Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Ο θρησκευτικός ύμνος με τον τίτλο, «Μέρα οργής», γραμμένος από ένα Δομινικανό -κατ' άλλους Φρανσισκανό- μοναχό του 13ου αιώνα, αναφέρεται βέβαια στην Ημέρα της Κρίσης, τη Δευτέρα Παρουσία, και όχι στη σημερινή επέτειο. Όμως κι εκείνο το Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008 δεν ήταν μια αποκάλυψη; Άκουσα χτες ξανά το «Dies Irae», με τις αγγελικές φωνές να τραγουδάνε για την κρίση, τον θάνατο, τους δίκαιους και τους άδικους, την κόλαση, το βασανιστήριο. Για οργή, για εκδίκηση, για τιμωρία και ατιμωρησία. Και για το ψέμα και την υποκρισία. Δεν μπόρεσα να αποφύγω τη σύγκριση.

Όχι δεν επρόκειτο για κρίση ήρεμη, νηφάλια ή ψύχραιμη· δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Επρόκειτο για προάγγελο της κρίσης (της οικονομικής, κοινωνικής και όχι μόνον) που ερχόταν και οι περισσότεροι κάναμε ότι δεν τη βλέπαμε. Οι νέοι την έβλεπαν να σκοτεινιάζει τον ορίζοντα, γιατί έχουν πιο καθαρά μάτια. Οι απόκληροι, που κοιμούνται στο χώμα, ένιωθαν τις δονήσεις από τον άγριο καλπασμό της. Οι υποκριτές, απλώς, έπεσαν ακόμα μια φορά απ' τα σύννεφα.