Το συγκρότημα της παλαιότερης σωζόμενης βιομηχανίας του Πειραιά, η κλωστοϋφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα στη Λεύκα κηρύχθηκε διατηρητέα από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ.
Στο Συμβούλιο παρέστησαν και υποστήριξαν την κήρυξη του εργοστασίου ως μνημείου ο καθηγητής ΕΜΠ Νίκος Μπελαβίλας και η Μαρία Μαυροειδή, πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς (TICCIH-Ελληνικό Τμήμα).
Το εργοστάσιο Ρετσίνα είναι το μοναδικό σωζόμενο από τα πέντε εργοστάσια της εταιρείας, που λειτουργούσαν στον Πειραιά από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Κτίστηκε το 1872 από τους αδελφούς Θεόδωρο, Αλέξανδρο και Δημήτριο Ρετσίνα, γιούς του εμπόρου και ποτοποιού, Γεωργίου Ρετσίνα, ενός από τους πρώτους οικιστές της πόλης. Απασχόλησε χιλιάδες εργαζόμενους κυρίως γυναίκες. Ανήκει στην Εθνική Τράπεζα και αποτελεί μαζί με το Κεραμοποιείο Δηλαβέρη, το Νηματουργείο Λυγινού-Πειραϊκή Πατραϊκή και το Εργοστάσιο-Μηχανοστάσιο ΟΣΕ - Μουσείο Σιδηροδρόμων ένα υψηλής αξίας και μεγάλης έκτασης ιστορικό βιομηχανικό σύμπλεγμα στην καρδιά των εργατικών συνοικιών του Πειραιά, ανάμεσα στα Καμίνια, τα Μανιάτικα και την Παλιά Κοκκινιά.
Για τη διάσωση και κήρυξη του Ρετσίνα κινητοποιήθηκαν με εκδηλώσεις και παρεμβάσεις, ήδη από το 2010, πολλές Πειραιώτισσες και Πειραιώτες, σημαντικοί επιστήμονες -ιστορικοί και αρχιτέκτονες- το TICCIH-Ελληνικό Τμήμα, το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ και παλιότερα το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών που διέσωσε το αρχείο της επιχείρησης, με την Επιτροπή Κατοίκων της 5ης Δημοτικής Κοινότητας να πρωτοστατεί. Η απόφαση του ΚΣΝΜ αποτελεί δικαίωση όσων αγωνίστηκαν για αυτό, την ώρα που τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και οι δημοτικές αρχές της πόλης είχαν αφήσει για δεκαετίες τον σημαντικό αυτό χώρο να καταστρέφεται.
Πλέον εκκρεμεί ο προσδιορισμός της νέας χρήσης η οποία θα ταιριάζει με τον χαρακτήρα του μνημείου και η εισφορά σε γη και απόδοση ενός τμήματος ως δημόσιου χώρου πρασίνου από την Εθνική Τράπεζα στον Δήμο Πειραιά.
