Από τη συζήτηση προέκυψε η πολυπλοκότητα του σημερινού θεατρικού τοπίου, τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των παραστασιακών χώρων όπως και οι διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος του θεάτρου, τέλος, η απόλυτη ακαταλληλότητα του Αναγκαστικού Μεταξικού Νόμου 446/37 (τελευταία ανανέωση έγινε το 1957) για να αντιμετωπίσει θέματα λειτουργίας και αδειοδότησης.

Η Ανοιχτή Πόλη στήριξε από την αρχή την κινητοποίηση των ανθρώπων του θεάτρου και συνέβαλε στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία περιλαμβάνει τα παρακάτω τρία σημεία 1. Άμεση συγκρότηση επιτροπής με πρωτοβουλία του δήμου και συμμετοχή των συντελεστών της θεατρικής τέχνης 2. Επεξεργασία εντός διμήνου και προώθηση στη βουλή προς ψήφιση ενός νέου θεσμικού πλαισίου, που θα καλύπτει το σύγχρονο και πολύμορφο τοπίο των θεάτρων και των παραστασιακών χώρων 3. «Μετάθεση» της σφράγισης των άνευ αδείας θεάτρων και των συναφών σκηνών για ένα τρίμηνο, πλην των ακραία επικίνδυνων περιπτώσεων κατά την κρίση της ανωτέρω επιτροπής.

Η Ανοιχτή Πόλη θα συμμετάσχει στις διαδικασίες που ξεκινούν ώστε να ολοκληρωθούν με επιτυχία και οι αποφάσεις που θα ληφθούν και θα αποτελέσουν το νέο νομοθετικό πλαίσιο να επιλύσουν χρονίζοντα προβλήματα των θεατρικών και παραστασιακών χώρων.

Επίσης, θα επιμείνει να δοθούν δημοτικοί και δημόσιοι χώροι για τη στέγαση της καλλιτεχνικής δημιουργίας.