1. Η επικράτηση μιας υπερσυντηρητικής ατζέντας ανά τον κόσμο και η ραγδαία αύξηση των ακροδεξιών μορφωμάτων έχει αλλάξει ριζικά τα πεδία του πολιτικού ανταγωνισμού καθιστώντας το πλαίσιο ολοένα και πιο ρευστό.
2. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» που προάγουν τα εν λόγω μορφώματα είναι στην ουσία του αντι-κοινωνικό, καθώς βασίζεται στη βούληση του (οικονομικά) ισχυρού και στερείται επιπλέον την έννοια του «συμβολαίου» καθώς θέτει τις βάσεις του στο μίσος για τον «άλλον».
3. Αποτέλεσμα αυτής της ρευστοποίησης είναι η αμφισβήτηση κεκτημένων που παραμένουν ως τέτοια μόνο στο φαντασιακό όσων παλεύουν για εκείνα. Η υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και κατά συνέπεια η υποχώρηση της οργανωμένης αλληλεγγύης, αφήνει τον άνθρωπο ως άτομο «γυμνό» και μετέωρο μπροστά στον πιο παλιό φόβο, τον φόβο της αγωνιώδους επιβίωσης.
4. Απέναντι σε αυτόν τον σκοταδισμό οπισθοδρόμησης, που επιθυμεί διακαώς κοινωνίες κλειστές σαν φρούρια απαραβίαστα, είναι επιτακτική η ανάγκη ενός μετώπου που θα πείθει με αυτό που θέλει και όχι με αυτό στο οποίο εναντιώνεται. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια η στάση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ενόψει αυτών των δεδομένων. Κάτι που αναπόφευκτα ανοίγει μια σημαντική συζήτηση ιδιαίτερα επίκαιρη στα καθ’ ημάς
5. Η συζήτηση για ένα ριζοσπαστικό/επαναστατικό κόμμα σήμερα οφείλει να προσεγγίσει 3 σκέλη: α) την σχέση του κόμματος με την κοινωνία, β) την σχέση του κόμματος με το κράτος και γ) την σχέση της εσωκομματικής δημοκρατίας στο οποίο συμπυκνώνονται λίγο πολύ οι παραπάνω δύο.
6. Ως προς τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του το κόμμα οφείλει να αντανακλά εκείνο ακριβώς τον τρόπο που επιθυμεί να εφαρμόσει και σε μεγαλύτερο επίπεδο, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη τις όποιες «αντικειμενικές» δυσκολίες ακόμα και στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό.
7. Ένα κόμμα ζωντανό και εν κινήσει όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα αδιαμφισβήτητο θετικό. Δεν πλήττεις ποτέ. Σε ένα τέτοιο κόμμα είναι που «οσμώνονται» και τέμνονται άνθρωποι, ιδέες και αρκετά συχνά μηχανισμοί.
8. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός ότι η πραγματικότητα δεν τον περίμενε. Άλλωστε εκείνη δεν περιμένει ποτέ και κανέναν. Το κόμμα δεν ήταν έτοιμο ούτε με τους όρους που αναφέρθηκαν παραπάνω ούτε από την οπτική της δεξαμενής στελεχών.
9. Αποτέλεσμα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών να απορροφηθούν από τις κυβερνητικές υποχρεώσεις. Και ενώ το κόμμα δεν κατάφερε να προετοιμαστεί ενόψει της ανάληψης κυβερνητικής εξουσίας, τώρα η συντριπτική εκείνη πλειοψηφία των στελεχών επιστρέφουν στο κόμμα έχοντας μεν μια πλούσια και πολύτιμη εμπειρία φέροντας δε και τον κίνδυνο ενός αχρείαστου εμπειρισμού η χρησιμότητα του οποίου είναι αμφίβολη.
10. Υπό αυτή την έννοια τώρα ο κίνδυνος είναι μην τυχόν λειτουργήσει το «κράτος ως αντανάκλαση» για το πώς πρέπει να είναι το κόμμα μέσω του εμπειρισμού και οδηγήσει σχεδόν νομοτελειακά σε αυτό που τρομάζει κάθε άνθρωπο που θέλει να αλλάξει την κοινωνία: στην ενσωμάτωση.
11. Άλλος βασικός κίνδυνος είναι ο απολογισμός κατά την διάρκεια του συνεδρίου. Τούτο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής καθώς μια φαινομενική ορθολογικότητα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα για την πολιτική κατεύθυνση του εγχειρήματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Οι εκλογές λ.χ. χάθηκαν όχι επειδή αντιμετωπίστηκε η ανθρωπιστική κρίση μέσω της κοινωνικής πολιτικής, ούτε λόγω της γενναίας συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά διότι με τον συμβιβασμό, το μεγάλο κεφάλαιο έμεινε εκτός τραπεζιού και θωρακίστηκε από την άσκηση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
12. Παρά τους κινδύνους η συγκυρία στους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς διέπεται από μια γενική και συνομολογημένη παραδοχή. Γνωρίζουμε το προς τα πού πάμε (σ.σ. διεύρυνση), αμφιβολίες, προβληματισμοί και ενστάσεις ωστόσο προκύπτουν για το πως πάμε.
13. Μια τέτοια προσπάθεια για το πως πάμε έχει ήδη συντελεστεί με επαφές και σχετικές ζυμώσεις «κορυφής» από το οποίο προέκυψε η περίφημη Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης. Ένα μάλλον βεβιασμένο εγχείρημα που μπορεί κατ’εμέ να ήρθε ως απάντηση στον εκβιασμό των πρόωρων εκλογών που εξαπέλυε η Ν.Δ λίγους μήνες νωρίτερα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχει νομιμοποίηση πέρα από εκείνη που τις μεταβίβασαν όσοι έχουν. Γνωρίζουμε φυσικά ότι η νομιμοποίηση δεν κληρονομείται και μάλλον ούτε είναι ορθό να μεταβιβάζεται σε τέτοιο βαθμό.
14. Η κεντρική επιτροπή ανασυγκρότησης αποτελεί μια εκ των πραγμάτων προοδευτική πολιτική συμμαχία. Η άμεση συνέχειά της οφείλει να είναι μια τομή: η κοινωνική προοδευτική συμμαχία. Χρειαζόμαστε μια προοδευτική κοινωνική συμμαχία από την κορυφή ως τα νύχια. Προοδευτικές συμμαχίες δηλαδή σε όλες τις δομές και τις εκφάνσεις της πραγματικότητας, που θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και οράματος στο ότι τα πράγματα όχι μόνο μπορούν να αλλάξουν, αλλά μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.
15. Αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι ο φόβος για τα κίνητρα και τις φιλοδοξίες ανθρώπων που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της προοδευτικής συμμαχίας. Και αυτό διότι ένας κάποιος μηχανισμός που θα αποφασίσει για το ποιος μπαίνει και ποιος όχι θα κάψει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά δημιουργώντας ανεπανόρθωτα προηγούμενα.
16. Αυτή τη φορά έχουμε χρόνο. Όχι επειδή μας περιμένει η πραγματικότητα αλλά επειδή συμβαδίζουμε με αυτή και οφείλουμε να μην εκτροχιαστούμε. Η ευκαιρία για ένα σύγχρονου μαζικό κόμμα ριζοσπαστικής αριστεράς δεν πρέπει να χαθεί. Πρόκειται σε τελική ανάλυση για μια ακόμη μάχη όπου ισχύει και για αυτή ότι και για τις υπόλοιπες. Θα είναι χαμένη μόνο αν δεν δοθεί.
