Δηλαδή, αν η Νέα Δημοκρατία ήταν κυβέρνηση, ακόμα χωρίς άδεια θα εξέπεμπαν τα κανάλια; Και όχι μόνο χωρίς άδεια, αλλά και χωρίς να καταβάλουν κανένα τίμημα; Θα συνέχιζαν να λειτουργούν χωρίς όρους, κανόνες, υποχρεώσεις; Μόνο με δικαιώματα; Όπως αυτό για τη σύναψη θαλασσοδανείων από τις τράπεζες που ανακεφαλαιώναμε εμείς ως λαός και με απλήρωτους τους εργαζόμενους; Θα βλέπαμε δηλαδή ες αεί να περνάει στην οθόνη η πληροφορία ότι «Tο δελτίο ειδήσεων δεν θα μεταδοθεί λόγω στάσης εργασίας των εργαζομένων οι οποίοι διεκδικούν τα δεδουλευμένα». Για να μη μιλήσω για τους εξωτερικούς συνεργάτες. Τους ηθοποιούς, για παράδειγμα, που αν έκαναν σήμερα γύρισμα για μια τηλεοπτική σειρά θα εισέπρατταν την αμοιβή (του σημερινού ημερομίσθιου) ένα χρόνο αργότερα, ίσως και παραπάνω.
Δηλαδή, αν η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση, θα είχε θεσμοθετήσει υπηρεσία λογοκρισίας που θα ενέκρινε ή όχι τα έργα που ανεβαίνουν στις κρατικές σκηνές; Αυτό συμπεραίνουμε από τον τρόπο που αντέδρασε για παράσταση του Εθνικού Θεάτρου στην οποία υπήρχε μικρό απόσπασμα από βιβλίο (που κυκλοφορεί στην αγορά, αν δεν κάνω λάθος), καταδικασμένου τρομοκράτη. Αντίδραση που βρήκε ευήκοα τα ώτα του διευθυντή του θεάτρου που, τρομοκρατημένος με τη σειρά του, κατέβασε την παράσταση. Τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός από αυτή την ιστορία, να σημειώσουμε πως τα μικρά αποσπάσματα δεν προέτρεπαν σε καμία τρομοκρατική δράση, αλλά και η παράσταση δεν είχε δημιουργήσει καμία φήμη μιας και μάλλον δεν ήταν και πολύ επιτυχημένη, με ελάχιστους θεατές να φτάνουν έως το ταμείο. Κατάφερε, όμως, η Ν.Δ. να την κάνει διάσημη!
Δηλαδή, αν η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση θα συνέχιζε την πολιτική της για το βιβλίο, επιμένοντας με το κλείσιμο του ΕΚΕΒΙ πως όλο αυτό το χαρτομάνι που αποκαλούν «βιβλία» είναι άχρηστο; Και για την περιβόητη «αριστεία» ωρέ παλληκάρια της Ν.Δ. ποιος θα συμβάλλει; Τα φροντιστήρια και η ιδιωτική εκπαίδευση μάλλον.
Δηλαδή αν η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση, θα συνέχιζε την ίδια πολιτική που κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων και βεβαίως όλων εκείνων των δημιουργών και των τεχνικών που εργάζονται στον χώρο των τεχνών και του πολιτισμού; Όταν κάποια στιγμή πληροφόρησα βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε προσωπική συζήτηση, ότι οι ηθοποιοί δεν έχουν πια συλλογική σύμβαση και δύνανται να εκληφθούν ως ωρομίσθιοι με 3,5 ευρώ την ώρα, δηλαδή με 7 ευρώ την παράσταση, έπεσε από τα σύννεφα. «Αλήθεια;» ρώτησε με θαυμαστή ειλικρίνεια. «Μα εσείς το ψηφίσατε» του αντέτεινα και αυτός άλλαξε θέμα. Μίλησε για τον καιρό...
Δηλαδή, αν η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση, θα διατηρούσε ακόμα στη θέση του στο Ελληνικό Φεστιβάλ διευθυντή του που ζημίωσε το Δημόσιο (σύμφωνα με αρμόδιους κρατικούς ελέγχους), με 2.800.000 ευρώ; Γιατί τον υπερασπίσθηκαν γενναία οι της Ν.Δ. τον εν λόγω «αφηρημένο» διευθυντή!
Πολλά «δηλαδή» θα μπορούσαμε να παραθέσουμε ακόμα. Ο χώρος, όμως, εδώ στη φιλόξενη «Αυγή», είναι περιορισμένος. Αυτά τα πέντε που προανέφερα είναι αντιπροσωπευτικά. Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα πολλά. Πάρα πολλά. Η Ν.Δ. προφανώς είναι υπερήφανη για τα πεπραγμένα της και θέλει να τα επαναλάβει.
Φαντάζομαι σύντομα, από τη ΔΕΘ, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης, στο πλαίσιο της «συμφωνίας της αλήθειας» που ευαγγελίζεται, θα ανακοινώσει επιστροφή στη Γη της Εδέμ του αλήστου μνήμης τηλεοπτικού τοπίου που είχε οργανώσει, θα συστήσει εκείνη την έρμη επιτροπή λογοκρισίας για τα θεατρικά έργα στις κρατικές σκηνές, θα συνεχίσει το βιβλίο να αποστέλλεται στο πυρ το εξώτερο, (θα εξαιρεθούν άραγε οι βίοι αγίων και τα ιστορικά πονήματα για τον «συμμοριτοπόλεμο»;), οι ηθοποιοί και εν γένει καλλιτέχνες θα πένονται (όχι όπως πάντα, αλλά ακόμη περισσότερο), δεν θα πειράζει να ζημιώνει κάποιος το Δημόσιο αν πρόκειται για δικό μας παιδί και άλλα πολλά που θα μας τα αποκαλύψει, φαντάζομαι, στη «συμφωνία αλήθειας» που ευαγγελίζεται.
Την αλήθεια να πει στον ελληνικό λαό, λοιπόν. Αλλά τότε, δεν ξέρω αν θα βρεθεί κάποιος που θα προσχωρήσει στην απελπισμένη συμφωνία του. Και τότε, θα ψάχνει για άλλο σλόγκαν...
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής
