Η συζήτηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις σύγχρονες κοινωνίες είναι μια αέναη διαδικασία που δεν σταματά ποτέ. Οι εξελίξεις στην επιστήμη, την τεχνολογία, τη γνώση του ανθρώπινου οργανισμού και αλλού διαμορφώνουν συνεχώς νέα δεδομένα, νέες διεκδικήσεις και απαιτούν επίλυση με βάση και την εμπειρία.
Πριν από χρόνια οι εργαζόμενοι δεν είχαν καθόλου δικαιώματα και οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Αυτά και άλλα πολλά έγιναν πραγματικότητα γιατί κάποιες μικρές ομάδες πολιτών διεκδίκησαν το δικαίωμα με τους αγώνες τους, την αυτοθυσία τους και τη δύναμη να πείσουν μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.
Χαρακτηριστικά μόνο να πούμε ότι για τη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά της χώρας μας όλα ξεκίνησαν το 1921, όταν ήρθε το θέμα στη Βουλή αλλά απεσύρθη λόγω αντιδράσεων. Επανήλθε το 1924 και χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια για να ψηφίσουν για πρώτη φορά, στις 5 Φεβρουαρίου 1930, και άλλα 22 χρόνια για να αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.
Ανάμεσα στα επιχειρήματα των πολέμιων ήταν ότι οι γυναίκες εκ φύσεως είναι “ανισόρροπες” και σε “έξαλλη πνευματική κατάσταση” ορισμένες (ευτυχώς όχι όλες) ημέρες του μήνα.
Όλα αυτά είναι πλέον Ιστορία και οι γυναίκες απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα και κατέχουν επάξια ανώτατες θέσεις. Έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα; Όχι. Οι μισθοί των γυναικών είναι κατώτεροι σε πολλές περιπτώσεις και υπάρχει μερίδα της κοινωνίας η οποία τις κοιτάζει καχύποπτα σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.
Σε όλες τις ανεπτυγμένες και πολιτισμένες χώρες αυτό που είναι στην πρώτη γραμμή των δικαιωμάτων είναι η ατζέντα των θεμάτων και των προβλημάτων που αφορούν την κοινότητα LGBTQI. Στο πλαίσιο αυτό, ευτυχώς έχουμε τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και δυστυχώς έχουμε αρκετές “εκρήξεις παρελθόντος” με μεγάλες δόσεις πολιτικής... τεστοστερόνης.
Το ουσιαστικό θέμα είναι ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά όταν αρνείται να δεχθεί όλους τους πολίτες της. Όταν θέλει να κρατήσει κάποιους σε αραχνιασμένα υπόγεια και γκρίζες ζώνες. Το αύριο αυτής της κοινωνίας ανήκει σε όλους τους πολίτες, όποιο χρώμα, θρησκεία, καταγωγή ή οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό ή πολιτικό χαρακτηριστικό έχουν διαφορετικό από την πλειονότητα.
