Σε λάθος στιγμή τέθηκε το θέμα του χρέους, δήλωσε ο Νίκος Δένδιας.

Και φαντάζομαι όταν λέει "σε πιο έξυπνο -για τα ελληνικά συμφέροντα- χρόνο" εννοεί στη μετά θάνατον ζωή, δηλαδή ποτέ. Όπως ποτέ δεν το έθεσαν όσο ήταν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Από το 2012 το ζήτημα του χρέους είναι ισχυρό στις επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι άδικα. Το χρέος είναι ο ιμάντας αναπαραγωγής της λιτότητας. Οι δόσεις μήνα με τον μήνα για να πηγαίνουν στον Πίθο των Δαναΐδων, στο τρύπιο πηγάδι του χρέους, έχουν μετατρέψει τον ελληνικό λαό σε Σίσυφο. Καμία προοπτική εξόδου από την επιτροπεία, καμία δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναδιανομής.
Ο Δένδιας με τη σημερινή δήλωσή του υποστηρίζει την αντιδημοκρατική διολίσθηση της Ευρώπης, όπου μία χώρα δεν μπορεί να διεκδικεί τα αυτονόητα συμφέροντά της.

Η "γαλλική πρόταση" για τη διασύνδεση του χρέους με την ανάπτυξη είναι μια παλιά θέση του ΣΥΡΙΖΑ και επανέρχεται στην επικαιρότητα όχι μόνο εξαιτίας του ελληνικού ζητήματος. Αλλά του ευρωπαϊκού ζητήματος. Ας διαβάσει τα στοιχεία της "ευρωπαϊκής σύγκλισης" ο Δένδιας για να δει το πρόβλημα και τον χρόνο. Στην αεροπλοΐα με τον όρο “σημείο χωρίς επιστροφή” εννοείται ο αναπόδραστος χρόνος που το αεροπλάνο ή απογειώνεται ή συντρίβεται. Σε αυτό το σημείο ακριβώς βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη και όχι μόνο εξαιτίας του ελληνικού ζητήματος.

Αυτό αρνούνται να το κατανοήσουν ο Σόιμπλε και οι δορυφόροι του. Και δυστυχώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ, όπως ο Δένδιας, ανήκουν στους δορυφόρους του.