Στο μήνυμα που απηύθυνε μέσω βίντεο, ο έλληνας Αντιπρόεδρος και μέλος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης αναφέρεται επίσης στην πορεία της Ελλάδας εντός της ΕΕ, στις προκλήσεις που θέτει η πανδημία και στην ανάγκη ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ και μετασχηματισμού της σε μια Ευρώπη, πραγματικά ενωμένη, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη χωρίς ανισότητες και αποκλεισμούς.
Στο ‘μήνυμα-βίντεο’, ο Δημ. Παπαδημούλης δήλωσε:
«Το 1981 η Ελλάδα έγινε το 10ο μέλος της τότε ΕΟΚ μετά από πολυετείς διαπραγματεύσεις. Στη διάρκεια αυτών των 40 ετών είδαμε την Ένωση να μεγαλώνει, να αποκτά περισσότερες αρμοδιότητες, να καθορίζει ολοένα και περισσότερο σημαντικές πτυχές της καθημερινότητας αλλά και του μέλλοντός μας. Σ’ αυτά τα 40 χρόνια, η Ελλάδα αποκόμισε σημαντικά οφέλη.
Δεν έλειψαν βέβαια και οι περίοδοι των κρίσεων, των έντονων αμφισβητήσεων, που συνδέονται κυρίως με την ικανότητα της Ένωσης να δίνει ολοκληρωμένες και πειστικές απαντήσεις σε κοινά ευρωπαϊκά προβλήματα. Αλλά και με ανεπάρκειες και λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων, τις ίδιες περιόδους - περιόδους που έζησε έντονα η Ελλάδα, ιδίως στα χρόνια της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και την πιο πρόσφατη προσφυγική κρίση.
Ωστόσο, αποτιμώντας κανείς τη 40χρονη πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οφείλει να καταλήξει σε ένα ισοζύγιο θετικό. Επιβεβαιώνεται, επομένως, και το λέω με ικανοποίηση, μια θέση που σταθερά, προσωπικά υπερασπίζομαι από την πρώτη στιγμή: Ότι η ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ και νυν Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μία ορθή επιλογή για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, δημοκρατίας αλλά και γεωπολιτικούς.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η πρωτοφανής κρίση της πανδημίας θέτει νέες προκλήσεις, αναδεικνύοντας δομικά, συστημικά ελλείμματα, αδυναμίες αλλά και καθυστερήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την πρώτη στιγμή της νέας αυτής κρίσης, αναδείχθηκε η ανάγκη να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ.
Μία ενοποίηση που θα πρέπει να εδράζεται στην δημοκρατική εμβάθυνση, στην ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου, της οικολογικής ατζέντας αλλά και την ενίσχυση της δημοκρατικής λογοδοσίας και του ρόλου του μόνου άμεσα εκλεγμένου θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτή η κρίση της πανδημίας είναι ήδη καταλύτης αλλαγών.
Για πρώτη φορά, η ευρωπαϊκή ηγεσία, παρά τις καθυστερήσεις, προχώρησε σε αποφάσεις που πριν από έναν χρόνο έμοιαζαν αδιανόητες. Όπως η δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης με την έκδοση κοινού χρέους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα είδος ευρωομολόγου, και η αναστολή των δημοσιονομικών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας.
Συγχρόνως, αναζωπυρώνεται η συζήτηση για την αναδιαμόρφωση παγιωμένων κανόνων, όπως αυτών για το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης αλλά και για το μέλλον του δημόσιου χρέους των κρατών μελών που έχει αγγίξει ήδη τα επίπεδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η κρίση της πανδημίας δίνει την καλύτερη δυνατότητα, τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ΕΕ για να επιταχύνει την ωρίμανσή της και να εξελιχθεί με βήμα πιο γοργό προς ένα κοινό και αλληλέγγυο μέλλον για όλα τα κράτη μέλη, μειώνοντας τις διευρυνόμενες ανισότητες ανάμεσα στα κράτη μέλη αλλά και μέσα σε κάθε κράτος μέλος.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης γεννήθηκε στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό μια ειρηνική, ενωμένη, δημοκρατική και ευημερούσα Ευρώπη. Και αυτή η πλευρά της ευρωπαϊκής ενοποίησης καθίσταται σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να αποδείξει έμπρακτα ότι είναι κάτι περισσότερο από μία ενιαία αγορά – κάτι πολύ περισσότερο από μια οικονομική περιοχή με πλήρη ελευθερία στην κίνηση κεφαλαίων, αγαθών, υπηρεσιών και προσώπων.
Η κρίση της πανδημίας ανατροφοδοτεί και επιβεβαιώνει τη διαρκή προσπάθεια για τον μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια Ευρώπη, πραγματικά ενωμένη, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη χωρίς ανισότητες και αποκλεισμούς. Προσπάθεια που θα πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης για να μειώσουμε τις κοινωνικές, οικονομικές και περιφερειακές ανισότητες που εντείνονται δραματικά λόγω της πανδημίας και στα κράτη μέλη και μεταξύ των κρατών μελών. Σε αυτό το πλαίσιο, η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία εποικοδομητικών διαβουλεύσεων και δημόσιας συζήτησης για την διαμόρφωση του μέλλοντος της Ευρώπης».
