Στο εσωτερικό η εξέλιξη της έρευνας του ειδικού ανακριτή Μίλερ για τη διαπλοκή του Κρεµλίνου υπέρ του Τραµπ αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόµενα για το αν η απαγγελία κατηγοριών θα σταµατήσει στους συνεργάτες ή θα συµπεριλάβει τον ίδιο τον πρόεδρο.

Επιπλέον τα αποτελέσµατα των ενδιάµεσων εκλογών του Νοεµβρίου κατέγραψαν αντοχή του Τραµπ και διέψευσαν τις προσδοκίες όλων όσοι νόµιζαν ότι πρόκειται για παρένθεση, για παροξυσµική έκφραση απαξίωσης της πολιτικής ελίτ.

Εκεί όµως που η αβεβαιότητα δεν έχει προηγούµενο είναι στη διεθνή σκηνή, µε τον ένοικο του Λευκού Οίκου να έχει ανοίξει µέτωπα ταυτόχρονα µε την Ευρώπη και κυρίως µε τη Γερµανία, µε την Κίνα, ενώ ταυτόχρονα οι σχέσεις µε τη Ρωσία παραµένουν βραχυκυκλωµένες.

Η σύγχυση και η αβεβαιότητα είναι πρωτοφανείς στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής µε επίκεντρο τη Συρία, όπου όλες οι επιλογές της πολιτικής των ΗΠΑ υπηρετούν την ανάσχεση της περιφερειακής επιρροής του Ιράν αλλά και τη στόχευση της καθεστωτικής αλλαγής στην Τεχεράνη.

Είναι φανερό ότι η αβεβαιότητα για το αν ο Μίλερ και το Κογκρέσο απαγγείλουν ή όχι κατηγορία στον Τραµπ επιβραδύνει τις αντιδράσεις των υπόλοιπων κέντρων γεωπολιτικής και οικονοµικής ισχύος του πλανήτη προς την κατεύθυνση αναζήτησης κοινής αντιµετώπισης του επιθετικού µονοµερούς παρεµβατισµού του Λευκού Οίκου.

Ο Τραµπ αν σταθεροποιηθεί στον Λευκό Οίκο κινδυνεύει να δει την επιθετική εξωτερική πολιτική τού «Πρώτα η Αµερική» να µετατρέπεται σε αυτοεκπληρούµενη προφητεία, δηλαδή να επισπεύδει τη δυσµενή εξέλιξη την οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να αποτρέψει.

Με άλλα λόγια να οδηγήσει Κίνα, Ρωσία και ΕΕ στη διαµόρφωση ενός ετερόκλητου µετώπου δυσαρεστηµένων µε την πολιτική των ΗΠΑ, µια εξέλιξη που θα συνιστά την πιο βαρύνουσα µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου ανατροπή.