Τσερεζόλε Ε.

Η διάδοση του κακού. Ή όταν η ρατσιστική βία γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας σε μια κοινότητα, στο διαμέρισμα Γκαρντ, στη νότιο Γαλλία... Το βράδυ της 4ης προς 5η Αυγούστου, ένα ζευγάρι, στη διάρκεια της βόλτας με το αυτοκίνητό του στην πόλη, συνάντησε μια ομάδα νέων, εκ των οποίων ένας τους ρώτησε αν θέλουν κάποια πληροφορία. Το ζευγάρι έφυγε. Για να επιστρέψει δέκα λεπτά αργότερα με μια... κυνηγετική καραμπίνα και να αρχίσει να κυνηγάει τους νεαρούς. «Ένας Άραβας δεν μπορεί να μου δίνει εμένα πληροφορίες», φώναζε, κραδαίνοντας το όπλο και πυροβολώντας, αρχικά στον αέρα και μετά προς τους νέους, ο Γουιλιάμ Βιντάλ, 44 ετών, υπάλληλος του δημοτικού νεκροταφείου.

Δίπλα του, στο αυτοκίνητο, να οπλίζει την καραμπίνα, η 44χρονη σύντροφός του, Μονίκ Γκιντόν, που κραύγαζε: «Είμαστε στη Γαλλία εδώ, είμαστε στο σπίτι μας»... Και οι δύο θα συλληφθούν μετά την επέμβαση της αστυνομίας και θα καταδικαστούν σε φυλάκιση, ο άνδρας σε 4 χρόνια, η γυναίκα σε δύο, χωρίς αναστολή.

Οι νεαροί που δέχθηκαν την αναίτια επίθεση, και που ως εκ θαύματος μόνο δύο τραυματίστηκαν ελαφρά, ήσαν ηλικίας 20 έως 25 ετών, σπουδαστές, ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στην κοινότητα. Ουδέποτε, κάποιος απ' αυτούς είχε ποτέ πάρε - δώσε με την αστυνομία ή τη δικαιοσύνη. Αλλά και το ζευγάρι δεν είχε δικαστικές ή αστυνομικές εκκρεμότητες - πέραν του γεγονότος ότι ο Βιντάλ είναι γνωστό ότι πίνει λίγο παραπάνω και κάποτε του είχαν κόψει κλήση για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Παράβαση του ΚΟΚ δηλαδή.

Τι ήταν εκείνο που οδήγησε σε αυτή την έκρηξη βίας, που από τύχη δεν κατέληξε σε σφαγή καθώς ο Βιντάλ πυροβολούσε κυριολεκτικά στο ψαχνό; Είναι το ίδιο που έκανε την πλειονότητα των κατοίκων της κοινότητας Aigues-Mortes, μιλώντας ιδιωτικά, μακριά από τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τις ποινές και την ταχύτητα που επιβλήθηκαν εις βάρος του ζευγαριού... Ανωνύμως θεωρούν ότι η δικαιοσύνη είναι «πολύ επιεικής με τους Άραβες» και «πολύ σκληρή με τους Γάλλους», από τη στιγμή μάλιστα που «δεν υπήρξαν και νεκροί»...

Άποψη με την οποία δεν συμφωνεί βέβαια ο εισαγγελέας της Νιμ, Ρομπέρ Ζελί: «Ξεχνούν τη σοβαρότητα των γεγονότων» λέει προσθέτοντας ότι «δεν είδε ποτέ κάτι παρόμοιο: ένα τέτοιο επίπεδο βίας που μπορούσε να εξελιχθεί σε σφαγή». Ο δήμαρχος της Aigues-Mortes, σοσιαλιστής Σεντρίκ Μπονατό, προτιμά - και τούτο είναι επίσης ενδεικτικό - να μην σχολιάσει τα γεγονότα, προκειμένου να «ειρηνεύσει» μια κατάσταση που περιγράφεται ως «εκρηκτική».

Οι δικαστικές και διοικητικές αρχές της πόλης δεν κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους: ο κόσμος αναδιπλώνεται και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο βελτιώνει σημαντικά το ποσοστό του. Ο Ζιλμπέρ Κολάρ εκλέχθηκε βουλευτής στην περιοχή τον Ιούνιο, εκ μέρους του Ε.Μ., έχοντας τη σιωπηρή υποστήριξη των ντόπιων δεξιών δημοτικών συμβούλων... «Κουβέντες που λέγονταν χαμηλόφωνα πριν από μερικά χρόνια βγαίνουν σήμερα στη δημόσια σφαίρα» σχολιάζει ο εισαγγελέας Ζελί.

Οι ασχολούμενοι πάντως με την ιστορία θυμήθηκαν το τραγικό περιστατικό της 16ης Αυγούστου του 1893: όταν εργάτες της κοινότητας κατέσφαξαν Ιταλούς μετανάστες στην περιοχή. Οκτώ νεκροί Ιταλοί υπό τις ρατσιστικές επευφημίες των ντόπιων, ήταν τότε η κατάληξη...

Πηγή: Η Αυγή