Επί τρεις μέρες πριν την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κινητοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός της μνημονιακής συγκυβέρνησης, επιστρατεύτηκε ο αυταρχισμός του πρύτανη κ. Φορτσάκη, εφαρμόστηκαν μέτρα έκτακτης ανάγκης που νέκρωσαν το κέντρο της πρωτεύουσας και προβλήθηκε συστηματικά από τα φιλικά ΜΜΕ η κινητοποίηση των 7.000 αστυνομικών. Είχε προηγηθεί η επίδειξη δύναμης των ΜΑΤ εις βάρος φοιτητών έξω από την κλειστή Νομική. Όλα αυτά στόχευαν στη τρομοκράτηση του λαού στην κάμψη του φρονήματός του, στο να τον αποτρέψουν να κατεβεί στην πορεία για το Πολυτεχνείο.

Παρόλα αυτά, η μαζική, μαχητική και ειρηνική πορεία για την 41η επέτειο ήταν από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Ωστόσο η απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στο ύψος του Χίλτον, η οποία τελικά δεν μπόρεσε να ματαιώσει την ολοκλήρωση της πορείας μας βάζει σε σκέψεις περί ύπαρξης οργανωμένου σχεδίου δημιουργίας επεισοδίων, εκτρόπων και τελικά ματαίωσης των πορειών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι επιθέσεις της αστυνομίας κατά κανόνα αναίτιες, εκδηλώθηκαν σε πολλές πόλεις, ταυτόχρονα με την επίθεση ενάντια στους διαδηλωτές στην Αθήνα: Στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Βόλο, στην Καβάλα, στα Χανιά. Σύμφωνα δε με καταγγελίες, άνδρες των μονάδων «τάξης» της αστυνομίας, βιαιοπράγησαν σε βάρος διαδηλωτών, ακόμα και ανύποπτων περαστικών και προξένησαν φθορές σε καταστήματα και εισόδους πολυκατοικιών. Ως είθισται ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έσπευσε να καλύψει με δηλώσεις τη δράση των δυνάμεων καταστολής που δυστυχώς μετατράπηκαν γι’ άλλη μια φορά σε προβοκάτορες.

Η επιτυχία της εκδήλωσης και η αποτυχία των κυβερνητικών σχεδίων για την άμβλυνση της μνήμης του Πολυτεχνείου, συνιστούν πολιτική ήττα της κυβέρνησης. Είναι μια πλήρως απονομιμοποιημένη κυβέρνηση που κυβερνά πλέον με τον αυταρχισμό και το φόβο, την προπαγάνδα των ΜΜΕ και την αντιδημοκρατική εκτροπή.