Το Δίκτυο για τα Πολιτικά Κοινωνικά Δικαιώματα στοιχειθετεί την παραπάνω διαπίστωση στους παρακάτω λόγους:

  " Όταν οι πρόσφυγες του αφγανικού πολέμου (στον οποίο συμμετέχουν ενεργά η ΕΕ και η Ελλάδα) εγκλωβίζονται κατά χιλιάδες στη χώρα μας, είναι επόμενο να αποσταθεροποιούνται οι τοπικές κοινότητες. Οι πρόσφυγες έχουν πίσω τους τις νατοϊκές βόμβες και μπροστά τους τα κλειστά ελληνοϊταλικά σύνορα, μένοντας μετέωροι στο ενδιάμεσο.

    Όταν οι χιλιάδες που εγκλωβίζονται δεν τυγχάνουν στοιχειώδους ανθρωπιστικής πρόνοιας, είναι φυσικό επακόλουθο η ανάπτυξη αντικοινωνικών συμπεριφορών. Από τη μια μεριά δεν τούς επιτρέπεται να προχωρήσουν προς την Ευρώπη, από την άλλη δεν τούς δίνεται καμία δυνατότητα να ζήσουν στην Ελλάδα.

    Όταν τα ΜΜΕ προγράφουν συλλογικά τους μετανάστες για όποιο έγκλημα κάνει κάποιος από αυτούς, τότε ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή του νόμου του Λίντς. Η φασιστική λογική της συλλογικής ευθύνης αποτελεί τον πυρήνα του κυρίαρχου λόγου για τη μεταναστευτική εγκληματικότητα (λογική που δεν ισχύει βέβαια για οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα).

    Όταν η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιείται ως μακρύ χέρι του μνημονιακού κράτους, η κοινωνία οδηγείται στον εκφασισμό. Οι παρακρατικοί τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής μεταφέρθηκαν στην Πάτρα από άλλες περιοχές κι αφέθηκαν από την αστυνομία να επιχειρήσουν ρατσιστικό πογκρόμ. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια να εμφανιστούν οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας με ναζιστικό πολιτικό πρόσημο."

Τέλος τονίζει ότι "Τα γεγονότα της Πάτρας δεν πρέπει να αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία. Ή θα ανατρέψουμε την (αντι)μεταναστετυτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της ΕΕ, ή θα πνιγούμε στον βούρκο του κοινωνικού κανιβαλισμού και του εκφασισμού."