Είμαστε λίγες ημέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές και την ανάδειξη της νέας δημοτικής αρχής του Δήμου Αθηναίων.
Τα προηγούμενα χρόνια της βαθιάς οικονομικής, ανθρωπιστικής αλλά και της πολιτιστικής κρίσης το κέντρο και οι συνοικίες της πόλης βρέθηκαν στη δίνη του κυκλώνα. Εδώ στον Δήμο της Αθήνας συμπυκνώθηκαν όλα τα στοιχεία μιας αδυσώπητης κατάστασης που βίωσαν τα πληβειακά στρώματα της πόλης. Εδώ στο κέντρο της Αθήνας ξεδιπλώθηκε το μεγαλειώδες κίνημα αντίστασης στη λαίλαπα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ας τα αφήσουμε όμως αυτά στον ιστορικό του μέλλοντος και ας επικεντρωθούμε στη σημερινή πραγματικότητα.
Δυστυχώς η διοίκηση Καμίνη αφήνει πίσω της μια πόλη βρόμικη, σκοτεινή, μια πόλη με χαρακτηριστικά εγκατάλειψης και κυρίως ένα μοντέλο διοίκησης στενά διαχειριστικό, χωρίς τις απαραίτητες πολιτικές πρωτοβουλίες, χωρίς σχέδιο και φαντασία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και ειδικότερα του προβλήματος της αστεγίας που θα μπορούσε να είναι προνομιακό πεδίο δράσης της δημοτικής αρχής. Δυστυχώς δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πρωτοβουλία ώστε να αξιοποιηθεί έστω και ένας από τους πολλούς χώρους του δήμου, ώστε να λυθεί ή έστω να μετριαστεί το πρόβλημα. Καμία επαφή και συνεργασία με τις εθελοντικές δομές αλληλεγγύης ώστε να αξιοποιηθεί η εμπειρία τους από τη στοχευμένη δουλειά στο πεδίο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης.
Και βέβαια η παραπάνω κριτική αφορά δυστυχώς όλες τις επιμέρους αρμοδιότητες του Δήμου Αθηναίων.
Η προεκλογική παρουσία των υποψήφιων δημοτικών παρατάξεων και δημάρχων επιβεβαιώνει το προγραμματικό πλεονέκτημα της Ανοιχτής Πόλης και του υποψήφιου δημάρχου Νάσου Ηλιόπουλου. Γεγονός που σχετίζεται και με την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί από το 2005, οπότε και συγκροτήθηκε η Ανοιχτή Πόλη, αλλά και από τη μόνιμη και διαρκή παρουσία της, κινηματική και θεσμική, στην υπεράσπιση των δημόσιων χώρων.
Τα παραδείγματα αμέτρητα: το άνοιγμα της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης, η σωτηρία του πάρκου Κύπρου Πατησίων και της Βίλας Δρακόπουλου από τα εργολαβικά συμφέροντα. Οι παρεμβάσεις στον λόφο Φιλοπάππου, στον λόφο Στρέφη, στην Ακαδημία Πλάτωνος και πολλά άλλα συγκροτούν τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά της Ανοιχτής Πόλης.
Οι φετινές εκλογές έχουν επιπλέον ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτηριστικό.
Οι διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου επανειλημμένα προσκλήθηκαν από πολιτιστικούς φορείς και συλλόγους σε γειτονιές της Αθήνας, ώστε να απαντήσουν αδιαμεσολάβητα σε συγκεκριμένα ερωτήματα και να προβάλουν το όραμά τους.
Σε αυτά τα τοπικά «ντιμπέιτ» θα μπορούσε να διακρίνει κανείς ένα υψηλό επίπεδο πολιτικού πολιτισμού, απολύτως δυσανάλογο με την τοξικότητα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, για την οποία την κύρια ευθύνη έχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα μπορούσε όμως να διακρίνει και ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στις θέσεις, τις προτάσεις και το προγραμματικό πλαίσιο του Κώστα Μπακογιάννη και του Νάσου Ηλιόπουλου.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Από την πλευρά του Κώστα Μπακογιάννη προάγεται μια ατζέντα που επικεντρώνει, με αφορμή την ασφάλεια, στην ένταση της καταστολής.
Από την πλευρά του Νάσου Ηλιόπουλου προβάλλεται η ανάγκη η πόλη να ξαναζωντανέψει, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης να έρθουν στο προσκήνιο, η ίδια η παρουσία τους να επιβάλει τον δραστικό περιορισμό της παραβατικότητας, ειδικά στην περιοχή των Εξαρχείων.
Την ίδια στιγμή που ο κ. Μπακογιάννης προτείνει τη διακοπή της λειτουργίας του Πολυτεχνείου, πρόταση που προφανώς σχετίζεται με τη νεοφιλελεύθερης κοπής απέχθειά του για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, η Ανοιχτή Πόλη και ο Νάσος Ηλιόπουλος επιμένει στην ανάγκη να πολλαπλασιαστούν οι δραστηριότητες στο κέντρο της πόλης, να επανακάμψουν οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες. Γιατί, αν βάλουμε τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη στο επίκεντρο, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από τη σημερινή μίζερη εικόνα του μεγαλύτερου δήμου της χώρας.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του απεγκλωβισμού πρέπει να είναι η εκλογική συντριβή του ψηφοδελτίου που στηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Τώρα ειδικά που η δίκη της Χ.Α. πλησιάζει στο τέλος τη το εκλογικό αποτελέσμα πρέπει να πιστοποιήσει ότι οι ναζιστές δεν έχουν θέση ούτε στις γειτονιές ούτε στο δημοτικό συμβούλιο.
*Ο Μιχάλης Υδραίος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης
