Αποχαιρετούμε σήμερα με συγκίνηση και πολλή αγάπη τη συντρόφισσα μας Λίτσα Δουδούμη. Η Λίτσα Δουδούμη ήταν μια γυναίκα που έζησε τη ζωή της ενσωματώνοντας τις πιο ευγενείς αξίες της Αριστεράς. Μια γυναίκα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε από μικρό κορίτσι μέχρι το τέλος της ζωής της με τα βιώματα της Αριστεράς, με τις ιδέες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ενότητάς του λαού. Αλλά ιδίως των φεμινιστικών δικαιωμάτων, για τα οποία δούλεψε και πάλεψε. Αυτές την καθοδηγούσαν σε όλη της τη ζωή, μαζί με μια προσωπικότητα που τη διέκρινε η ευγένεια και η γλυκύτητα του χαρακτήρα, αλλά και ο δυναμισμός της στη διεκδίκηση του δικαίου.
Η Λίτσα γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1941 στην Αθήνα και έζησε σε μια οικογένεια ριζωμένη στην Αριστερά. Ο πατέρας της θήτευσε στον ΕΛΑΣ στη Ρούμελη και η ίδια εντάχθηκε στην Αριστερά σε νεαρή ηλικία μέσα από τη Νεολαίας της ΕΔΑ. Υπήρξε έμπνευση και για τις δύο αδελφές της. Έζησε όλες τις ταραγμένες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ενώ συγχρόνως σπούδαζε ως πολιτικός μηχανικός στη Δρέσδη της τότε Ανατολικής Γερμανίας.
Η Λίτσα, μετά την πτώση της χούντας, δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο ΚΚΕ και εντάχθηκε στον ΣΥΝ μετά το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ.
Υπήρξε για χρόνια μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ με ιδιαίτερη ενασχόληση στα ζητήματα φεμινιστικής πολιτικής, τα οποία την απασχολούσαν έντονα και ιδιαίτερα. Ποτέ δεν έπαψε να είναι πολιτικά ενεργή, αταλάντευτα στη Ριζοσπαστική Αριστερά μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες τίμησε με την παρουσία της.
Η Λίτσα ενσάρκωσε το ιδανικό μιας γυναίκας στην πρωτοπορία της επιστήμης της και του επαγγέλματος της, κερδίζοντας τον σεβασμό και την αναγνώριση με την αξία της και με το σπαθί της. Διεκδικητική και ανυποχώρητη σε θέματα αρχών και αξιών και πάντα μπροστά στον αγώνα για την ισότητα και την αναγνώριση της θέσης της γυναίκας στην εργασία και την επιστήμη.
Άξια και ικανή μηχανικός, σε ένα επάγγελμα όπου, ιδίως την εποχή που ξεκίνησε τη δική της σταδιοδρομία, θεωρούταν «αντρικό», έδειξε με το προσωπικό της παράδειγμα και με τους αγώνες της ότι τέτοια διαχωρισμοί όχι απλά είναι τεχνητοί και άδικοι, αλλά εμπόδισαν στο παρελθόν -και ίσως ακόμα και στις μέρες- από πανάξιες γυναίκες να διακριθούν και να ανοίξουν νέους δρόμους και για τους άντρες συναδέλφους τους. Εάν, όμως, σήμερα όλο και περισσότερες γυναίκες διαπρέπουν σε αυτούς τους τομείς, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους αγώνες, στο πείσμα και στη δύναμη γυναικών πρωτοπόρων, όπως ήταν η Λίτσα.
Τα πολιτικά κείμενα των κομμάτων της Αριστεράς, τα κέρδη νικηφόρων αγώνων για το φεμινιστικό και συνολικά το προοδευτικό κίνημα έχουν και την υπογραφή της Λίτσας Δουδούμη.
Άνοιξε δρόμους για όσες και όσους την ακολούθησαν. Όχι μόνο στον δικό της επαγγελματικό κλάδο. Η παρουσία της και η δουλειά της ανέδειξε τη γυναίκα ως ισότιμη σε όλα με τον άνδρα σε όλους τους τομείς της πολιτικής, της κοινωνίας και της ιστορίας. Ήταν πολύ σημαντική η συνεισφορά της στο να αναδυθούν από τα βάθη της Ιστορίας και να ακουστούν οι φωνές των γυναικών που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν, γιατί αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας και του λαού μας. Από το ’21 ως την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Και πιο μετά, στα πέτρινα χρόνια μέχρι και στις μέρες μας.
Αλλά συγχρόνως, ήταν και μια γυναίκα γεμάτη αγάπη. Για τον σύζυγο της που έχασε πριν λίγα χρόνια, το 2015, και για την κόρη της, Ειρήνη. Για την οικογένεια της και τους συντρόφους της. Ένας άνθρωπος ευγενικός και χαμογελαστός. Η Λίτσα την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά δεν την είχε σαν σύνθημα, αλλά σαν βίωμα που το ζούσε. Η καλοσύνη της ξεκινούσε από μέσα της και ακούμπαγε όσους ήταν κοντά της, φίλους, συντρόφους, συγγενείς και συνεργάτες.
Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής και του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, εκφράζω εγκάρδια συλλυπητήρια σε εσάς τους δικούς της ανθρώπους. Να είστε περήφανοι για τη Λίτσα. Η μνήμη της θα μας συντροφεύει και θα μας εμπνέει όλους.
