Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, μίλησε εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς στην Αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης και στη συνεδρίαση με θέμα «Ανταλλαγή απόψεων και έγκριση της κοινής δήλωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των αντιπροσωπειών των εθνικών κοινοβουλίων».
Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες και αφορούσε την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των 108 Ευρωβουλευτών που εκπροσωπούν το Ευρωκοινοβούλιο στη Διάσκεψη για το μέλλον της ΕΕ, με σκοπό τη συζήτηση, ενός σχεδίου -για πρώτη φορά κοινής δήλωσης, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των αντιπροσωπειών των εθνικών κοινοβουλίων.
Απευθυνόμενος προς την έδρα, όπου προέδρευσε ο Βέλγος ευρωβουλευτής του Renew Γκί Φέρχοφσταντ και προς τους συμμετέχοντες ευρωβουλευτές, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είπε τα εξής:
«Θα ήθελα, πριν απο’ όλα, να ευχαριστήσω όσες και όσους εργάστηκαν για το σχέδιο κοινής δήλωσης.
Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι, παρά τις διαφορές, ετοιμάστηκε ένα κείμενο που αν δεν κάνω λάθος για πρώτη φορά βρίσκει το Ευρωκοινοβούλιο και τα εθνικά Κοινοβούλια να καταγράφουν έναν κοινό παρονομαστή, που περιγράφει και ορισμένα βήματα που πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσει η Ένωσή μας.
Αυτό ακριβώς το σκεπτικό, η πολιτική μου ομάδα είναι έτοιμη να το στηρίξει, παρότι θα το θέλαμε πιο φιλόδοξο.
Για παράδειγμα, τις παρατηρήσεις της συναδέλφου Γκάμπι Μπίσοφ, τις συμμερίζομαι, για την ανάγκη να έχουμε πιο προχωρημένες διατυπώσεις στα θέματα της κοινωνικής ή της δημοσιονομικής πολιτικής. Χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα πράγματα από κοινού για μια πιο ισχυρή Ένωση και στον δημοσιονομικό και στον κοινωνικό τομέα.
Άκουσα και την πρόταση για την ανάγκη να ενισχυθεί και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μας υποχρεώνει η πραγματικότητα να κάνουμε περισσότερα πράγματα από κοινού.
Καταγράφω στα θετικά, το δικαίωμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την ανάγκη μεταρρύθμισης του εκλογικού νόμου για τις Ευρωεκλογές – θεωρώ πολύ θετική την ιδέα της κοινής ευρωπαϊκής λίστας και της διαμόρφωσης ενός κοινού ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου. Όπως επίσης τον διορισμό του Προέδρου της Επιτροπής μέσω της διαδικασίας των κορυφαίων υποψηφίων - ο παραγκωνισμός αυτής της διαδικάσίας που δεν είναι δεσμευτική, δεν είναι καλό πράγμα για την ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Όπως επίσης νομίζω ότι είναι στα θετικά η υπογράμμιση της ανάγκης να ενισχυθεί η συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου και των Εθνικών Κοινοβουλίων στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο.
Γενικά, το κείμενο νομίζω ότι σωστά διεκδικεί να ενισχυθεί η κοινοτική μέθοδος έναντι της διακυβερνητικής μεθόδου.
Και ως Έλληνας, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι στην αντιμετώπιση της προηγούμενης κρίσης, πριν 10 χρόνια, που εγκαταλείφθηκε η κοινοτική μέθοδος και είχαμε την διακυβερνητική, είχαμε κάτι περίεργα όργανα χωρίς ιδιαίτερη νομιμοποίηση -όπως η τρόικα, δεν είχαμε και τα καλύτερα αποτελέσματα... Ενώ τώρα, έχουμε το Ταμείο Ανάκαμψης, που είναι ένα θετικό βήμα. Και έχουμε ως απάντηση στη βάρβαρη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, και μια επιτάχυνση στην λήψη μέτρων, που παλιά έπαιρνε χρόνια για να αποφασίση η ΕΕ.
Επομένως, έκκλησή μου είναι, πάνω σε αυτό το κείμενο να προσπαθήσουμε να χτίσουμε και όχι να γκρεμίσουμε. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να είναι πιο φιλόδοξη η αναφορά στο Health Union: Η πανδημία μας δίδαξε ότι χρειάζεται να προχωρήσουμε βήμα προς βήμα, σε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την Υγεία.
Επίσης, επειδή καταλαβαίνω και τις ευαισθσίες του Πολωνού συναδέλφου, θα μπορούσαμε στα θέματα που ζητούμε αποφάσεις κατά πλειοψηφία, να πούμε ότι για την κοινή εξωτερική πολιτική να υπάρχει αυξημένη πλειοψηφία, αλλά όταν μιλάμε για τα θέματα της άμυνας, εκεί νομίζω ότι θα χρειαζόταν να διατηρηθεί η ομοφωνία για κάποιο διάστημα.
Εν πάσει περιπτώσει και για να μη μακρηγορώ, παρότι θα θέλαμε ένα κείμενο πιο φιλόδοξο και πιο κοντά στο πνεύμα του Σπινέλλι απ’ ότι αυτό, το στηρίζουμε.
Και θα ήθελα να θυμίσω στον αγαπητό μου συνάδελφο από την Πολωνία, ότι στο “Spinelli Group” του Ευρωκοινοβουλίου, μετέχουν ευρωβουλευτές από πέντε πολιτικές ομάδες και από την Αριστερά μέχρι το ΕΛΚ, και προφανώς δεν έιναι όλοι κομμουνιστές.
