Πολλοί μελετητές, υποστηρίζουν πως οδήγησε στην κατάρρευση της φεουδαρχίας και στην ανάδυση των καπιταλιστικών μορφών οικονομίας. Δεν υποστηρίζω, προφανώς, πως ο covid-19 είναι το ίδιο επικίνδυνος με την πανώλη και είναι  αλήθεια πολύ νωρίς για να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις του. Φαίνεται όμως να επηρεάζει ιδιαίτερα τις οικονομίες, αλλά και να δημιουργεί συνθήκες αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου και των εργασιακών σχέσεων. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιταχύνει την ανάπτυξη της τεχνικής νοημοσύνης και της ρομποτικής, ως απάντηση στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι περιορισμοί στην κυκλοφορία και η αναγκαία απουσία των εργαζομένων.

Αυτό πρακτικά θα μπορούσε να σημαίνει, μείωση των θέσεων εργασίας με ταχύτερους ρυθμούς επέκταση της τηλε-εργασίας  Αλλά και η ίδια η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που προκαλείται από μια επιδημία, κάνει τους ανθρώπους περισσότερο ανεκτικούς (δικαιολογημένα για το κοινό καλό) σε μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής. Στην Κίνα για παράδειγμα, αναπτύχθηκαν εφαρμογές ιατρικής χρησιμότητας στα κινητά , που παρακολουθούν τα βιομετρικά στοιχεία αλλά και την τήρηση της καραντίνας.

Με δεδομένη την ικανότητα του νεοφιλελευθερισμού να μετατρέπει τις κρίσεις σε ευκαιρίες για μεγαλύτερο πλούτο, και την αδυναμία πειστικής εναλλακτικής από τον κόσμο της εργασίας, είναι πολύ πιθανό, όλο αυτό να καταλήξει σε ένα δυστοπικό μέλλον απόλυτου και 24ώρου ελέγχου των ανθρώπινων σωμάτων για τις ανάγκες της παραγωγής.

Ας δούμε τις έκτακτες αυτές στιγμές ως μια ευκαιρία αναστοχασμού του τρόπου σκέψης και των προτεραιοτήτων των σύγχρονων κοινωνιών

Οι συνθήκες πανδημίας αναδεικνύουν την αξία της αλληλεγγύης για το κοινό καλό σε μια κατακερματισμένη κοινωνία στην οποία η τρέχουσα ιδεολογία προτάσσει την ατομική ευθύνη

Παράλληλα γίνεται σε όλους και όλες, προφανής, η προτεραιότητα  ενίσχυσης σε προσωπικό και και χρηματοδότηση των συκοφαντημένων  Δημόσιων Δομών Υγείας, καθώς μόνο οι Δημόσιες και Δωρεάν Δομές, μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις ανθρώπινες ανάγκες σε δύσκολες στιγμές.