Καθώς η διαπραγμάτευση φτάνει αντικειμενικά στο τέλος της και οι δύο πλευρές σκληραίνουν τη στάση τους, οι δανειστές επιστρέφουν στην προ της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου περίοδο και ζητούν το e-mail Χαρδούβελη και την περιβόητη πέμπτη αξιολόγηση, ενώ στις συζητήσεις βάζουν και ζητήματα άμεσης απελευθέρωσης των πλειστηριασμών, ανοίγματος επαγγελμάτων κ.ά.

Η Ελλάδα από την πλευρά της έχει δηλώσει ότι "λεφτά γιοκ" για την επόμενη δόση εάν δεν ανοίξει έστω ο επαχθής και ασύμφορος ELA και έχει επίσης διαμηνύσει πως εάν η προτεινόμενη συμφωνία κινείται εκτός του πλαισίου της εξουσιοδότησης που πήρε στις 25 Ιανουαρίου, θα αναγκαστεί να απευθυνθεί στον λαό, ο οποίος θα αποφασίσει με δημοψήφισμα.

Ωστόσο, προοπτικές και όροι για την επίτευξη συμφωνίας στο παρά πέντε υπάρχουν. Η Αθήνα έχει κινηθεί με διάθεση εξεύρεσης λύσης και όχι ρήξης, έχει προβεί σε υποχωρήσεις με διασταλτική ερμηνεία και χρονικές μεταθέσεις των προτεραιοτήτων της, όμως όλα έχουν ένα όριο, κάποιες κόκκινες γραμμές, που στην περίπτωσή μας πατούν στην κοινή λογική σε βαθμό που ακόμη και το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου δεν μπορούσε να συναινέσει και προτίμησε την εκλογική ήττα. Π.χ., σε μια χώρα με 27% ανεργία, η απελευθέρωση των απολύσεων είναι ιδεοληψία. Η αύξηση του ΦΠΑ, την οποία ζητούν στη χώρα με τις ακριβότερες τιμές σούπερ μάρκετ και τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρωζώνη, θα οδηγήσει σε νέα ανθρωπιστική κρίση.

Μακάρι να αποδειχθεί ότι από το ίδιο πνεύμα συναίνεσης διαπνέονται και οι δανειστές και ότι δεν επιζητούν απλώς την πολιτική ήττα της ελληνικής κυβέρνησης, που δεν απαρτίζεται από "οικεία -διάβαζε yesmen- πρόσωπα".

Οι δανειστές επίσης δεν μπορούν να παίρνουν, και δεν παίρνουν, αψήφιστα ένα δημοψήφισμα για την πολιτική τους. Γνωρίζουν πως η δημοκρατική νομιμοποίηση των ευρωπαϊκών θεσμών και ακόμη περισσότερο του υβριδίου "τρόικα" είναι αμφισβητήσιμη. Καταλαβαίνουν επίσης πως με το δημοψήφισμα ανοίγει μια "κερκόπορτα δημοκρατίας" και θυμούνται το πολλαπλό κάζο που είχαν υποστεί με τα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα.