Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, συμμετείχε το Σάββατο 9 Νοεμβρίου, σε συζήτηση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ που διοργανώθηκε στις Βρυξέλλες με θέμα «Ειρήνη - Ένας ακρογωνιαίος λίθος για την στρατηγική της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», στην οποία ανέφερε τα εξής:
«Ένα από τα μακροχρόνια ερωτήματα για την Αριστερά είναι το πώς συνδυάζουμε τους στρατηγικούς μας στόχους με ρεαλιστικές πολιτικές και απαιτήσεις, επιτυγχάνοντας βήμα-βήμα τους στόχους μας.
Προέρχομαι από ένα τμήμα της ελληνικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς, που εδώ και πολλά χρόνια είχε μικρό ποσοστό ψήφων αλλά, ευρύτερη πολιτική επιρροή στην κοινωνία. Για μερικές δεκαετίες, συνηθίζαμε να προτείνουμε με ανοιχτό πνεύμα νέες αριστερές πολιτικές, στρατηγικές και συμμαχίες, προκειμένου το μήνυμά μας να φτάσει στην κοινωνία και να έχει πραγματικό αντίκτυπο στον πολιτικό διάλογο.
Όταν ο ελληνικός λαός έλαβε σοβαρά υπόψιν του την Αριστερά ως εναλλακτική κυβερνητική επιλογή, εκτιμώντας τον μακροχρόνιο αγώνα μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το όραμά μας για έναν καλύτερο κόσμο, αναλάβαμε και το ιστορικό μας καθήκον να αντιμετωπίσουμε αυτή την τεράστια πρόκληση, στην πιο δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, μετά τη δικτατορία: να δώσουμε μια ελπίδα στους ανθρώπους μας, μια προοπτική για μια καλύτερη ζωή και μια δίκαιη κοινωνία, για να εξασφαλίσουμε την ειρήνη στη γειτονιά μας.
Είμαστε υπερήφανοι που σε όλες τις επιλογές μας οι άνθρωποι ήταν η κινητήρια δύναμή μας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κερδίσαμε, σε άλλες χάσαμε.
Σίγουρα, μάθαμε πολλά:
(i) Ότι μία μόνο αριστερή κυβέρνηση από μια μικρή, σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα δεν μπορεί να αλλάξει το καλά εδραιωμένο και αδίστακτο νεοφιλελεύθερο Ευρωπαϊκό σύστημα.
(ii) Ότι τόσο οι ευρωπαϊκές όσο και οι εγχώριες αντιδραστικές δυνάμεις με τεράστια οικονομικά συμφέροντα θα παλέψουν μέχρι τέλους ενάντια σε μια αριστερή κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας όλα τα δυνατά μέσα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και όλων των οικονομικών κέντρων που αντιτίθενται στη διαφάνεια, τη δημοκρατική λογοδοσία και το κράτος δικαίου.
(iii) Όταν λάβαμε δύσκολες αλλά, ρεαλιστικές κυβερνητικές επιλογές οι άνθρωποι βρίσκονταν δίπλα μας, κατανοώντας την ανάγκη για αυτές τις πολιτικές, κάνοντας θυσίες, σε δύσκολες στιγμές όταν η Ελλάδα αντιμετώπισε τη χρηματοπιστωτική κρίση, τις ροές προσφύγων και μεταναστών και την περιφερειακή αστάθεια.
(iv) Τέλος, συνειδητοποιήσαμε ότι άλλες ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις -σοσιαλιστές, Πράσινοι, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών - είναι όλο και πιο πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί μας, να δημιουργήσουν προοδευτικά πλαίσια διαλόγου και στρατηγικού σχεδιασμού.
Ως εκ τούτου, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι απαραίτητος ένας στρατηγικός διάλογος για αξίες, προτεραιότητες και συγκεκριμένες προτάσεις, βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό, όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων. Πιστεύω ότι αυτή η συνάντηση σήμερα - η τρίτη στο είδος της σε ευρωπαϊκό επίπεδο- αποτελεί απόδειξη ότι βρισκόμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση και, ότι έχουμε μια σαφή στρατηγική προοπτική για την ενίσχυση των προοδευτικών πολιτικών όσον αφορά οικονομικά, κοινωνικά και ειρηνικά θέματα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ πριν -τα τελευταία 75 χρόνια-, πρέπει να δούμε επειγόντως τί μας ενώνει και πώς θα προσφέρουμε στις κοινωνίες μας και στις οικονομίες μας προοδευτικές, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμες λύσεις αλλά, και πώς θα προωθήσουμε την παγκόσμια και ευρωπαϊκή ειρήνη και αποστρατιωτικοποίηση.
Η άνοδος των ακραίων δεξιών δυνάμεων και οι συνέργειες που έχουν δημιουργήσει με τα νεοφιλελεύθερα και συντηρητικά πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη πρέπει να μας προειδοποιήσουν και να μας ενώσουν.
Η άνοδος ενός νέου τύπου πολιτικής πρακτικής και πολιτισμού, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου ο αυταρχικός χαρακτήρας, η μισαλλοδοξία κατά των ατομικών και εθνοτικών μειονοτήτων, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, η ξενοφοβία, η στρατιωτικοποίηση, η έλλειψη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δημιουργούν μια νέα βαθιά συντηρητική αντιδραστικό σύστημα, το οποίο απειλεί τα κοινωνικά δικαιώματα και την παγκόσμια ειρήνη.
Επιπλέον, η στρατιωτική παρουσία για «λόγους ασφάλειας», η οικοδόμηση τειχών που χωρίζουν χώρες και λαούς, η καθιέρωση «ζωνών ασφαλείας» είναι όλες πρακτικές του παρελθόντος. Αντικατοπτρίζουν ένα νέο ακραίο συντηρητισμό, τον «πολιτικό προσανατολισμό της χώρας μου» στον πολιτικό κόσμο, τον οποίο η Αριστερά και όλες οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να πολεμήσουν με όλα τα δυνατά πολιτικά μέσα.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι διεθνείς δυνάμεις θέλουν μια αδύναμη, αντιδημοκρατική και κατακερματισμένη Ευρώπη. Υποστηρίζουν πολιτικά και οικονομικά υπερ-κρατικές δυνάμεις και ενθαρρύνουν την έξοδο από την ΕΕ. Θέλουν την Ευρώπη να επανέλθει σε ελεγχόμενα, αδύναμα έθνη-κράτη, όπου ακραίες υπερ-κρατικές και ξενοφοβικές πολιτικές δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εθνικιστική και λαϊκιστική τους ρητορική και επιρροή για να επηρεάσουν, ακόμα περισσότερο, τις πολιτικές εξελίξεις.
Σήμερα, τουλάχιστον 4 εθνικές κυβερνήσεις συνασπισμού κρατών-μελών απαρτίζονται από ακροδεξιά κόμματα. Αυτές οι κυβερνήσεις συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, πράγμα που σημαίνει ότι καμία απόφαση, σε επίπεδο ΕΕ, δεν είναι δυνατή χωρίς την έγκρισή τους.
Πρέπει να εξετάσουμε, γιατί οι αποτυχίες της παγκοσμιοποίησης και η νεοφιλελεύθερη ατζέντα έχουν αξιοποιηθεί από την λαϊκιστική υπερ-κρατική δύναμη τα τελευταία χρόνια; Η Αριστερά, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατόρθωσε να παρουσιάσει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στους ανθρώπους που αισθάνονταν περιθωριοποιημένοι και έμειναν εκτός της παραγωγικής διαδικασίας και της ανάπτυξης.
Πρέπει να προτείνουμε συγκεκριμένες και βιώσιμες λύσεις. Για παράδειγμα, λέμε ότι είμαστε αντίθετοι στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και, στο ισχύον πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης αλλά, τί προτείνουμε; Έχουμε αναπτύξει αρκετά, με βαθιά γνώση του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού διεθνούς συστήματος, τις προτάσεις μας για την αντικατάσταση αυτού του Συμφώνου με ένα προοδευτικά προσανατολισμένο Σύμφωνο Απασχόλησης και Ανάπτυξης;
Για να καταστήσουμε αποτελεσματικότερες τις πολιτικές μας, πρέπει να ενισχύσουμε περαιτέρω τον διάλογο μεταξύ των προοδευτικών κομμάτων, των ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων, των ινστιτούτων, των ομάδων προβληματισμού, των ανθρώπων που διοργανώνουν τακτικές συναντήσεις και διασκέψεις σε συγκεκριμένα θέματα, παρέχοντας συγκεκριμένες επιστημονικές και προοδευτικές προτάσεις.
Από την τελευταία θητεία, οι προοδευτικοί ευρωβουλευτές από την Ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δημιούργησαν το «Προοδευτική Συμμαχία» (Progressive Caucus). Η πρωτοβουλία αυτή αποδείχθηκε δυναμική, προσέλκυσε νέους ευρωβουλευτές και, συνέχισε να συμβάλλει στον διάλογο και να προωθεί ως θετικό το παράδειγμα συνεργασίας μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Όταν τα προοδευτικά κόμματα ένωσαν τις δυνάμεις τους είτε ως κυβερνητικοί συνασπισμοί -όπως στην Ισπανία και την Πορτογαλία- είτε στην αντιπολίτευση, έδωσαν νέα ώθηση στα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα, με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Όταν εμφανίζονται διαιρεμένα, καταλήγουν να ηττώνται. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε αυτή την ιστορική πραγματικότητα!
Λέγοντας αυτό, λοιπόν, σας καλώ να καταστήσουμε το 3ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ μια πλατφόρμα διαλόγου με συγκεκριμένες και ρεαλιστικές στρατηγικές προτάσεις. Δεν έχουμε την πολυτέλεια αιώνιων ενδοσκοπήσεων. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ιστορική πρόκληση να βρούμε τρόπους να προτείνουμε προοδευτικές και βιώσιμες λύσεις στους ανέργους, στον εργαζόμενο, στον δημόσιο λειτουργό, στον επιχειρηματία, σε μια καλύτερη, ειρηνική και πιο δημοκρατική και χωρίς αποκλεισμούς Ευρώπη».
