Αυτά εξακολουθούν να πιστεύουν οι βουλευτές και οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων. Ξαφνικά λοιπόν καλούνται από τις ηγεσίες τους να τα ξεχάσουν και να βάλουν πλάτη για να σταθεί όρθια η δικομματική κυβέρνηση. Γιατί; Μα γιατί, όπως λένε Σαμαράς και Βενιζέλος, στον ορίζοντα εμφανίστηκε ένας νέος εχθρός, ακόμη πιο φοβερός και τρομερός, συγκριτικά μ’ αυτό που ήταν το ΠΑΣΟΚ για τη Ν.Δ. και η Ν.Δ. για το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτός, αν του επιτρέψουμε να έρθει στα πράγματα, απειλεί ότι θα αποδομήσει ό,τι χτίσαμε με κόπο τα τελευταία σαράντα χρόνια και προσπαθούμε να το κρατήσουμε με νύχια και με δόντια, παρά τη λαίλαπα των μνημονίων. Δεν συνιστά εναλλακτική λύση στο πλαίσιο του συναινετικού δικομματισμού. Είναι η άρνησή του. Εχθρός προ των πυλών λοιπόν, γι’ αυτό αφήστε τους λεονταρισμούς. Και κάπως έτσι, μέχρι τώρα, οι βρυχηθμοί γίνονταν νιαουρίσματα. Θα πιάσει ξανά το κόλπο;