Ο Ερντογάν έχει κάνει γνωστές τις προθέσεις του, που είναι να κάνει την Τουρκία μια περιφερειακή υπερδύναμη, από το τραπέζι της οποίας να περνούν όλες οι γύρω χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, χώρες δηλαδή που έχουν σχέση με ενεργειακούς πόρους, για να παίρνουν άδεια να κάνουν οτιδήποτε. Συγχρόνως θέλει να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2023, ώστε να πάει μέχρι το 2030. Στη ουσία αυτό θέλει μαζί με την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Αυτό τώρα, εκδηλώνεται σε αυτή την περίοδο με την έξοδο και τις έρευνες του Oruc Reis και Yavouz και πιθανότατα ενός τρίτου ερευνητικού σκάφους, μέσω των οποίων αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας.
Από την άλλη την μεριά η Κυβέρνηση έχει μπλέξει σε έναν επικοινωνιακό αχταρμά αντί να κοιτάξει κατά κύριο λόγω να οχυρώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας και βεβαίως επιθυμώντας την ειρήνη, να φροντίσει για διάλογο στα μοναδικά σοβαρά ζητήματα που έχουμε διαφορά με την Τουρκία και είναι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και εξ’ αυτού της ΑΟΖ.
Η κατάσταση είναι επικίνδυνη και δύσκολη, οι Ευρωπαίοι ασχολούνται περισσότερο με την Λευκορωσία αλλά όχι με την εξ’ ανατολών απειλή και βεβαίως χρειαζόμαστε μια πολιτική πυγμή αποφασιστικότητας και δημοκρατίας η οποία θα καθοριστεί από ένα Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών και θα πιέσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό είναι απαραίτητο ώστε να καθοριστεί μια πατριωτική στρατηγική και έτσι θα προωθηθούν και οι διαδικασίες του διαλόγου. Εκτός και εάν υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζουμε.
Η παραίτηση του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Πρωθυπουργού, αντιναυάρχου ε.α κ. Διακόπουλου, δεν είναι ένα αστείο γεγονός. Στην ουσία ο κ. Διακόπουλος μέσω της συνέντευξης που έδωσε, έβαλε ένα φρένο σε διάφορα πράγματα που λέγονταν από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη, δηλαδή δεν τρέχει τίποτα, ο θόρυβος που κάνουν τα άλλα πλοία και εμποδίζουν τις έρευνες κλπ.
Και βεβαίως μετά τον ανάγκασαν σε παραίτηση ή ο ίδιος από ευθιξία παραιτήθηκε.
Η συμφωνία της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου πάσχει. Δεν μπορεί η Κρήτη να μην έχει 100% επήρεια, δεν μπορεί η Ρόδος να κόβεται στη μέση, δεν μπορεί να μην υπάρχει καμία αναφορά στο Καστελόριζο. Αυτά είναι ζητήματα τα οποία έπρεπε να έχουν συζητηθεί.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, υπέγραψε αυτό που ζήτησαν οι Αιγύπτιοι πριν σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις και γίνουν οι εκλογές.
Αντίθετα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προώθησε την φιλία με την Αίγυπτο και την συμμαχία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά έγιναν κοινές ασκήσεις Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ προηγούμενα.
Στην Χάγη φτάνεις μετά από συμφωνία με την άλλη χώρα. Η συμφωνία δεν θα λέει μόνο πάμε στην Χάγη αλλά και για ποια θέματα θα πάμε στην Χάγη. Και υπάρχει μια προεργασία από πριν. Η Χάγη έρχεται να λύσει την διαφορά ή να επικυρώσει την συμφωνία. Αν είναι να πάμε στην Χάγη, να πάμε για την υφαλοκρηπίδα και την αντίστοιχη ΑΟΖ και όχι για την αποστρατικοποίηση των νησιών και την επέκταση των δικαιωμάτων της Τουρκίας που δεν είναι σωστό κάτι τέτοιο.
Με ανησυχεί το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου. Το γεγονός της σύγκρουσης της φρεγάτας «Λήμνου» με το «Κεμάλ Ρεις» δεν είναι αστείο φαινόμενο. Όταν μαζεύονται πολλές δυνάμεις σε ένα μικρό χώρο, πάντα υπάρχει κίνδυνος.
Πρέπει να παίξουν ρόλο πολλές δυνάμεις ώστε συζητήσουμε για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Ποιος άλλωστε θέλει κάποιου είδους ένταση και πιθανότητα σύγκρουσης στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Όμως αν νομίζει κανείς ότι με το να κατευνάσουμε τον Ερντογάν - να του παράσχουμε δηλαδή αυτά που θέλει - θα τελειώσουμε, κάνουν λάθος. Δεν πρέπει να γίνει αυτό το πράγμα γιατί θα ζητάει ακόμα περισσότερα.
