Στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού η μετατροπή των ΜΜΕ σε φερέφωνα των συμφερόντων των αφεντικών τους είναι μια δεδομένη πραγματικότητα. Χρόνια τώρα βιώνουμε στα ΜΜΕ μια κατάσταση όπου η υμνολογία των αφεντικών, από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων μάλιστα, έχει πάρει διαστάσεις προσωπολατρίας, που θα τη ζήλευε ακόμα και ο Στάλιν! Είτε τα αφεντικά τους πηγαίνουν σε κάποια κοινωνική εκδήλωση, είτε αντιμετωπίζουν κάποια (μικροπροβλήματα…) με τη δικαιοσύνη, τα κεντρικά δελτία ειδήσεων είναι πάντα στην υπηρεσία των αφεντικών τους.
Αυτό στη μνημονιακή Ελλάδα συνδέθηκε με τη μετατροπή των ΜΜΕ σε φερέφωνα της τρόικα και του Σόιμπλε, σε επιθέσεις κατά όσων εργαζομένων βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε δυσφήμιση των δημοσίων υπαλλήλων, σε δημοσιογράφους-προπαγανδιστές του ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας.
Το συγκρότημα Λαμπράκη (Μαρινάκη σήμερα) υπήρξε σε όλη αυτή την περίοδο η αιχμή του δόρατος της κατρακύλας ακόμα και των πιο σοβαρών (κάποτε) δημοσιογραφικών μέσων σε καθαρά προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που δεν έχουν πλέον ούτε μακρινή συγγένεια με την αλήθεια.
Τελευταίο δείγμα στο in.gr είναι μια ανάρτηση με τον τίτλο «Πεδίον του Άρεως: «Πληγή» στην καρδιά της Αθήνας». Στην ανάρτηση αυτή παρουσιάζεται η κατάσταση στο άλσος με τα πλέον μελανά χρώματα και με καμιά δεκαριά φωτογραφίες για να δοθεί η εικόνα εγκατάλειψης και με την εκφοβιστική επιπλέον υπογράμμιση για την «τραγική παρουσία» στο πάρκο αστέγων και «κυρίως» δεκάδων ναρκομανών που «πουλάνε και αγοράζουν ναρκωτικά και κάνουν χρήση μπροστά στα μάτια των περαστικών».
Η ανάρτηση αυτή αποκρύπτει παντελώς ότι το άλσος ήταν σε άθλια κατάσταση εγκατάλειψης εδώ και πολλά χρόνια, ότι τους τελευταίους μήνες είναι εμφανής η μεγάλη βελτίωση και γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια αναβάθμισής του. Μπορεί, φυσικά, να γίνει αυστηρή κριτική των σχεδιασμών, του προϋπολογισμού, και σε οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί. Άλλωστε, η κριτική είναι επιβεβλημένη για να πάνε τα πράγματα μπροστά σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα.
Αλλά στην ανάρτηση του in.gr το μόνο ζητούμενο είναι η μαύρη προπαγάνδα. Όχι μόνο αποσιωπώνται τα παραπάνω, αλλά υπάρχει και η εξής κατάληξη:
«Λίγες φωτογραφίες (όχι άριστης ποιότητας), τραβηγμένες στα κρυφά από ένα κινητό τηλέφωνο, επιβεβαιώνουν κάτι που θα διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια αν περάσετε από την περιοχή».
Για ποιο λόγο οι φωτογραφίες είναι «τραβηγμένες στα κρυφά»; Απαγορεύεται η φωτογράφιση στην Ελλάδα δημόσιων χώρων; Οι φωτογραφίες δεν έχουν τίποτα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη φωτογράφο (το κείμενο υπογράφεται από την Ελένη Χρήστου). Σκουπίδια, παγκάκια και κάδους απορριμμάτων φωτογραφίζει. Η αναφορά σε δήθεν «κρυφή» φωτογράφιση έχει σκοπό να εμφανιστεί η σημερινή Ελλάδα σαν Βόρεια Κορέα και Βενεζουέλα ακολουθώντας την προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας.
Για μένα, ως φωτογράφο, το Πεδίο του Άρεως αποτελεί, πολλά χρόνια τώρα προσφιλή τόπο για φωτογράφιση. Ουδέποτε αισθάνθηκα να κινδυνεύω ή να μου απαγορεύεται να φωτογραφίζω και μάλιστα με πολύ ακριβές φωτογραφικές μηχανές και πολλούς φακούς τους οποίους βγάζω και βάζω εμφανώς και χωρίς να το κρύβω. Πολύ περισσότερο σήμερα που υπάρχει σεκιούριτι στο πάρκο (όχι ότι αυτό με ευχαριστεί, προσωπικά).
Οι φωτογραφίες που παραθέτω είναι από το Πεδίο του Άρεως το Μάρτιο 2017. Από μόνες τους οι φωτογραφίες αυτές δημιουργούν ειδυλλιακή εικόνα, το αντίθετο της ανάρτησης του in.gr. Θα έλεγε κανείς ότι ο συνδυασμός των δυο σετ φωτογραφιών αντανακλά καλύτερα την αλήθεια. Αλλά η αλήθεια δεν είναι απλά αποτέλεσμα ενός ρεπορτάζ ή ενός συνδυασμού «αντικειμενικών παρατηρήσεων». Είναι, κυρίως, το αποτέλεσα αγώνων κινημάτων πολιτών που θα παρέμβουν, θα ελέγξουν, θα προτείνουν. Ενάντια σε οργανωμένα συμφέροντα, ακόμα και σε κόντρα με τις καλύτερες προθέσεις των υπευθύνων, με γνώμονα το συμφέρον των πολλών.
Αντίθετα με τα παραπάνω, η ανάρτηση στο in.gr κάνει απλά γκεμπελίστικη προπαγάνδα. Η αναζήτηση της αλήθειας απαιτεί εντιμότητα και όχι υποταγή στα συμφέροντα των αφεντικών των ΜΜΕ και των πολιτικών εκφραστών τους.
