Mελέτησα τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρία Public Issue για το Παρατηρητήριο Προσφυγικών Ροών του Δήμου και τα συμπεράσματα των οποίων παρουσίασε σήμερα ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης.

Την ειδησεογραφική κάλυψη των στοιχείων την αφήνω σε άλλους και επικεντρώνομαι σε ένα μόνο από τα στοιχεία, αυτό που αναφέρει ότι για μουσουλμανικό νεκροταφείο συμφωνεί το 52% και διαφωνεί το 28%. Προφανώς οι υπόλοιποι θα ήταν «δεν ξέρω δεν απαντώ».

Χρειάζεται να θυμίσουμε (πολλοί θα το μαθαίνουν τώρα για πρώτη φορά) τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των «δικών μας» προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έχαναν κάποιο δικό τους και τον έθαβαν στην Τουρκία, ή σε αραβικές χώρες, όπου οι αρχές απαγόρευαν την τοποθέτηση σταυρού στους τάφους, ή ανέγερση ταφικών μνημείων, με τη θεώρηση ότι δεν ήθελαν να δημιουργούν σημεία αναφοράς για τους πρόσφυγες, που ναι μεν φιλοξενούσαν με το αζημίωτο, αλλά διακαώς περίμεναν την ώρα να τους ξεφορτωθούν.

Ο σεβασμός στους νεκρούς ανεξάρτητα από το ποιά θρησκευτική επιλογή είχαν στη ζωή τους, είναι στοιχειώδες για όποιον θεωρεί ότι πρέπει να ζει σε πολιτισμένη χώρα. Η ταφή ανθρώπων λες και είναι αδέσποτα, αποτελεί ακραίο δείγμα αγριανθρωπισμού.

Από πιό παλιά ανάρτηση του ert.gr το σχεδιάγραμμα του «μή τάφου» του παππού μου Γεωργίου Μάζαρη, στον Τσεσμέ της Τουρκίας, όπου απεβίωσε έχοντας φτάσει ως πρόσφυγας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν αποκλείεται στο χώρο που τότε τάφηκαν στη ζούλα και άλλοι Έλληνες πρόσφυγες, σήμερα να υπάρχει κανένα εμπορικό κέντρο ή καμιά διασκεδασούπολη. Μοναδική ελπίδα των συγγενών αν ξαναπερνούσαν κάποτε από εκεί, πρόχειρα σχεδιαγράμματα για το σημείο ταφής. Μήπως και στα άτυπα νεκροταφεία, αφήσουν κανένα λουλούδι στο χώμα, έστω κατά προσέγγιση.

Ο συνεντευξιαζόμενος αναφέρεται στο θάνατο του αδερφού του, που επίσης η ταφή του έγινε σε απροσδιόριστο μέρος, χωρίς κανονικό τάφο και σύμβολα.

* Κεντρική φωτογραφία από το ΑΠΕ - ΜΠΕ