Ο χιονιάς έβγαλε στον αφρό για πολλοστή φορά την Αττική οδό. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η Αττική οδός είναι ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΣΚΑΝΔΑΛΟ σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, στο πορτοφόλι του Έλληνα [αγρίως] φορολογούμενου πολίτη.
«Σχεδόν τριπλάσια έσοδα, από τον αρχικό προϋπολογισμό του έργου, αποκόμισαν οι 11 εργολάβοι της Αττικής Οδού, με βάση τους πλέον επιεικείς υπολογισμούς»… έγραφε η [Δεξιά] Καθημερινή το 2003!!! Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έλεγε (τότε!) ότι η υπέρβαση του προϋπολογισμού έφτασε το 400%!
Το μεγάλο φαγοπότι άρχισε λοιπόν από την αρχή. Από μια αρχική επένδυση ύψους 1,25 δισεκατομμυρίων ευρώ, η Αττική Οδός κάλυψε το έργο μόλις κατά 15% με ίδια κεφάλαια, ενώ το υπόλοιπο χρηματοδοτήθηκε με ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. Τα ποσά και τα κέρδη αμύθητα: τα τελευταία 15 χρόνια, ο οδικός άξονας των 70 χιλιομέτρων έχει εισπράξεις από τα διόδια που πλησιάζουν το ποσό των 3 δισ. ευρώ και καθαρά κέρδη μετά από φόρους που φτάνουν τα 770 εκατ. ευρώ. Στην πλευρά της κερδοφορίας, η Αττική Οδός είχε επίσης εξαιρετικές αποδόσεις για τους μετόχους της, δηλαδή την ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ (65,75%), τον όμιλο ΑΒΑΞ Α.Ε. (34,21%) και τη γαλλική EGIS PROJECTS (0,04%). Μέσα στο 2021, οι μέτοχοι της Αττικής Οδού μοιράσθηκαν το ποσό των 82,8 εκατομμυρίων ευρώ, μέσα από μια διαδικασία μείωσης του μετοχικού κεφαλαίου της.
Όμως δεν φτάνουν όλα αυτά. Υπάρχει και κάτι που αποτελεί κυριολεκτικά φτύσιμο κατά πρόσωπο (ροχάλα κατά το κοινώς λεγόμενο) τόσο στο κράτος όσο και στους πολίτες αυτής της χώρας. Γνωρίζετε αλήθεια ότι τα κόστη συντήρησης της Αττικής Οδού υπάρχουν χρονιές που ανέρχονται σε περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ το χιλιόμετρο (!!!) για τον οδικό άξονα των 70 χιλιομέτρων; Γίνεται έτσι ένας από τους πιο ακριβούς δρόμους του πλανήτη! Το πιο ωραίο τώρα: τη συντήρηση έχουν αναλάβει οι Αττικές Διαδρομές, που είναι, ω! του θαύματος, ΑΔΕΛΦΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ της Αττικής Οδού! Η σύμβαση παραχώρησης της Αττικής Οδού, που ήταν και η πρώτη αντίστοιχη για μεγάλο τεχνικό έργο, επέτρεπε να διογκωθούν σε πολύ υψηλά επίπεδα τα κόστη λειτουργίας και συντήρησης της Αττικής Οδού. Ενώ σε μεταγενέστερες συμβάσεις παραχώρησης τέθηκαν ανώτατα όρια κόστους ανά χιλιόμετρο, στη σύμβαση της Αττικής Οδού τέτοιοι περιορισμοί δεν υπήρχαν, κάτι που επέτρεπε στην εταιρεία της Αττικής Οδού να περνάει κάθε χρόνο πολύ μεγάλα ποσά στην αδελφή εταιρεία Αττικές Διαδρομές, μειώνοντας σημαντικά τα δικά της κέρδη, χωρίς όμως οι μέτοχοι να χάνουν κάτι, αφού είχαν υπό τον έλεγχό τους και τη δεύτερη εταιρεία.
Η λοβιτούρα της «συγκράτησης» των κερδών της Αττικής Οδού κάτω από ορισμένα όρια ήταν σκόπιμη και υπολογισμένη μεταξύ εταιρειών των ίδιων μετόχων. Είχε μεγάλη σημασία για να υπολογίζεται η χρονική διάρκεια της σύμβασης παραχώρησης, αφού προβλεπόταν ότι οι παραχωρησιούχοι θα ήταν υποχρεωμένοι να παραδώσουν τον οδικό άξονα στο κράτος, εάν η απόδοση κεφαλαίου ξεπερνούσε το ανώτατο όριο του 13,1%. Με το απροκάλυπτα εκτός λογικής «κόστος συντήρησης» η Αττική Οδός ως το τέλος του 2018 δηλώνει απόδοση μόλις 6,23% ενώ σίγουρα ήταν κατά ΠΟΛΥ υψηλότερη, χάρις στα… αστρονομικά κόστη λειτουργίας και συντήρησης τα οποία καταλήγουν στην αδελφή της εταιρεία. Η μια τσέπη θρέφει την άλλη!
Πρόκειται για καραμπινάτη εξαπάτηση κράτους και πολιτών. Και οι μεν πολίτες ούτε κυβερνούν ούτε μπορούν να κάνουν κάτι. Το κράτος όμως ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ κλείνει τα μάτια. Το διαρκές σκάνδαλο συνεχίζεται απρόσκοπτα με τις πλάτες του κράτους.
