Ειδικότερα, με την από 4.12.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία έως σήμερα δεν έχει κυρωθεί με νόμο, προβλέπεται ότι για να γίνει δεκτή αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων (ΣτΕ, κ.λπ.) στις περιπτώσεις δημόσιων διαγωνισμών και προμηθειών «πρέπει να κατατεθεί, μέχρι την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, παράβολο, το ύψος του οποίου ανέρχεται σε ποσοστό 1% της προϋπολογισθείσας αξίας, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.».
Για την είσπραξη του επίμαχου παράβολου, «το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί τις 50.000 ευρώ, εκδίδεται αποκλειστικά διπλότυπο είσπραξης από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.), υπέρ του Ταμείου Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτηρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.) και υπέρ του Δημοσίου, σε ποσοστό 60% και 40% του συνολικού ύψους, αντιστοίχως».
Σε περίπτωση αποδοχής της σχετικής αίτησης ασφαλιστικών μέτρων από το δικαστήριο το σχετικό παράβολο επιστρέφεται στον αιτούντα.
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγαν δύο Ανώνυμες Εταιρείες που συμμετείχαν σε ανοικτούς δημόσιους διαγωνισμούς και στρέφονται κατά άλλης τρίτης Α.Ε., της «Διαχείρισης Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας».
Η πρώτη από τις δύο Α.Ε. συμμετείχε σε διαγωνισμό προμήθειας μετρητών ηλεκτρικού ρεύματος, το ύψος του οποίου ανέρχεται στα 2.070.000 ευρώ και η δεύτερη Α.Ε. σε παρόμοιο διαγωνισμό, ύψους 5.924.500 ευρώ.
Οι δύο Α.Ε. προσέφυγαν στο ΣτΕ με τη διαδικασία των «εξπρές» δικών (πρότυπη δίκη) που προβλέπει ο Ν. 3900/201, ζητώντας την ακύρωση των αποφάσεων των αρμόδιων οργάνων, με την οποία κρίθηκαν οι σχετικές προσφορές τους τεχνικά μη αποδεκτές.
Με τις υπ΄ αριθμ. 737-738/2012 αποφάσεις του, το Α' Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Φ. Αρναούτογλου και εισηγητής ο πάρεδρος Ι. Δημητρακόπουλος) απείχε να αποφανθεί επί των αιτήσεων των δύο Α.Ε. και έθεσε προθεσμία μέχρι 10 Ιανουάριου 2013, προκειμένου να συμπληρώσουν το ανάλογο παράβολο που προβλέπει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι η εν λόγω Πράξη «εξυπηρετεί θεμιτούς σκοπούς δημόσιου συμφέροντος» και η αύξηση του παραβόλου κρίνεται πρόσφορος, ενώ είναι μέσα στο πλαίσιο των συνταγματικών επιταγών.
Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αναφέρει ότι το Μνημόνιο ΙΙΙ (κεφάλαιο 2, παράγραφος 2.3.2.) προβλέπει την αύξηση των δικαστικών παράβολων και η εισηγητική έκθεση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου αναφέρει ότι συχνά παρατηρείται στις δημόσιες συμβάσεις «παρελκυστική τακτική» υποβολής προσφυγών που έχει ως αποτέλεσμα τη μη έγκαιρη ολοκλήρωση των διαγωνιστικών διαδικασιών.
Στην εισηγητική έκθεση σημειώνεται επίσης ότι η αύξηση του παράβολου αναμένεται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την άσκηση αβάσιμων ασφαλιστικών μέτρων στους Δημόσιους διαγωνισμούς που έχουν ως αποτέλεσμα την παρακώλυση για μεγάλο χρονικό διάστημα της τελεσφόρησης τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αύξηση του εν λόγω παράβολου, κατά το πρόσφατο παρελθόν, έχει ζητηθεί και από το ΣτΕ. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, ακολουθώντας παλαιότερη απόφαση της Ολομέλειάς του, έκρινε ότι δεν μπορεί να ελέγξει εάν συντρέχει «η συνδρομή ή μη των έκτακτων περιπτώσεων της εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης (άρθρο 44 Συντάγματος)» για την έκδοση της επίμαχης Π.Ν.Π., αφού το ζήτημα αυτό «δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, καθώς ανάγεται στη σφαίρα «της πολιτικής ευθύνης των ασκούντων τη νομοθετική εξουσία πολιτικών οργάνων».
Στις δύο δικαστικές αποφάσεις επισημαίνεται εξάλλου ότι οι εταιρείες που συμμετέχουν σε παρόμοιους δημόσιους διαγωνισμούς, πρέπει να έχουν ανάλογη χρηματοοικονομική επάρκεια, αφού σε περίπτωση που τους ανατεθεί η σχετική σύμβαση πρέπει να είναι σε θέση να προβούν στην εκτέλεση του σχετικού έργου.
Το δικαστήριο απέρριψε, τέλος τον ισχυρισμό ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν καλύπτει τις εκκρεμείς δίκες.
Πηγή: ΑΜΠΕ
