«Το τοπίο που διαμορφώνεται σήμερα στην υγεία, τόσο στη Θεσσαλία όσο και γενικότερα, είναι αυτή τη στιγμή εφιαλτικό. Η επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της υγείας εκφράζεται με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις κλινικών και νοσοκομειακών μονάδων, την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τις τρομακτικές ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, την επιβολή «χαρατσιών» στους ασθενείς και τον αποκλεισμό τους από την πρόσβαση ακόμα και στη στοιχειώδη περίθαλψη, τις τρομακτικές ελλείψεις σε φάρμακα, καθώς και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γιατρών, των νοσηλευτών και του συνόλου των εργαζομένων στο χώρο της Υγείας, με δύο λόγια στην απόλυτη κατάρρευση του συνόλου του δημόσιου συστήματος υγείας.
Ενδεικτικά, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο για το 2013-2016, που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβερνητική τρόικα, προβλέπει περαιτέρω μείωση κατά 37,43% των δαπανών για ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία, ενώ για την πενταετία 2012-2016, σχεδιάζεται η αποχώρηση 15.112 υπαλλήλων στα νοσοκομεία, έναντι μόνο 2.261 προσλήψεων. Παράλληλα, σχεδιάζεται το κλείσιμο περισσότερων από 50 νοσοκομείων και 670 ιατρικών τμημάτων, όπως εξάλλου εξήγγειλε χθες και ο Υπουργός Υγείας, χωρίς να δείχνει την παραμικρή έγνοια για την εξυπηρέτηση και πρόσβαση των πολιτών και για τις συνέπειες που θα έχει η συγκεκριμένη πολιτική στη δημόσια υγεία.
Τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής της κυβερνητικής τρόικας έχουν ήδη γίνει με αλγεινό τρόπο ορατά και στην περιοχή μας. Τι να πρωτοθυμήσουμε; Το μαρασμό των Κέντρων Υγείας που παίζει καθημερινά κορώνα-γράμματα την ασφάλεια των κατοίκων της υπαίθρου, ενώ μόλις πρόσφατα στοίχησε τη ζωή σε έναν ασθενή από την Αλόννησο; Την απαράδεκτη ταλαιπωρία των καρκινοπαθών, οι οποίοι πρέπει να περιμένουν πάνω από 5 μήνες για να κλείσουν ένα ραντεβού στο Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λάρισας; Το Νοσοκομείο Τρικάλων που απειλείται με λουκέτο; Τις απίστευτες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό που αντιμετωπίζει το Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου, σε μια σειρά από κλινικές (ΩΡΛ, Οφθαλμολογική, Γαστρεντερολογική κ.ά), οι οποίες μάλιστα απειλούνται με λουκέτο, αν δεν λυθεί το πρόβλημα;
Είναι προφανές ότι η κυβερνητική πολιτική, εκτός από άδικη, αντικοινωνική και αδιέξοδη, είναι και άκρως επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή των πολιτών. Είναι λοιπόν άμεση η ανάγκη της δημιουργίας ενός πανθεσσαλικού μετώπου εργαζομένων στην υγεία, ασθενών, φορέων και του συνόλου των πολιτών, για την υπεράσπιση του δημόσιου συστήματος υγείας, των υποδομών, νοσοκομείων και κέντρων υγείας της περιοχής μας, για την άρση όλων των αποκλεισμών στην πρόσβαση στην περίθαλψη. Η υγεία είναι πανανθρώπινο δικαίωμα και δεν πρόκειται να τη χαρίσουμε σε κανέναν!»
