Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των συλληφθέντων της Κοζάνης αποτελεί ποιοτικό άλμα στην επιχείρηση εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας. Τα βασανιστήρια μόνο άγνωστα δεν είναι στα αστυνομικά τμήματα. Ιδιαίτερα μάλιστα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας και της αντιμεταναστευτικής υστερίας, οι ξυλοδαρμοί, οι κακοποιήσεις και οι εξευτελισμοί κρατούμενων από αστυνομικούς τείνουν να γίνουν σύνηθες φαινόμενο.
Για πρώτη φορά όμως, με τη δημοσίευση των φωτογραφιών των βαριά χτυπημένων συλληφθέντων της Κοζάνης, η εξουσία εμφανίζεται να περηφανεύεται για τα κατορθώματά της και να διεκδικεί δημόσια το δικαίωμα της να παρανομεί στο όνομα της υπεράσπισης της νομιμότητας . Το μνημονιακό καθεστώς δεν θέλει πια να κρύψει ότι στα τμήματα πέφτει άγριο ξύλο. Θέλει να το διατυμπανίσει και να νομιμοποιήσει τα βασανιστήρια. Ο στόχος βέβαια είναι η κατατρομοκράτηση της χειμαζόμενης κοινωνίας. Το καθεστώς που ξεκίνησε το σπιράλ της διογκούμενης βίας με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, κάνει τώρα ότι μπορεί για να γυρίσουμε στο Μεσαίωνα των κολαστηρίων.
Η οικοδόμηση ενός μαζικού ανατρεπτικού κινήματος που θα βάλει φραγμό στη βαρβαρότητα δεν αποτελεί μόνο ύψιστο πολιτικό καθήκον. Είναι στοιχειώδης πράξη υπεράσπισης του πολιτισμού.
Αθήνα, 3/2/2013
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
