Ο ευρωπαϊστής Εμμανουέλ Μακρόν, που δεν αυτοχαρακτηρίζεται ούτε αριστερός ούτε δεξιός, ήταν ο «αγαπημένος» υποψήφιος των Βρυξελλών. Η ξεκάθαρη νίκη του είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο που φαντάζονταν οι Βρυξέλλες και στους κόλπους της ΕΕ δεν επικρατεί απλώς ανακούφιση αλλά και ενθουσιασμός διότι, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, οι Γάλλοι επέλεξαν ξεκάθαρα ένα ευρωπαϊκό μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι Βρυξέλλες υποτιμούν το γεγονός ότι το ένα τρίτο των Γάλλων στήριξε τις εχθρικές θέσεις της Μαρίν Λεπέν για τη σημερινή Ευρώπη. «Η μάχη μας κατά του λαϊκισμού πρέπει να συνεχιστεί. Δεν την έχουμε κερδίσει ακόμη», δήλωσε χθες στο γαλλικό ραδιόφωνο ο Ζ.Κ. Γιούνκερ.

Μετά από μια πολυετή οικονομική κρίση και το σοκ του Brexit, οι Βρυξέλλες εναποθέτουν πολλές από τις ελπίδες τους στη Γαλλία του Μακρόν. Περιμένουν ότι η Γαλλία του Μακρόν θα στραφεί στην εμβάθυνση της Ευρώπης, αναθερμαίνοντας το γαλλογερμανικό άξονα που τα τελευταία χρόνια της κρίσης, δηλαδή την περίοδο Ολάντ-Μέρκελ, είχε εμφανώς αποδυναμωθεί. Η αντίληψη που επικρατεί στις Βρυξέλλες είναι ότι για να ξαναγίνει η Γαλλία το πολιτικό «αντίβαρο» της Γερμανίας θα πρέπει να ισχυροποιηθεί οικονομικά μέσα από μια σειρά μεταρρυθμίσεων. Αυτή η αντίληψη βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δείχνει πρόθυμος να προχωρήσει στις «πολυπόθητες» για τις Βρυξέλλες μεταρρυθμίσες στα δημοσιονομικά, στο κοινωνικό σύστημα, στην αγορά εργασίας, αλλά και στον εκσυγχρονισμό του κράτους. Παράλληλα, το πρόγραμμα του Μακρόν σε θέματα ενέργειας, ψηφιακής αγοράς και άμυνας βασίζεται στις κυρίαρχες κατευθύνσεις των Βρυξελλών. Επίσης, πολύ σημαντική για τις Βρυξέλλες είναι η βούληση του Μακρόν για συμμόρφωση της Γαλλίας με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, καθώς εκτιμάται ότι, αν δεν ληφθούν μέτρα, υπάρχει ο κίνδυνος σε δύο χρόνια η Γαλλία να είναι η μόνη χώρα που δεν το εφαρμόζει. Αξίζει να σημειωθεί, ότι μια από τις πιο «επαναστατικές» προτάσεις του Μακρόν είναι η ζώνη του ευρώ να αποκτήσει δικό της προϋπολογισμό και Υπουργό Οικονομικών.

Το κατά πόσο ο Εμμανουέλ Μακρόν θα καταφέρει να φανεί αντάξιος των προσδοκιών των Βρυξελλών θα εξαρτηθεί κυρίως από την έκβαση των βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν τον Ιούνιο. Το βασικό ερώτημα είναι αν ο Μακρόν θα λάβει την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές, ή αν θα αναγκαστεί να συμμαχήσει με τους σοσιαλιστές ή με τους ρεπουμπλικάνους της «γκωλικής» δεξιάς. Η δε αναθέρμανση του γαλλογερμανικού άξονα θα εξαρτηθεί και από το ποιόν θα έχει απέναντί του ο Εμμανουέλ Μακρόν μετά τις γερμανικές εκλογές. Την Άγκελα Μέρκελ, ή τον Μάρτιν Σουλτς;

ΑΠΕ-ΜΠΕ