Με αυτό το σκεπτικό, θέλησε να πραγματοποιήσει ένα πρωτοποριακό πείραμα αστικής καλλιέργειας με τη συμμετοχή των παιδιών του σχολείου.

Στην αρχή, ο Ritz είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Σε μία "διατροφική έρημο", όπως είναι το Μπρονξ και με μαθητές που είχαν πολύ χαμηλό  ποσοστό αποφοίτησης, το οποίο μετά βίας άγγιζε το 17%, η δουλειά του δασκάλου φάνταζε πολύ δύσκολη. Από την άλλη, είχε να διαχειριστεί παιδιά που πεινούσαν, ήταν άστεγα ή έμεναν σε ανάδοχες οικογένειες, τα οποία συχνά έμπλεκαν σε καυγάδες και ακροβατούσαν ανάμεσα στην εγκληματικότητα και τη βία. 

Το 99% των μαθητών του σχολείου είχε κάνει αίτηση για παροχή ολόκληρου ή μερικού συσσιτίου, επειδή οι γονείς τους αδυνατούσαν να τα θρέψουν επαρκώς. Ακόμη, το 70% των μαθητών θεωρούνταν ως παιδιά με "μαθησιακές δυσκολίες".

Ο δάσκαλος, αφού διαπίστωσε ότι το βασικό πρόβλημα των μαθητών ήταν η επισιτιστική ανασφάλεια αλλά και η έλλειψη βασικών βιταμινών, αφού δεν τρέφονταν σωστά, θέλησε να αλλάξει εντελώς το ζοφερό μέλλον των παιδιών και να τους δώσει μία νέα προοπτική για τη ζωή.

Η αρχή έγινε με τη δωρεά μερικών σπόρων στον Ritz, οι σπόροι καλλιεργήθηκαν, έγιναν φυτά και λαχανικά και κάπως έτσι ξεκίνησε το "Green Bronx Machine" το πρωτοποριακό σύστημα μαθημάτων αστικής καλλιέργειας και κηπουρικής σε κλειστούς χώρους. 

Πλέον, οι μαθητές, με την καθοδήγηση του δασκάλου τους, καλλιεργούν σε όλους τους χώρους του σχολείου και παράγουν τρόφιμα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. 

Η σημαντική βελτίωση του καθημερινού διαιτολογίου, βοήθησε στην κατακόρυφη αύξηση των επιδόσεων και στα μαθήματα. Το ποσοστό παρακολούθησης των μαθημάτων ανέβηκε από 40% στο εντυπωσιακό 93%, ενώ στις εξετάσεις παρατηρείται 100% επιτυχία!