Ο υπουργός Επικρατείας και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθηνών, Δημήτρης Τζανακόπουλος, μίλησε στην εφημερίδα «Documento» και τον δημοσιογράφο Δ. Χατζηνικόλα:
Κύριε υπουργέ, το πρώτο πράγμα που θέλω να σας ρωτήσω είναι τι φταίει για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τα δικά σας λάθη, η μιντιακή υπεροπλία του αντιπάλου ή και τα δύο;
Το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να εξεταστεί με υπεραπλουστευτικές αναλύσεις. Κάτι τέτοιο δε θα οδηγούσε σε ασφαλή συμπεράσματα για την πολιτική και κοινωνική συγκυρία. Σε μία σχεδόν πενταετή διακυβέρνηση προφανώς έχουν γίνει και λάθη. Όπως επίσης γνωρίζετε, πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν πάντοτε απέναντι σε μία πρωτοφανή μιντιακή πυροβολαρχία προς όφελος του λεγόμενου «αντιΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, από το οποίο ωφελημένη βγήκε μονάχα η ΝΔ.
Από την επομένη των ευρωεκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μία αναλυτική συζήτηση που αναδιαμόρφωσε τη στρατηγική του ενόψει των εθνικών εκλογών. Με μεγαλύτερη έμφαση τόσο στα πεπραγμένα της τετραετίας, όσο και στον προγραμματικό λόγο και την προγραμματική αντιπαράθεση. Αυτό ακριβώς που θέλει να αποφύγει η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης, επιβεβαιώνοντας ότι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών είναι τελείως διαφορετικό.
Το επόμενο ερώτημα είναι αν μέχρι την εθνική κάλπη μπορεί να γυρίσει το κλίμα;
Θα είναι σίγουρα μια πολύ δύσκολη μάχη είναι όμως εφικτή αλλα κυρίως είναι αναγκαία η εκλογική ανατροπή. Γνωρίζουμε εξάλλου ότι στις ευρωεκλογές οι πολίτες πολλές φορές εκφράζουν τη δυσφορία τους, την απογοήτευσή τους ή ακόμα και την κόπωση, γνωρίζοντας ωστόσο ότι οι ευρωπαϊκές κάλπες δε βγάζουν κυβερνήσεις. Τώρα όμως, αποφασίζουν για τη ζωή τους.
Οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν πλέον ποιος και με ποιο πρόγραμμα θα κυβερνήσει τη χώρα για την επόμενη τετραετία. Πώς θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο οι συνθήκες της ζωές τους, η καθημερινότητά τους. Μπορεί να το κάνει αυτό το κόμμα που οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία; Η απάντησή μας είναι όχι. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ που αφού κατάφερε να δώσει οριστικό τέλος στη μνημονιακή περιπέτεια και να ρυθμίσει το ελληνικό χρέος, ξεκίνησε να επουλώνει πληγές δίνοντας προτεραιότητα σε αυτούς που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Και τώρα ζητά εκ νέου τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσει με ασφάλεια στο δρόμο της ανάπτυξης για όλους, με στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις για χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, με νέες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και με ενίσχυση του κοινωνικού κράτους με έμφαση στη δημόσια Υγεία και τη δημόσια Παιδεία.
Ο λαός ελεύθερα θα αποφασίσει λοιπόν ποιο από τα δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικά σχέδια τον εκφράζει.
Ποιο είναι το κεντρικό πρόταγμα με το οποίο θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές; Είναι η οικονομία, είναι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ο κίνδυνος της ΝΔ;
Το κεντρικό μας πρόταγμα δεν είναι άλλο από το πρόγραμμα μας. Νέες θέσεις εργασίας με καλύτερους μισθούς, συμπεριληπτική και βιώσιμη ανάπτυξη με στοχευμένη μείωση της φορολογίας, δημοκρατικός μετασχηματισμός της διοίκησης και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Όλα αυτά δεν είναι υποσχέσεις αλλά αποτελούν βήματα προς μια πορεία ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας μετά την μεγαλη καταστροφή της περιόδου 2010-2014. Και είναι ακριβώς το μεγεθός αυτής της καταστροφής που μας υποχρεώνει να συμπληρώνουμε το μήνυμα μας με την υπενθύμιση για το που βρισκόταν η χώρα εκείνη την περίοδο.
Χρεοκοπημένη, με 1.5 εκατομμύριο ανέργους, χωρίς προοπτική εξόδου από το μνημόνιο, με διαλυμένες τις κοινωνικές δομές, τα σχολεία και τα νοσοκομεία, χωρίς πολιτικές πρόνοιας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, έρμαιο των δανειστών και του ΔΝΤ. Και νομίζω ότι είναι αναγκαίο να τονίζουμε ότι το πρόγραμμα της ΝΔ, ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερο, θέλει την επιστροφή σε αυτό το καθεστώς.
Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα συμπυκνώνονται αυτά τα μηνύματα. Ταυτόχρονα η προσδοκία και η προοπτική αλλά και η συλλογική μάχη απέναντι στο παλιό καθεστώς που χρεοκόπηκε τη χώρα.
Ο κόσμος σας ακούει να υπόσχεστε ανάπτυξη με αυξημένους μισθούς, νέες θέσεις εργασίας, στοχευμένες φοροελαφρύνσεις, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, αλλά όλα αυτά αφενός θέλουν χρόνο αφετέρου υπάρχει το ερώτημα γιατί όσα έγιναν 4,5 χρόνια τώρα δεν εκτιμήθηκαν από το εκλογικό σώμα;
Μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ οι λογικές περί αδαούς πλειοψηφίας. Στα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τα ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια και τους μνημονιακούς καταναγκασμούς υλοποιήθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες για την επούλωση πληγών της κρίσης: αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, νοσοκομειακή περίθαλψη για τους ανασφάλιστους, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τη συντριιπτική πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών, αποκατάσταση χιλιάδων αντισυνταγματικά απολυμένων, αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κόσμος αυτός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα αλλεπάλληλων επιβαρύνσεων από το 2010. Επομένως, ακόμα και μία μικρή επιπλέον επιβάρυνση στις αρχές της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε σωρευτικά.
Οι πολίτες γνωρίζουν ωστόσο ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν τη χώρα στα μνημόνια, που σε 5 χρόνια πήραν μέτρα 65 δις. ευρώ, που μείωσαν κατά 50% τις συντάξεις και τους μισθούς, που διέλυσαν τη μεσαία τάξη και τον παραγωγικό ιστό και ποιοι είναι αυτοί που έστω και με δυσκολίες έχουν ξεκινήσει σταδιακά την ανοικοδόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Μία προσπάθεια, η οποία έχει ενταθεί από την επομένη της εξόδου από τα μνημόνια ήδη από το Σεπτέμβρη του 2018 με μία νέα οικονομική πολιτική φορολογικών ελαφρύνσεων. Η επούλωση των πληγών από μία δεκαετή σχεδόν κρίση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα οχτάμηνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν από την πλευρά του, έχει καταστήσει σαφείς τις προτεραιότητές του και το πολιτικό του σχέδιο για την επόμενη τετραετία αλλά και ότι μπορεί να το φέρει εις πέρας.
Μήπως τελικά ο στενός κορσές των 900 και πλέον προαπαιτούμενων που ενσωματώθηκαν στην ελληνική νομοθεσία όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης αμβλύνει τις πολιτικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων;
Σε καμία περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερωτεύθηκε τα μνημόνια. Ουδέποτε διεκδίκησε την ιδιοκτησία τους. Ουδέποτε υιοθέτησε τις πολιτικές που επιβλήθηκαν από τα μνημόνια και καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του πάλευε για την άμβλυνση των συνεπειών τους. Άμβλυνση η οποία έχει αρχίσει να γίνεται ακόμη πιο αισθητή από το Σεπτέμβρη του 2018, όταν η σταθερή ανάπτυξη της οικονομίας έδωσε το περιθώριο για φοροελαφρύνσεις και ξήλωμα μνημονιακών ρυθμίσεων. Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού, η ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις και της μείωσης στο αφορολόγητο, οι 120 δόσεις για χρέη μίας ολόκληρης δεκαετίας φυσικών και νομικών προσώπων και η δίκαιη ανάπτυξη τα ωφελήματα της οποίας θα νέμεται η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία αποτελούν πολιτικές που βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, η ΝΔ έχει ως βασική αρχή του προγράμματός της τη θέση ότι η ανάπτυξη προϋποθέτει μείωση των μισθών, κατάργηση των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μειώσεις των συντάξεων και μείωση των κοινωνικών δαπανών ώστε να δημιουργηθεί χώρος για να ενισχυθούν όσοι βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ακριβώς αυτά δηλαδή που εδώ και δέκα χρόνια επέβαλε το ΔΝΤ μέσα από το μνημονιακό καταναγκασμό. Να σας θυμίσω τον Αντιπρόεδρο της ΝΔ που έλεγε ότι δε θα του πάρει το ΔΝΤ τη δόξα για τις απολύσεις; Τον έτερο Αντιπρόεδρο της ΝΔ που εγκαλούσε τον Ευρωπαίο Επίτροπο για το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί η περικοπή στις συντάξεις την 1/1/18; Τον Πρόεδρο της ΝΔ που διερωτόταν για ποιο λόγο να μην απολυθούν εκπαιδευτικοί; Τα φρικώδη επιχειρήματα υπέρ της περικοπής των συντάξεων πως «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»;
Αντίστοιχη πολιτική εφαρμόστηκε από τον κ. Μάκρι στην Αργεντινή. Το γνωρίζετε το αποτέλεσμα. Όχι μόνο δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, όχι μόνο ήταν απολύτως αντιαναπτυξιακή αλλά οδήγησε και τη χώρα μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια πίσω στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Το πρόγραμμα της ΝΔ λοιπόν είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι διαμετρικά αντίθετα και έχουν αντικρουόμενες κοινωνικές στοχεύσεις.
Μιλήσατε για φορολογικές ελαφρύνσεις που υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης. Δε συμφωνείτε ότι η υπερφορολόγηση αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για τους πολίτες;
Φυσικά και αποτελεί πρόβλημα. Το θέμα είναι όμως η πολιτική που ακολουθείται να έχει ισορροπία. Οι θέσεις του κου Μητσοτάκη για παράδειγμα απηχούν τα συμφέροντα μιας μικρής μερίδας πολιτών και επιχειρήσεων. Διότι η στόχευσή του δεν είναι η αναλογική ελάφρυνση όλων των πολιτών ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα αλλά η δημιουργία προϋποθέσεων υψηλότερης κερδοφορίας για λίγους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα μιλά για στοχευμένες και αναλογικές φορολαφρύνσεις για εκείνους και εκείνες που σήκωσαν δυσανάλογα το βάρος της κρίσης. Τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτή είναι μια πολιτική και κοινωνικά δίκαιη αλλά και φιλοαναπτυξιακή, μια πολιτική την οποία ο κος Μητσοτάκης ούτε θέλει ούτε μπορεί να υλοποιήσει.
Θα αλλάζατε κάτι απ’ όσα κάνατε ή είπατε αυτά τα 2,5 χρόνια στη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου;
Αυτή τη στιγμή δεν είναι η ώρα του απολογισμού, αλλά η ώρα της μάχης για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, στις οποίες κρίνεται το μέλλον της οικονομίας, της κοινωνίας και επί της ουσίας της ζωής των πολιτών. Προφανώς όμως έχω κάνει και λάθη όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι.
Στις εκλογές λοιπόν υποψήφιος στην Α΄Αθηνών για το «σταυρό» Έχοντας ξεκινήσει την προεκλογική σας εκστρατεία, εντοπίζετε σημαντικές διαφορές από τα μέχρι πρότινος καθήκοντά σας;
Για την Αριστερά η μάχη των εκλογών δεν είναι μάχη για το «σταυρό». Τις μάχες μας εμείς έχουμε μάθει να τις δίνουμε συλλογικά και για το συλλογικό στόχο. Για την ισότητα, την κοινωνική ευημερία, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια. Και έτσι θα συνεχίσουμε να τις δίνουμε και στο μέλλον.
Ως προς τις διαφορές τώρα νομίζω ότι πρόκειται για διαφορετικές όψεις του ίδιου αγώνα. Στόχος και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι να πείσεις με ορθολογικά επιχειρήματα για τις θέσεις του φορέα που εκπροσωπείς. Ωστόσο οφείλω να πω ότι η θέση του υποψηφίου δίνει τη δυνατότητα της καθημερινής επαφής με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της ζωής, που ειλικρινά είναι αναζωογονητικό, αλλά και μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και έκφρασης σε σχέση με την θέση του εκπροσώπου της κυβέρνησης.
