Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων Βασίλη Ταλαμάγκα και Κώστα Αργυρού, ο Δημ. Παπαδημούλης έκανε μια αποτίμηση του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, ενώ αναφέρθηκε και στην ενεργειακή, οικονομική και κοινωνική κρίση με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, που επηρεάζουν καταλυτικά τις πολιτικές εξελίξεις στο χρονικό διάστημα μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης αναφέρθηκε στα εξής:

Η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το Συνέδριο

Ο σκοπός του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ήταν να μας δώσει μια ώθηση έτσι ώστε από σήμερα να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι, περισσότεροι, πειστικότεροι και να κερδίσουμε την πρωτιά στις επόμενες εκλογές για να είμαστε ο πυρήνας της επόμενης κυβέρνησης.

Αυτή η χώρα, συμβαίνει να έχει τη χειρότερη κυβέρνηση, στη χειρότερη στιγμή.

Άρα, θα έλεγα ότι η αποτίμηση του Συνεδρίου μας, θα γίνει τελικά στις εθνικές εκλογές. Ένας ενδιάμεσος σταθμός είναι η κάλπη της 15ης Μαΐου για την εκλογή του Προέδρου του κόμματος, όπου το στοίχημα είναι η μαζικότερη δυνατή συμμετοχή. Και επίσης, η μαζική συμμετοχή των μελών του κόμματός μας, στην κάλπη για την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής.

Ένα μήνυμα θέλω να στείλω σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μου, που θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές για τη νέα Κεντρική Επιτροπή, διότι εγώ δεν θα είμαι: Δεν θα κριθούμε στις εσωκομματικές εκλογές. Θα κριθούμε όλοι και όλες μαζί, στις επόμενες πολιτικές και κοινωνικές μάχες και τελικά στις εθνικές εκλογές.

Και γι’ αυτό, πρέπει να προβάλλουμε αυτά που μας ενώνουν και όχι αυτά μας χωρίζουν. Το πιο σημαντικό επίτευγμα του Συνεδρίου μας, θεωρώ ότι είναι πως εγκρίναμε ομόφωνα, με ελάχιστα λευκά, μια πολιτική απόφαση, που δίνει στίγμα, τις πολιτικές μας θέσεις, την ταυτότητά μας ως κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς, δηλώνουμε την κυβερνητική μας φιλοδοξία και ταυτόχρονα, παρουσιάζουμε το βασικό πλαίσιο των πολιτικών μας θέσεων.

Κατά τη γνώμη μου, και το είπα και στο Συνέδριο, αυτό είναι ένα καλό βήμα, αλλά δεν αρκεί. Το επόμενο διάστημα, η πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η ολοκλήρωση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο θα πρέπει να διεκδικήσουμε την πρωτιά.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα με το οποίο θα πρέπει να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να είναι συγκεκριμένο, να στηρίζεται στις προτάσεις που εγκρίναμε στο Συνέδριο, τις θέσεις που παρουσίασε ο Πρόεδρος, να έχει αρχή, μέση και τέλος, κοστολόγηση και πειστικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αυξήσει όχι μόνο τη μαζικότητά του, αλλά να ενισχύσει και την αξιοπιστία του. Και για να τα πετύχουμε αυτά, χρειαζόμαστε ένα ενωμένο, δημοκρατικό κόμμα. Ένα κόμμα που να πορεύεται με βάση το σεβασμό στις συλλογικές του αποφάσεις, αλλά ταυτόχρονα να σέβεται την κληρονομιά του και τις διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα το δημοκρατικότερο κόμμα στο πολιτικό μας σύστημα – και παλιότερα ο Συνασπισμός. Αν το χάσουμε αυτό το πλεονέκτημα και γίνουμε ένα “αρχηγικό μαντρί”, δεν θα κερδίσουμε, θα χάσουμε.

Η ευρωπαϊκή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Είμαι όχι απλώς ικανοποιημένος, αλλά συνέβαλα και στη διατύπωση των αποφάσεών μας στο Συνέδριο μας και σε αυτές τις θέσεις, που θα είναι και η κυβερνητική μας πολιτική, είναι ότι η ΕΕ οφείλει να είναι πρωταγωνιστής στην αναζήτηση ειρηνευτικών συνομιλιών και ειρηνευτικών λύσεων. Πρέπει να είναι πρωταγωνιστής στο να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Δίπλα στην καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, θα πρέπει να υπάρχουν οι προσπάθειες για κατάπαυση του πυρός, ειρήνευση και συμβιβασμό ανάμεσα στα εμπόλεμα μέρη. Διότι χάνει και η ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί λαοί από αυτόν τον πόλεμο, που τον πληρώνουμε με ακρίβεια, με ανασφάλεια, με ζημιά στον τουρισμό και στην οικονομία. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο διαφωνούμε και με τη λογική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που είναι η λογική του “προκεχωρημένου φυλακίου”. Βασιλικότερος του βασιλέως... Βλέπετε ποιος κερδίζει από όλο αυτό. Κερδίζει ο Ερντογάν, o επιτήδειος διαμεσολαβητής. Ενώ ο Μητσοτάκης που στέλνει συνέχεια όπλα και πιέζεται να στείλει κι άλλα, είναι ουραγός σε αυτή την ιστορία.

Σε αυτά τα θέματα, εξωτερικής πολιτικής, πρέπει να κοιτάς και πώς προασπίζεσαι το συμφέρον σου. Πολύ περισσότερο που αυτή τη στιγμή έχει πάρει φωτιά η ακρίβεια στην Ελλάδα, όχι μόνο στα καύσιμα, αλλά και στα είδη πρώτης ανάγκης, καθώς, στην ακρίβεια Μητσοτάκη που προϋπήρχε, προστίθενται και οι αρνητικές επιπτώσεις του πολέμου και τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας.

Ενεργειακή ακρίβεια και φυσικό αέριο

Ο Κυρ. Μητσοτάκης κοροϊδεύει τον κόσμο. Εξαπατά κυνικά τον ελληνικό λαό, την ώρα που ο λαός υποφέρει από την ακρίβεια. Άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν πάρει εδώ και μήνες μέτρα κατά της ακρίβειας, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Υλοποιώντας τις συστάσεις της Κομισιόν και της Φον Ντερ Λάιεν προσωπικά από τον Οκτώβριο, 11 χώρες έχουν μειώσει το φόρο στα καύσιμα, άλλες 9 χώρες έχουν κάνει παρεμβάσεις στις τιμές χονδρικής και λιανικής των καυσίμων, 4 χώρες -οι μεγαλύτερες της ΕΕ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, έχουν ήδη φορολογήσει τα υπερκέρδη των εταιριών καυσίμων. Απέναντι σε όλα αυτά, ο Μητσοτάκης λέει ότι “θα πάρει μέτρα, αν η Ευρώπη δεν πάρει εκείνη μέτρα...”

Τι θα κάνει η ΕΕ; Πιστεύω ότι στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, στην οποία μετατέθηκε το πρόβλημα από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, και πάλι δεν θα καταφέρουν να καταλήξουν σε ουσιαστικά μέτρα γιατί υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα. Και ο Κυρ. Μητσοτάκης το ξέρει αυτό. Αλλά παραμυθιάζει τον κόσμο. Γιατί στο μεταξύ έχει ξοδέψει τα χρήματα από το δημοσιονομικό μαξιλάρι των 37 δισ. € που άφησε η κυβέρνηση Τσίπρα, για δώρα σε πλούσιους σε ισχυρούς και για απευθείας αναθέσεις σε φίλους και κολλητούς. Και έχει αφήσει και το καρτέλ των αεριούχων στην Ελλάδα, των εταιριών που παράγουν ηλεκτρισμό από φυσικό αέριο, να κερδοσκοπεί στην πλάτη των Ελλήνων.
Και το “προίκισε” αυτό, γιατί έφερε 5 χρόνια πιο νωρίς το κλείσιμο των λιγνιτικών μας μονάδων, υποκαθιστώντας τον λιγνίτη, ως μη όφειλε, με ρωσικό φυσικό αέριο. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η ΔΕΠΑ, τη διοίκηση της οποίας διόρισε με δική του ευθύνη ο Κυρ. Μητσοτάκης, μετά από έξι μήνες διαπραγματεύσεων με τους Ρώσους, κατάφερε να πληρώνουμε το ρωσικό φυσικό αέριο 30% ακριβότερα από τους Βούλγαρους. Έχουμε μια κυβέρνηση που σε κάθε επίπεδο είναι σε όλα αποτυχημένη και λάθος. Και σημειώστε σε αυτό και κάτι ακόμη: Άλλες χώρες αγοράζουν ένα μικρό ποσοστό φυσικού αερίου από το χρηματιστήριο του Ρότερνταμ. Η Ελλάδα, επειδή έχει μια δογματικά φιλελεύθερη κυβέρνηση, αγοράζει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος από αυτό το χρηματιστήριο. Με αποτέλεσμα, να έχουν πάρει φωτιά οι τιμές, γιατί έχουμε ένα από τα ακριβότερα ηλεκτρικά ρεύματα στην Ευρώπη – και για αρκετές μέρες το ακριβότερο.

Γαλλικές εκλογές

Στη Γαλλία, θα ήθελα να κερδίσει ο Μελανσόν, ο οποίος θα έμπαινε στον δεύτερο γύρο αν δεν υπήρχε η πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Θα κερδίσει όμως ο Μακρόν. Γιατί οι ψηφοφόροι της Αριστεράς, έστω και κρατώντας τη μύτη τους, θα προτιμήσουν τον Μακρόν, αντί της ακροδεξιάς Λεπέν. Και σωστά θα πράξουν.

Από κει και πέρα, η γαλλική κάλπη έχει μηνύματα και για την Ελλάδα. Για τη ΝΔ, έχει το μήνυμα ότι το ομογάλακτο γαλλικό κόμμα πήρε 5%, γιατί οι πολίτες πήγαν δεξιότερα της δεξιάς, στη Λεπέν και στον Ζεμούρ. Για τους Σοσιαλδημοκράτες, έχει το μήνυμα του 2% που πήρε η υποψήφια των Σοσιαλιστών, η Αν Ινταλγκό. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν τα εξής μηνύματα: 22% ο Μελανσόν, 2% η Σοσιαλίστρια, 2% ο υποψήφιος των κομμουνιστών. Δεν είναι ακριβές ότι εμείς υποστηρίξαμε κάποιον άλλον υποψήφιο από τον Μελανσόν, παρά τις διαφορές μας με το κόμμα του, ήμασταν υπέρ των αριστερών υποψηφίων και υπέρ της ενότητας της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων.

Επίσης το μήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κερδίσουμε ψηφοφόρους αν εγκαταλείψουμε, ξεχάσουμε την αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος και την αριστερή ψυχή μας. Το ζητούμενο είναι να κάνουμε πράξη αυτό που είπε ο Τσίπρας: Ότι για να κερδίσουμε το κέντρο, πρέπει να στρίψουμε αριστερά.

Και για να στρίψουμε αριστερά, πρέπει να έχουμε στο πρόγραμμά μας και στην πολιτική μας προτεραιότητα, τα συμφέροντα και τις ανάγκες των ανθρώπων που είναι άνεργοι, φτωχοί, κοινωνικά αποκλεισμένοι, της νέας γενιάς αλλά και της μεσαίας τάξης, που φτωχοποιείται ραγδαία με υπογραφή Μητσοτάκη.

Η ΝΔ είναι ένα μείγμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς. Το Μαξίμου, με νεοφιλελεύθερους υπουργούς τύπου Σκυλακάκη, έχει την οικονομική πολιτική και τις μπίζνες, και την ιδεολογία και την  επικοινωνιακή πολιτική, την έχει αφήσει στην τρόικα του ΛΑΟΣ – Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη. Αυτό έχει τεράστια απόσταση από την ΝΔ του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή και από την κεντροδεξιά φυσιογνωμία. Και έχω την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να εγκαταλείπει τη σύγχρονη αριστερή του φυσιογνωμία, αν έχει ένα ρεαλιστικό προοδευτικό πρόγραμμα, στην κάλπη μπορεί και πρέπει να απευθυνθεί και σε δεξιούς εργάτες και να κερδίσει και τη δική τους ψήφο. Στη γραμμή που είχε πάντα ο Λεωνίδας Κύρκος.

Για την αντιμετώπιση της πανδημίας

Η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες συνεχίζει να είναι στη χειρότερη θέση στην Ευρώπη σε νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων. Και παρότι τα ΜΜΕ έχουν πάψει να ασχολούνται και η κοινωνία έχει υποστεί έναν μιθριδατισμό, θρηνούμε καθημερινά δεκάδες νεκρούς.

Δυστυχώς δεν έχουμε αφήσει πίσω μας την πανδημία. Και οφείλω ως πολίτης να πω ότι με ανησυχεί πάρα πολύ ότι η κυβέρνηση στο βωμό των οικονομικών σκοπιμοτήτων και των αναγκών του τουρισμού, δίνει ένα σήμα ότι τελειώσαμε, κανένας έλεγχος, ορίστε περάστε.

Είναι η πολλοστή φορά που ο Κυρ. Μητσοτάκης κηρύσσει το τέλος της πανδημίας και με αυτή την πολιτική του, κοντεύουμε τους 30.000 νεκρούς, σε μια χώρα που για τον συνολικό της πληθυσμό, αυτό είναι πραγματικά θλιβερό.

Κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι μετά τη χαλάρωση που πάντα φέρνει η βελτίωση του καιρού και η ανάγκη του κόσμου να ξεσκάσει και να ξεφύγει, ότι αποκλείεται το ενδεχόμενο μιας δυσάρεστης εξέλιξης το φθινόπωρο, καθώς πάντα υπάρχει ο κίνδυνος των μεταλλάξεων.

Για μια κυβέρνηση συνεργασίας

Η χώρα πρέπει να περάσει οριστικά στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας.

21 από τις 27 χώρες της ΕΕ κυβερνώνται εδώ και χρόνια από κυβερνήσεις συνεργασίας και τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από την Ελλάδα. Την Ελλάδα την χρεοκόπησαν μονοκομματικές κυβερνήσεις, με σκάνδαλα και με σπατάλη, επειδή είδαν το κράτος σαν δικό τους μαγαζί.

Η κάλπη της απλής αναλογικής λοιπόν, πρέπει να δώσει κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές πρέπει να σημειώσει πρωτιά και καλώ τον συνάδελφό μου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, με τον οποίο έχω καλές σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης, ότι αυτή την ώρα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του, πριν απ’ όλα πάνω στο πρόγραμμα και την πολιτική του βούληση. Θέλει εκλογές; Θέλει να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ποιο πρόγραμμα και ποια πολιτική πιστεύει ότι πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μετά τις εκλογές;

Τα υπόλοιπα, θα τα λύσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του. Αν ο ελληνικός λαός δώσει εντολή προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας στην κάλπη, και βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο και ενισχυμένο το ΚΙΝΑΛ και διαμορφώνονται οι αριθμοί και οι συσχετισμοί για μια κυβέρνηση συνεργασίας, νομίζω ότι καμία κομματική σκοπιμότητα δεν θα μπορέσει να σταματήσει τη λαϊκή βούληση. Επομένως, να μη λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Καταλαβαίνω ότι ο κος Ανδρουλάκης δυσκολεύεται γιατί έχει και μια φιλο-ΝΔ πτέρυγα εντός ΚΙΝΑΛ, Λοβέρδο, Γιαννακοπούλου κλπ και έχει και τον κο Βενιζέλο να τον πιέζει προς τα δεξιά, αλλά νομίζω ότι στην κοινωνία κερδίζει έδαφος η ιδέα μιας κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας. Και νομίζω ότι αυτή την πίεση ολοένα και περισσότερο θα τη νιώθει ο φίλος μου ο Νίκος Ανδρουλάκης, γιατί άρχισε η πτωτική πορεία για το ΚΙΝΑΛ, θα το βλέπετε και στις δημοσκοπήσεις. Και θα τη νιώθει και ο Δημήτρης ο Κουτσούμπας και ο Γιάννης Βαρουφάκης. Εμείς λέμε το εξής: είμαστε ένα κόμμα της Αριστεράς, θέλουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας και απευθύνουμε ένα κάλεσμα. Είμαστε ένα ανοικτό βιβλίο – αυτές είναι οι προτάσεις μας, αυτή η πολιτική μας βούληση. Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε μόνοι μας. Και ζητάμε από τον ελληνικό λαό να δώσει την εντολή να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ. Δε νομίζω ότι θέλει ο Νίκος Ανδρουλάκης να αυτοκτονήσει στηρίζοντας μια κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική. Για τον Κυρ. Μητσοτάκη απομένει η λύση της συνεργασίας με τον φίλο του Πούτιν, κ. Βελόπουλο, αν τη θέλει, με γεια του με χαρά του. Δε νομίζω ότι ο λαός θα του το επιτρέψει.