Οι αναπάντεχες ψηφίδες δημιουργικότητας εν μέσω κρίσης είχαν ήδη παρακινήσει τη Βαυαρική Ραδιοφωνία και τους New York Times να αποτολμήσουν το ίδιο ερώτημα. Το επαναλαμβάνει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου εν αναμονή της Documenta, που θεωρείται η πιο σημαντική έκθεση τέχνης στον κόσμο και γίνεται το 2017, παράλληλα, στο Κάσελ και στην Αθήνα. Για να δώσει την εξής απάντηση: «Είναι αλήθεια. Σε αυτήν την πόλη, όπως και στο Βερολίνο στην εποχή μετά την πτώση του Τείχους, υπάρχει άφθονος κενός χώρος, τον οποίο καταλαμβάνει η δημιουργικότητα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εγκαταλελειμμένα κτίρια όπως το παλαιό Χρηματιστήριο ή το ξενοδοχείο Μπάγκειον στην πλατεία Ομονοίας έχουν μετατραπεί σε μεγαλειώδη σκηνικά εκθέσεων από επιμελητές της Μπιενάλε. Σε άλλοτε γκρίζες γειτονιές, όπως στου Ψυρρή και στο Παγκράτι, δραστήριοι άνθρωποι άνοιξαν τον περασμένο χρόνο πρωτότυπα καφέ και εστιατόρια σε πολλά άδεια σπίτια. Ναι, υπάρχουν οι στιγμές αυτές που θυμίζουν παιδική ταινία: ανοίγεις μία μικροσκοπική πόρτα και ξαφνικά βρίσκεσαι σε έναν κόσμο φανταστικό».
Κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις λοιπόν η Αθήνα της κρίσης. Αλλά έγινε και Βερολίνο; Μάλλον χαρακτηριστική η απάντηση του ελληνογερμανού σκηνοθέτη Πρόδρομου Τσινικόρη: «Η Αθήνα; Πλάκα κάνεις; Στο Βερολίνο υπάρχουν δουλειές και παρόλα αυτά χορταίνεις με τρία ευρώ. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα και τα πάντα στοιχίζουν έναν σκασμό λεφτά». Ο αρθρογράφος της Süddeutsche Zeitung δεν απογοητεύεται και συνεχίζει το οδοιπορικό του. Θαυμάζει την καλλιτεχνική θερμοκοιτίδα «Ρομάντζο» στο ιστορικό κτίριο του περιοδικού, επαινεί την Τεχνόπολη και το Πάρκο Ελευθερίας, ενώ μνημονεύει και το καινούριο στολίδι της πόλης, που δεν είναι άλλο από το νέο σπίτι της Λυρικής Σκηνής στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Και δεν είναι μόνο η καλλιτεχνική διάσταση του εγχειρήματος που προκαλεί επιφωνήματα θαυμασμού: «Το όλο στοίχισε 556 εκατομμύρια ευρώ, ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί. Και ολοκληρώθηκε το περασμένο καλοκαίρι, ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η ατζέντα της Άνγκελα Μέρκελ
Η Γερμανία αναλαμβάνει την προεδρία της ομάδας G20
Στην οικονομική επικαιρότητα ξεχωρίζει το αφιέρωμα της Handelsblatt στη γερμανική προεδρία του G20, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη. «Η ατζέντα της καγκελαρίου» επιγράφεται το σχετικό πρωτοσέλιδο. Ο αρθρογράφος επισημαίνει: «Η Άνγκελα Μέρκελ θέλει να παρακινήσει τους εταίρους σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της μετανάστευσης. Θα συμπλεύσει όμως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ;» Παράλληλα η Handelsblatt στρέφει την προσοχή της στη γαλλική οικονομία μετά τη νίκη του Φρανσουά Φιγιόν στις προκριματικές εκλογές της Κεντροδεξιάς. Η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στις Βρυξέλλες επισημαίνει ότι «για την ευρωζώνη το πιο σημαντικό είναι ένα: ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να αποκαταστήσει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας του. Το πολιτικό βάρος ακολουθεί την οικονομική ισχύ και είναι σημαντικό να αντιμετωπίζει η Γαλλία τη Γερμανία επί ίσοις όροις. Το 2018, μετά τις γαλλικές και τις γερμανικές εκλογές η ευρωζώνη θα βρεθεί μπροστά σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να συγχωνεύσουν ένα μέρος της εθνικής, δημοσιονομικής πολιτικής τους και να συντάξουν έναν κοινό προϋπολογισμό. Διαφορετικά το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ. Το Βερολίνο και το Παρίσι θα πρέπει να δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα γι αυτή τη μεταρρύθμιση. Γι αυτό, η Ευρώπη χρειάζεται έναν ισχυρό πρόεδρο στη Γαλλία».
«Στρες-τεστ για την ΕΕ» χαρακτηρίζει η Tageszeitung του Βερολίνου το δημοψήφισμα της Κυριακής για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία, ένα δημοψήφισμα από το οποία ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι εξαρτά πλέον το πολιτικό του μέλλον. Σε ανταπόκριση της εφημερίδας από τη Ρώμη επισημαίνεται ότι ακόμη κι αν όλα πάνε καλά την Κυριακή, τα προβλήματα της ιταλικής οικονομίας δεν βρίσκουν άμεση λύση: «Την εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα η χτυπημένη από την κρίση τράπεζα Monte dei Paschi di Siena θα επιχειρήσει μία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ώστε να κάνει νέα αρχή και να αποφύγει την εκκαθάριση. Ακόμη και αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, το κύριο πρόβλημα παραμένει: τα κόκκινα δάνεια στα βιβλία των τραπεζών έχουν ξεπεράσει τα όρια, γιατί η πραγματική οικονομία καταρρέει».
