Ο μάρτυρας ναυπηγός Αντωνίου, που κατέθεσε την Παρασκευή στη δίκη του πλοίου της ηρωίνης, μάλλον πρόσθεσε στο κουβάρι με τα ερωτήματα που διατυπώνονται σχετικά με το πλοίο «Noor One», τις εταιρείες που το κατείχαν, εκείνες που το διαχειρίστηκαν τόσο την περίοδο της ελληνικής σημαίας ως «Κύθνος» όσο και την περίοδο της σημαίας Τόγκο, αλλά και τον τρόπο έκδοσης όλων των απαιτούμενων πιστοποιητικών, προκειμένου να ταξιδεύει ένα «εμπορικό» πλοίο.

Ο ναυπηγός έδωσε πολλά στοιχεία για την αξία του πλοίου και την αξιοπλοΐα του, αλλά, όπως προέκυψε από τις απαντήσεις του, τόσο η αξία όσο και το αξιόπλοο είχαν τη δυνατότητα να... μεταβάλλονται.

Σε έναν κυκεώνα εταιρειών, σημαιών και «μεταβαλλόμενου» τονάζ, τελικά όλα είναι δυνατά για να μεταμορφώνεται το κρέας σε ψάρι.

Ενώ η συνεργασία της εταιρείας του μάρτυρα με την ιδιοκτήτρια εταιρεία του πλοίου ήταν στενή μέχρι και την παραμονή του «επίμαχου» ταξιδιού το καλοκαίρι του 2014, εντούτοις, όπως δήλωσε, μετά τον Μάρτιο του 2014 δεν ασχολήθηκε καθόλου με το συγκεκριμένο πλοίο!

Παρά τις επίμονες ερωτήσεις της προέδρου και της εισαγγελέως για το αν τελικά ήταν αξιόπλοο το πλοίο, πόσο κόστιζε και ποιοι ήταν εκείνοι που είχαν αναλάβει τη διαχείριση, οι απαντήσεις περιορίστηκαν κυρίως στην περίοδο του 2012, οπότε και το πλοίο άλλαξε σημαία.

Τα ονόματα που κυρίως ανέφερε στην κατάθεσή του ο μάρτυρας ήταν εκείνα των πλοιοκτητών Γιαννουσάκη και Καλαφάτη, ενώ –όπως δήλωσε– δεν είχε επαφές με τους διαχειριστές της εταιρείας G.F.T.K. (αρχικά των Γιαννουσάκη, Φάρου, Τζανέτη, Κοτσώνη).

Τελικά, αυτό που προέκυψε από την πολύωρη κατάθεση του μάρτυρα ήταν ότι το πλοίο το 2014 πραγματοποίησε το επίμαχο ταξίδι για να φορτώσει την ηρωίνη χωρίς τα απαραίτητα χαρτιά μια και τόσο το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας όσο και η ασφάλεια είχαν λήξει, ενώ ήδη έπρεπε να έχει βγει στη στεριά για δεξαμενισμό.

Δεν απάντησε ο μάρτυρας για το πώς ήταν δυνατόν να πέρασε από τη διώρυγα του Σουέζ, ούτε γνώριζε ποιος πλήρωσε τα 130.000 δολάρια, για να γίνει αυτό το πέρασμα, χωρίς να διαθέτει το πλοίο τα απαραίτητα πιστοποιητικά.

Στο σημείο αυτό μάλιστα οι συνήγοροι του εφοπλιστή Γιαννουσάκη και Καλαφάτη διατύπωσαν αίτημα να ζητηθεί από το δικαστήριο στην αρμόδια υπηρεσία που διαχειρίζεται τη διώρυγα το κάθε χαρτί πληρωμής για το «Noor One», ώστε να ανευρεθεί και ο χρηματοδότης που –κατά τον ισχυρισμό τους– είναι εκείνος ο οποίος οργάνωσε όλη την επιχείρηση. Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε ως προς το αίτημα...