Όπως γράφει ο Γ.Β. Δάβος στο ΑΠΕ:

   Εκατό χρόνια μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους του Λένιν, γεγονός που για πολύν καιρό φάνταζε σαν η πραγμάτωση του κοινωνικού οράματος και του πολιτικού προγράμματος για το μετασχηματισμό όχι μόνον ενός έθνους, ή ενός κράτους, αλλά για την αλλαγή ολάκερου του κόσμου, που απαρχή του είχε τις θεωρίες και το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του Μαρξ, σήμερα τούτο το ιστορικό συμβάν γεννά άλλου είδους ερωτήματα: μπορούμε σήμερα να μιλάμε για Κομμουνισμό; Μπορεί ο Κομμουνισμός ως όραμα (ή ακόμη ως πολιτικό πρόγραμμα) να εμπνεύσει; Είναι δυνατός ο μετασχηματισμός, ή μία επιστροφή στις αρχές του; Υφίσταται, τέλος, πέρα από την ιδεολογία, μία άλλου τύπου αισθητική ή οπτική;

   Από τις πρώτες εκδηλώσεις παγκοσμίως που φιλοδοξεί να θίξει τούτα τα ερωτήματα, και να παράξει, εάν είναι δυνατό, μία πειστική θέση, είναι κι η αξιέπαινη και τολμηρή πρωτοβουλία μίας ομάδας ερευνητών, πολιτιστικών φορέων και ακτιβιστών στη Ρώμη, που συσπειρώνεται γύρω από τη διοργάνωση C17, σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης της Αιώνιας Πόλης, ενός διεθνούς συνεδρίου, με την προσθήκη workshop και μίας άκρως ενδιαφέρουσας εικαστικής έκθεσης, υπό τον εύγλωττο τίτλο Sensibile Comune (Κοινό Αισθητό). Η έκθεση ξεκινά από τις 14 Ιανουαρίου και θα διαρκέσει έως το τέλος του Συνεδρίου στις 22 του μήνα.

   Η σημερινή ημέρα ξεκινά με τις τοποθετήσεις σημαντικών ονομάτων της πολιτικής, όπως η Λουτσάνα Καστελίνα, ιστορικό στέλεχος του πάλαι ποτέ Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η γνωστή πρωτότυπη αναλύτρια των σημερινών οικονομικών μορφών που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού μετασχηματισμού Σάσκια Σάσεν, ο ιδρυτής του κινήματος του Οπεραΐσμού, που επηρέασε την πολιτική σκέψη της Αριστεράς στη δεκαετία του '60 Μάριο Τρόντι, και τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο «πολύς» Σλαβόι Ζίζεκ.

   Την ώρα που όλοι σχεδόν θεωρούν πως ο Κομμουνισμός τείνει να διαγραφεί από το πολιτικό ασυνείδητο ως πρόταγμα, τουλάχιστον υπό τη μορφή ενός κόμματος με συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά, τα οικονομικά κι ιστορικά δεδομένα κι οι πολιτικές του ενεστώτος μοντέλου παραγωγής του σύγχρονου Καπιταλισμού, αίφνης επαναφέρουν στην επιφάνεια τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία δημιούργησαν την ανάγκη για δημιουργία ενός κινήματος που θα αντιταχθεί στη φρενήρη εκμετάλλευση και πτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της ανθρωπότητας προς όφελος μίας μικρής μειοψηφίας. Η πτώση της μεσαίας τάξης, η προλεταριοποίηση --εάν όχι περιθωριοποίηση-- της εργατικής τάξης η αναζωπύρωση της ανεργίας και τα συνεπακόλουθά της (ρατσισμός, ακροδεξιά), οι μεγάλες ένοπλες συρράξεις κι η προσφυγιά, η μετανάστευση κι η στοχευμένη οικονομική κρίση, σε πολλούς θυμίζουν εποχές πρωτόλειες της βιομηχανικής εποχής που συνέβαλαν στη γέννηση του κομμουνιστικού κινήματος και των αγώνων του.

   Με πρωτοβουλία των διοργανωτών --οι οποίοι έπειτα από μία επίπονη εκστρατεία να συγκεντρώσουν ανεξάρτητοι από άλλες χορηγίες τους πόρους, μέσα από ένα crowdfounding που ίσαμε τώρα έχει φθάσει τα 4.000 ευρώ (αλλά που πάντοτε χρειάζονται περισσότερα)-- πολλά γνωστά και διάσημα ονόματα της αριστερής διανόησης θα παρελάσουν από τα διάφορα τραπέζια των συζητήσεων κι ανακοινώσεων του C17.

    Διανοητές όπως οι Σλαβόι Ζίζεκ, Πάολο Βίρνο, Τόνι Νέγκρι, Ετιέν Μπαλιμπάρ, Ζακ Ρανσιέρ, Ουάνγκ Χούι, Τέρι Ίγκλετον, Σάσκια Σάσεν, Μάικλ Χαρντ, Σάντρο Μετζάντρα, Τζάκομο Μαραμάο, Μάριο Τρόντι, Μάρκο «Μπίφο» Μπεράρντι, η γνωστή φεμινίστρια Μοργκάν Μορτέιγ, ή ο Έλληνας πρώην υπουργός Οικονομικών της Γιάνης Βαρουφάκης (όπως έχει ανακοινωθεί στο πρόγραμμα) για να αναφέρουμε μερικούς, θα εισφέρουν στον διάλογο για το μέλλον της Αριστεράς στους νέους καιρούς, στο πολυαναμενόμενο τούτο συνέδριο.

   Για περισσότερες πληροφορίες και για συνδρομές:    C17 - La conferenza di Roma sul Comunismo, 18-22 Ιανουαρίου 2017 Ρώμη, www.communism17.org