Η υπόθεση με την ταινία «Joker» εξελίχθηκε σε κόλαφο για τη Ν.Δ. στα social media. Κανένας δεν βρισκόταν πίσω από τον κυβερνητικό διασυρμό στο διαδίκτυο πέρα από απλούς πολίτες.
Ο Αδωνις Γεωργιάδης δήλωνε κατηγορηματικά, στο πλαίσιο ενός χυδαίου αντιπερισπασμού, ότι Τσίπρας και Πολάκης χρηματίστηκαν από τη Novartis, αλλά σε ελάχιστες ώρες αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση.
Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος δήλωναν κατηγορηματικά ότι η πρώην γενική γραμματέας Πολιτισμού Μαρία Βλαζάκη προκάλεσε την εισβολή αστυνομικών σε κινηματογράφους για να «αποβάλουν» ανηλίκους που έβλεπαν την ταινία «Joker», αλλά μετά την έντονη αντίδραση της κ. Βλαζάκη ανακάλεσαν (η κ. Μπακογιάννη μάλιστα μίλησε για «αναξιόπιστες πηγές», καρφώνοντας τον κ. Μπογδάνο)...
Είναι πάμπολλα τα γεγονότα-fake news από επώνυμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και από φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, με ένα κοινό στοιχείο: όλα στρέφονται κατά του ΣΥΡΙΖΑ, κατά της Αριστεράς, κατά όσων αντιστέκονται σε εξαγγελίες και πράξεις που μας επιστρέφουν στη δεκαετία του ‘50... Οι αναδιπλώσεις, αντιθέτως, περιέργως πώς, δεν τυγχάνουν επαρκούς προβολής από τα συστημικά ΜΜΕ, σε αντίθεση με την προβολή που είχαν οι αρχικές ψευδείς δηλώσεις των κυβερνητικών βουλευτών. Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Η κυβέρνηση είναι απούσα από τα όσα σημαντικά γίνονται στην περιοχή μας. Δεν αρθρώνει λέξη για την αθέτηση των υποσχέσεων της Ε.Ε. σε Βόρεια Μακεδονία και Αλβανία, οι ευρωβουλευτές της δεν ψηφίζουν (όπως έκαναν οι συνάδελφοί τους από το ΕΛΚ) για να επανεξεταστεί το αίτημα έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των δύο γειτονικών μας κρατών. Από τη μια «το παίζουν Ευρωπαίοι», από την άλλη δεν ξεχνούν το ακροατήριό τους που παρασύρθηκε από εθνικιστικές κορόνες και ανιστόρητες τοποθετήσεις...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απλός παρατηρητής στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., δεν αρθρώνει λέξη για τη Συρία, έχει «χλιαρές τοποθετήσεις» για την Κύπρο, επαναφέρει τη χώρα μας σε ρόλο κομπάρσου, υποχωρώντας από τα κεκτημένα της προηγούμενης κυβέρνησης, από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που κατέκτησε η κυβέρνηση Τσίπρα στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Πάλι τα συστημικά ΜΜΕ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται. Περιορίζονται σε «αγιογραφίες» του πρωθυπουργού και ρεπορτάζ για δευτερεύοντα ζητήματα.
Οι ίδιοι που προσπαθούν αγωνιωδώς να αναδείξουν ως «μέγα θέμα» το αν ήταν έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει το 2015 δεν βλέπουν ότι είναι απολύτως ανέτοιμη η Ν.Δ. να αρθρώσει μια συγκροτημένη πολιτική το 2019... Δεν βλέπουν ότι η σημερινή κυβέρνηση απλά αξιοποιεί όλα τα θετικά της προηγούμενης διακυβέρνησης, ενώ το μόνο που κάνει συγκροτημένα είναι να αναβιώνει ένα ακραία δεξιό κομματικό κράτος και να ικανοποιεί κάθε απαίτηση των μεγάλων συμφερόντων. Η «μεσαία τάξη» ας περιμένει...
Απέναντι σε αυτή την υπερσυντηρητική λαίλαπα, υπάρχει κάτι το παρήγορο: Η κοινωνία από μόνη της αντιδρά. Η υπόθεση με τον μικρό Παναγιώτη, αλλά και η υπόθεση με την ταινία «Joker» εξελίχθηκαν σε έναν κόλαφο για τη Ν.Δ. στα social media. Κανένας δεν βρισκόταν πίσω από τον κυβερνητικό διασυρμό στο διαδίκτυο πέρα από απλούς πολίτες. Ιδιαίτερα οι νέοι πρωτοστάτησαν με φαντασία και πρωτοτυπία στην αποδόμηση της υποκριτικής κυβερνητικής συμπεριφοράς (στην υπόθεση του μικρού Παναγιώτη) και στα συντηρητικά αντανακλαστικά που γεννά η κυβερνητική πρακτική στο «βαθύ κράτος» της Δεξιάς.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε vertigo, διότι προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ του ακραίου συντηρητικού λόγου (και πράξεων) που τη χαρακτήριζε ως αντιπολίτευση και του κεντρώου προφίλ που θέλει να οικοδομήσει το επιτελείο του σημερινού πρωθυπουργού. Ομως η σαρδέλα γλυκό γίνεται; Δεν γίνεται...
Δεν γίνεται να προσπαθεί να διαχειριστεί στοιχειωδώς ανθρώπινα το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα και ταυτόχρονα να ικανοποιεί αυτούς που η ίδια ξεσήκωνε για χρόνια κατά των μεταναστών. Στα Βρασνά, στην Πεντέλη, στη Σάμο, παντού, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τον παλιό εαυτό της, αλλά και με τα δικά της στελέχη (παράδειγμα, η γραμματέας της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, η οποία εξαναγκάστηκε σε παραίτηση για τις ακροδεξιές ρατσιστικές, ξενοφοβικές τοποθετήσεις της).
Η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να ικανοποιεί ταυτοχρόνως την ισχυρή ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος, αλλά και τα πιο μετριοπαθή στελέχη δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας. Οσο η νομή της εξουσίας τούς κρατά ενωμένους, θα παραμένουν ισχυροί. Οσο ικανοποιεί ταυτόχρονα τα διάφορα διαπλεκόμενα συμφέροντα (από τους μιντιάρχες έως τους τσάμπα-επενδυτές) θα ελέγχει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Ομως, δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορεί στο διηνεκές να κρατά ισορροπίες ανάμεσα στα διαπλεκόμενα συμφέροντα (τα οποία δεν ταυτίζονται πάντα...), ούτε να ικανοποιεί ταυτόχρονα τα διαφορετικά ακροατήρια.
Αντιθέτως, θεωρώ δεδομένο ότι εκπέμποντας και υλοποιώντας ό,τι πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό υπάρχει στη χώρα, θα ενεργοποιεί κοινωνικές αντιστάσεις και αντιδράσεις. Η κοινωνία αρχικά θα λοιδορήσει και στη συνέχεια θα αντιδράσει σε αυτές τις πολιτικές και πρακτικές. Η κοινωνία έχει πρόσφατο και το «μέτρο σύγκρισης» με την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το ερώτημα είναι «τι πρέπει να κάνουμε εμείς»; Τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Σίγουρα δεν πρέπει να επιδιώξει να ποδηγετήσει την κοινωνία. Ναι, να παρέμβει πολιτικά (αυτός είναι ο ρόλος του άλλωστε), αλλά να μην επιδιώξει να «εκβιάσει» τις εξελίξεις. Ναι, να εκπέμψει τη δική του (ολοκληρωμένη και ρεαλιστικά επεξεργασμένη) πολιτική, αλλά να έχει ανοιχτά μάτια και αυτιά στα κελεύσματα της κοινωνίας. Και πάνω απ’ όλα να μην υιοθετήσει πολιτικές τύπου «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», συμπαρατασσόμενος με κάθε αίτημα, είτε είναι δίκαιο είτε όχι...
Πιστεύω ότι η κοινωνία σήμερα είναι πολύ πιο ώριμη απ’ ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα και εμείς είμαστε πολύ πιο έμπειροι (και αποφασισμένοι) για να μπορούμε να συνδυάσουμε την «έφοδο στον ουρανό» με απλά, μετρήσιμα, ρεαλιστικά βήματα. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να «παντρέψει» την ορμή της νεολαίας με την ωριμότητα της εμπειρίας. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ «κουβαλά» έναν πλούτο εφαρμοσμένων γνώσεων από τα 4,5 χρόνια που βρέθηκε στην εξουσία και μπορεί να τον «μπολιάσει» με την επιπλέον γνώση και εμπειρία, αλλά και την ορμή, που μας προσφέρουν τα δεκάδες χιλιάδες νέα μέλη που πυκνώνουν τις γραμμές μας.
Δική μας δουλειά είναι αρμονικά να εντάξουμε πρόσωπα και εμπειρίες σε ένα νέο ελκυστικό και ρεαλιστικό αφήγημα που θα συνεπάρει την κοινωνία και θα μας οδηγήσει (όποτε το απαιτήσουν οι καιροί) σε μια νέα περίοδο διακυβέρνησης. Είναι ακριβώς αυτό που μας ζητά ο κόσμος σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας, είναι αυτό που θα επιδιώξουμε να μετουσιώσουμε σε πολιτική στην πορεία προς το συνέδριο του κόμματός μας. Εκεί θα κριθούμε όλοι...
* Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νότιου Τομέα Αθηνών και τέως υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής
