Εικόνες ασύλληπτες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου και όχι μόνο εδώ και μία εβδομάδα αρχικά με αστυνομικούς να χτυπάνε πολίτη και στην συνέχεια με αγνώστους να χτυπούν αστυνομικό.
Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει. Όταν οι εικόνες βίας γίνονται καθημερινότητα με τον ρόλο Κράτους πολίτη να αντιστρέφεται τότε η κατάσταση σοβαρεύει.
Και εκεί που θα περίμενα άμεση αντιμετώπιση έστω και τώρα από την Κυβέρνηση διαβάζω την τοποθέτηση του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη ότι για να βελτιωθεί το πρόβλημα όλες οι δυνάμεις ΔΙΑΣ, Άμεσης Δράσης, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΜΑΤ πρέπει να φέρουν ατομική κάμερα καταγραφής εικόνας και ήχου για να μην κατασκευάζονται γεγονότα κατά το δοκούν!
Δεν θα κρίνω αν αυτή η λύση είναι η σωστή ή όχι στην κατάσταση που πλέον έχουμε φτάσει αλλά σίγουρα αποδεικνύεται ότι μιλάμε για μια Κυβέρνηση χωρίς όραμα, χωρίς θέση και που έχει πλέον έχει «χάσει την μπάλα».
Όταν έχει χαθεί η εμπιστοσύνη και θέλει να «παρακολουθεί» ως ‘άλλος «Big brother” νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλά να σχολιάσουμε.
Θεωρώ ότι σε αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πρέπει να υπάρξουν προτάσεις οι οποίες σίγουρα δεν θίγουν δικαιώματα αστυνομικών και πολιτών. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στην ερώτηση του Πρωθυπουργού αν συμφωνεί με τις κάμερες αν και προκάλεσε αντιδράσεις από πλευράς του πρώην Πρόεδρου της Βουλής Νίκου Βούτση εγείροντας το καυστικό σχόλιο του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Σας ενοχλούν τώρα οι κάμερες όταν θα δείχνουν τους μπαχαλάκηδες να πετάνε μολότοφ;», κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επέλεξε να κινηθεί για άλλη μια φορά στο πλευρό του «περιθωρίου».
Συνηθισμένοι οι πολίτες των κατηγοριών της Κυβέρνησης περί αταξίας και ανυπακοής αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό, απλά πώς θα φέρει ξανά την χώρα στα επίπεδα ηρεμίας και ασφάλειας που χρειαζόμαστε.
Συμφωνώ με την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για επιλογή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ εφεξής από ειδική Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, με αξιοκρατικά κι όχι κομματικά κριτήρια και επίσης την πρόσληψη του συνόλου των στελεχών της αστυνομίας μέσω πανελλαδικών, την αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσής τους στις Σχολές και την επαν-εκπαίδευση των ειδικών φρουρών σε συνδυασμό με την μετέπειτα τοποθέτησή τους σε ενεργές υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ αναγκαίες για τη βοήθεια των πολιτών. Διότι με τον τρόπο αυτό καταρρέει η παλαιοκομματική πολιτική της τοποθέτησης του αρεστού η οποία έρχεται να αντικατασταθεί με την τοποθέτηση του ικανού.
Δεν είμαι ο ειδικός που θα κρίνει και θα προτείνει, είμαι πολίτης αυτής της χώρας και πατέρας ‘όπου ανησυχώ για το μέλλον των παιδιών μας όταν βλέπω ότι καταστρατηγείτε το δικαίωμα τους για μια βόλτα ακόμα και σε παιδική χαρά. Είναι αλήθεια τόσο αθώο αυτό? Υπάρχει σκοπιμότητα πίσω από όλο αυτό? Σίγουρα ερωτήματα που θα απαντηθούν από την ίδια την κοινωνία σε μερικές δεκάδες χρόνια.
Η αστυνομική βία που ασκήθηκε σε πολίτες αλλά και η αντίθετη περίπτωση με το χτύπημα σε αστυνομικό έρχεται να προστεθεί στην κόπωση της κοινωνίας από τον ένα και πλέον χρόνο περιορισμού λόγω πανδημίας και τα συνεπακόλουθα αυτής και βλέπουμε δυστυχώς ότι η χώρα έχει μια κυβέρνηση που έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο της πανδημίας καθώς δεν νομίζω ότι όλο αυτό θα ξεπεραστεί με σχέδιο «εφαρμοσμένης τιμωριτικής επιλογής».
Τα περιστατικά αυτά είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη πως σε μια κουρασμένη κοινωνία εάν ξεπεραστεί το μέτρο τότε μπορεί να προκληθούν εντάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες που πραγματικά δεν θέλουμε ούτε να σκεφτόμαστε.
Από την μία μιλάμε για την ελευθερία στον χώρο, για έναν περίπατο το απόγευμα της Κυριακής με τα παιδιά μας, μια βόλτα μέχρι τη θάλασσα, και από την άλλη έχουμε κατά νου τους κανόνες δημόσιας υγείας που πρέπει να τηρούνται από όλους.
Η υπομονή όλων μας όμως δοκιμάζεται καθημερινά, κοινός στόχος να ξεπεράσουμε την πανδημία με τις λιγότερες απώλειες και να διασφαλίσουμε το υπέρτατο αγαθό της ζωής και σίγουρα όχι να στραφούμε κατά της Αστυνομίας και να μιλάμε για καταστάσεις που θυμίζουν άλλες εποχές.
Η επιρροή των πολιτικών αποφάσεων στην ζωή του πολίτη είναι ολοένα και καθοριστικότερη, ειδικότερα εν μέσω υγειονομικο-οικονομικής κρίσης. Θα περιμέναμε τα μηνύματα των πολιτικών να έχουν άμεσα εφαρμογή ώστε ΄να βγούμε όλοι από αυτό το τέλμα που ζούμε… με την μόνη διαφορά ότι για να γίνεις πιστικός και μεταδοτικός θα πρέπει να έχεις ό ίδιος δείξει τον σωστό δρόμο προς την Ελευθερία…
Νίκος Κορακιανίτης: Πολιτικός Μηχανικός
