Δεν εκπλήσσει τον καθηγητή ψυχολογίας Ρούντολφ Εγκ ότι ο συγκυβερνήτης της πτήσης της Germanwings Αντρέας Λούμπιτς αγνόησε την αναρρωτική άδεια που του είχε δοθεί και κάθισε στο πιλοτήριο του μοιραίου αεροσκάφους. Κατά την άποψή του η απόφαση ταιριάζει στην εικόνα ενός ανθρώπου που βιώνει μια βαθιά ψυχολογική κρίση, δηλώνει ο γερμανός ειδικός σε συνέντευξή του στην DW και εξηγεί: «Δεν υπάρχει μια ενιαία εικόνα και δυστυχώς είναι αδύνατη μια ψυχολογική αυτοψία. Έχουμε μόνο ενδείξεις και κάνουμε υποθέσεις. Ίσως μπορούμε να συγκρίνουμε την περίπτωση Λούμπιτς με άλλες όπου όμως είχαμε λιγότερα θύματα. Μοιάζει με τον οδηγό οχήματος που οδηγεί επίτηδες στο αντίθετο ρεύμα. Έχουμε να κάνουμε με κάποιο ο οποίος όχι μόνο είναι βαριά καταθλιπτικός, αλλά για τον οποίο τη στιγμή της αυτοκτονίας δεν υπάρχει ούτε ο κόσμος γύρω του, ούτε οι αξίες του. Δεν έχουμε όμως να κάνουμε με αμόκ. Κάποιος σε κατάσταση αμόκ αισθάνεται τις τελευταίες στιγμές της ζωής του ικανοποίηση σπέρνοντας το θάνατο. Στην περίπτωση του συγκυβερνήτη ότι συνέβαινε γύρω του δεν το συνειδητοποιούσε πια. Επικεντρώθηκε μόνο σε ένα πράγμα: η ζωή μου, ο κόσμος μου δεν έχει νόημα και στόχο, αποχωρώ. Δεν είχε συνείδηση τι συμβαίνει δίπλα και γύρω του».

Αυθόρμητη ή προσχεδιασμένη πράξη;

Ο καθηγητής Ρ. Εγκ θεωρεί ότι η περίπτωση Α. Λούμπιτς πρέπει να μελετηθεί σε βάθος

Ένα από τα πολλά ερωτήματα που τίθεται στην περίπτωση της μοιραίας πτήσης είναι αν η απόφαση για την πράξη ήταν απόφαση της στιγμής ή προσχεδιασμένη από καιρό: «Το πιθανότερο είναι ότι είναι συνδυασμός, λέει ο καθηγητής. Σε πολλούς αυτόχειρες πριν την αυτοκτονία έχει προηγηθεί μια μακρά περίοδος ελπίδας, αμφιβολιών και τελικά απόγνωσης. Και φυσικά παίζουν το ρόλο τους και οι σκέψεις γύρω από το πώς θα γίνει, αλλά και πότε. Η τελική απόφαση μπορεί ωστόσο να είναι αυθόρμητη. Δεν αποκλείεται αυτό να έπαιξε ρόλο στην απόφαση του συγκυβερνήτη: τώρα είμαι μόνος στο πιλοτήριο, μπορώ να κλειδώσω την πόρτα, τώρα δεν μπορεί κανένας να με σταματήσει.

Ο Ρούντολφ Εγκ, ο όποιος μέχρι το 2014 ήταν επικεφαλής του ερευνητικού Κέντρου Εγκληματολογίας στην πόλη του Βίσμπαντεν θεωρεί λογική την απόφαση των γερμανικών αεροπορικών εταιριών για την υποχρεωτική παραμονή δύο μελών του πληρώματος στο πιλοτήριο. Καθιστά ωστόσο σαφές ότι αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει θα βρει τρόπους.

Για το λόγο αυτό προτείνει μια σε βάθος ανάλυση της περίπτωσης Αντρέας Λούμπιτς, διότι έτσι θα πληροφορηθούμε περισσότερα για τα κίνητρά του: «Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι βρίσκονταν σε ψυχιατρική θεραπεία, τότε σίγουρα υπάρχει ιατρικός φάκελος, ο οποίος και πρέπει να μελετηθεί. Θεωρώ ότι οι συγγενείς των θυμάτων έχουν κάθε δικαίωμα να ενημερωθούν. Θέλουν να μάθουν ποια ήταν τα κίνητρα του ανθρώπου αυτού να συμπαρασύρει στο θάνατο το γιό, την κόρη ή τον φίλο τους», καταλήγει ο γερμανός ειδικός.

Peter Hille / Στέφανος Γεωργακόπουλος