Η εξαίρεση των δημοτικών επιχειρήσεων συγκοινωνιών Ρόδου και Κω από το πεδίο εφαρμογής του νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα και αφορά (κυρίως) στα υδατοδρόμια και τις αστικές οδικές μεταφορές, καθώς και η προστασία όλων των θέσεων εργασίας (και των εργασιακών δικαιωμάτων), για τους εργαζόμενους όλης της χώρας στις αστικές μεταφορές, σε περίπτωση που προκύψει νέος ανάδοχος φορέας ο οποίος θα αναλάβει το μεταφορικό έργο σε οποιαδήποτε περιοχή, αποτέλεσε απαίτηση της Ομοσπονδίας Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδος (ΟΣΜΕ).
Κατόπιν ενεργειών της, ο εισηγητής της πλειοψηφίας στο προαναφερθέν νομοσχέδιο και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ηλ. Καματερός, κατέθεσε τις σχετικές τροπολογίες τις οποίες έκανε δεκτές ο αρμόδιος υπουργός, Χρ. Σπίρζης, προχωρώντας στις ανάλογες νομοτεχνικές βελτιώσεις.
Η πετυχημένη παρέμβαση της ΟΣΜΕ αναδεικνύει τη σημασία ύπαρξης ισχυρών συνδικάτων, σε μία περίοδο που τα εργασιακά δικαιώματα τίθενται ξανά στο προσκήνιο. Η Ομοσπονδία καλείται να παίξει κομβικό ρόλο στο ακόμα σημαντικότερο βήμα της προσπάθειας για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης με τα ΚΤΕΛ, έναν χώρο που, όπως έχουμε αναδείξει στο Left.gr, κυριαρχεί η αυθαιρεσία σε βάρος των εργαζομένων.
Πριν λίγο καιρό, η Ομοσπονδία συνέβαλε προκειμένου να πετύχει ο πολυήμερος απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στα τουριστικά λεωφορεία της Ρόδου, ο οποίος κατέληξε στην υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Φυσικά, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν είναι ποτέ ένας δρόμος στρωμέμος με ροδοπέταλα. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεκατρείς συνδικαλιστές και εργαζόμενοι διώκονται και παραπέμπονται στα ποινικά και στα αστικά δικαστήρια, με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών, μετά την μήνυση που κατέθεσε εναντίον τους η Διοίκηση του υπεραστικού ΚΤΕΛ Ιωαννίνων, για την πανελλαδική 24ωρη απεργία της 29ης Μαρτίου 2018. Η προαναφερόμενη επιχείρηση άσκησε μάλιστα και αγωγή, διεκδικώντας 30.000 ευρώ από κάθε ένα από τους δεκατρείς εργαζόμενους!
Ωστόσο, οι μικρές και μεγαλύτερες νίκες, όπως οι τροπολογίες για τις οποίες κάναμε λόγο στην αρχή του δημοσιεύματος, προσφέρουν το απαραίτητο «καύσιμο» για τη συνέχιση του αγώνα για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
