«Το ζήτημα της ισότητας αναδεικνύεται ως κορυφαίο, όχι με όρους ρητορικών σχημάτων ή επιθυμιών, αλλά ως ανάγκη υπαρξιακή για τη σημερινή Ευρώπη και τους λαούς της», τόνισε η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου, μιλώντας στο ευρωπαϊκό συνέδριο «Το μέλλον της Δημοκρατίας στην Ευρώπη», που διοργανώνει στην Αθήνα η προεδρία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΕΟΚΕ).

«Η κρίση διόγκωσε περαιτέρω το ήδη υπάρχον δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η de facto παραχώρηση εξουσιών λήψης κορυφαίων πολιτικών αποφάσεων σε τεχνοκράτες ή σε μη εκλεγμένα σώματα οδήγησε στη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των λαών και των κυβερνήσεών, κι αυτό δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε στο ελάχιστο λόγω των εκτάκτων συνθηκών στην οικονομία», σημείωσε η Υπουργός Εργασίας.

Υπογράμμισε, παράλληλα, την ανάγκη για «έναν τρόπο οργάνωσης που κεντρικό του στοιχείο θα έχει το δημοκρατικό έλεγχο, τη διαφάνεια στις αποφάσεις και τις διαδικασίες, την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συμμετοχή και δημόσια λογοδοσία. Διότι διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της γενικευμένης αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, εφόσον αυτό δομείται ερήμην των πολιτών. Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι σε μια τέτοια κατάσταση οι οπαδοί του εθνικού απομονωτισμού, θα πληθαίνουν αντί να μειώνονται».

Τονίζοντας το ιδιαίτερο βάρος που πρέπει να δοθεί στην ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, σημείωσε ότι «οι κοινωνίες ευημερούν και προοδεύουν, με τρόπο συλλογικό. Δεν ευημερούν πραγματικά, όταν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού βρίσκονται στο περιθώριο».

Καθοριστικά στοιχεία στην υπόθεση της ισότητας είναι «η ενίσχυση των δομών κοινωνικής προστασίας, η προς τα πάνω σύγκλιση των εθνικών συστημάτων κοινωνικής προστασίας, οι πολιτικές ενσωμάτωσης για ομάδες του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της περιθωριοποίησης. Ένα αναπτυξιακό πλάνο για την Ευρώπη που θα στοχεύει στη δημιουργία θέσεων σταθερής και καλά αμειβόμενης εργασίας», πρόσθεσε η κ. Αχτσιόγλου.

Η Υπουργός Εργασίας επισήμανε, ακόμα, ότι χρειάζεται μια σειρά κρίσιμων θεσμικών αλλαγών στον τομέα της οικονομίας όπως η θέσπιση αυστηρών και δεσμευτικών κανόνων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής του μεγάλου πλούτου.